Në duart e atij

kapitulli i njezeteshtate

Cdo dite Emi bente terapi cdo dite pa ndalese, cdo dite ajo mundohej te ecte por cdo dite ishte njesoj per gjendjem e saj shendetesore. Roani qendronte pane saj cdo dite ne orarin qe ajo kryente terapine por jo vetem atehere, por gjithemone.
Ai u shkepute nga kompania nuk shkonte me nuk punonte me por mundohej qe gjithcka ta bente per Emin.
Emi nuk donte ta shihnte me sy Roanin ajo e mallkonte ate cdo dite edhe ia thoshte ne sy por ai kishte fituar nje super durim fale saj dhe nuk i thoshte asnje fjale sado ajo e shante apo bente ate fajtor per gjendjen e saj. Tanime gjithcka kishte ndryshuar tanime Emi nuk flinte me ne divane ishte Roani ai qe flinte ne te dhe Emi flinte ne krevatin e tij, Roani nuk fliste me dhe nuk ia persendyste fjalen Emit ndersa Emi ishte ajo e cila e shante gjithmone e ofendonte .

Nje dite terapia e Emit zgjati shume dhe ora po shkonte rreth 20:30 .Infermjerja e cila vinte cdo dite ne shtepine e Emit  po vazhdonte akoma me terapin e kembeve dhe Roani ishte ne kembe mbeshtetur tek dera dhe po e shikonte si gjithmone.

-Zonj. Emi ndiheni me mire si thoni do mundohemi te ngrihemi ne kembe tani?

-Po dua shume te ngrihem ne kembe.

-Okej avashe, me kujdes, mbahuni tek une ne rregulle?

-Po shume ne rregulle.

-Po vije dhe une tju ndihmoje,
- thote Roani dhe afrohet per ta ndihmuar por ishte Emi ajo e cila duke ia vendosur doren siper fytyres i thote, -Jo nuk eshte nevoja.

Roani ecen prapa ndersa Emi mundohet te ngrihet bashke me infermjeren.

-zonj. Emi shume mire tani une do mundohem tju le dhe ju do vazhdoni vete si thoni?

-Okej ashtu e bejme.

Infermjerja ia heq duart Emit dhe e le vetem qe ajo te eci por ajo nuk e mbane dot ekujlibrin, rezohet por fatmiresishte Roani e prete ne duar dhe ajo nuk bie ne dysheme.

Emi filloj te qante dhe te bertiste,
- mallkuar qofshe  mallkuar qofshe.

Roani ia bene me shenje infermjeres qe te largohet nga dhoma dhe ajo ashtu vepron.

Pasi iken infermjerja Emi fillon te thote, -Me lesho nuk kam nevoje per te me mbajtur ti dhe mundohet te ngrihet por peresri rezohet .Ajo fillon te bertase me sa te kishte ne koke, -Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa te urrej Roan te urrej mallkuar qofshe mallkuar qofshe.
Roani e perqafon Emin fort edhe pse ajo mundohet ti qellonte me grushte tek pjesa e kraharorit.

-Emi te lutem me fale me fale, -i thote Roani.

-Te urreje te urreje .

-Emi qetesohu te lutem,- thote Roani duke e puthur ne floke.

Ai e merre Emin ne krahe e con ne krevatin e saj te ri e mbulon dhe mundohet ta qetesoj.

Pas pak Emin e ze gjumi dhe  Roani kerkon te largohet  por doren e tije e kishte kapur Emi dhe ajo nuk po ja leshonte.
Ronani qendron edhe pak aty edhe pak dhe me von largohet fike driten dhe shtrihet tek divani ku flinte Emi me pare.
Mundohet te flej te mbylle syte por fjalet qe Emi i thote dita dites e lendojne edhe me shume.
Ndonse Roani sillej ashper me te dhe me cdo kende e bente sepse ate askush nuk e kishte kuptuar dhe askush nuk e kishte ndihmuar kur kishte pasur nevoj I atere kur humbi te emen. Ai i mbushe syte me lote por perseri e mbane veten dhe bie ne gjume.

-Joooo joooo Babi babi joooooo te luteme babi joooo  babi.... Joooo baaaaa...

Keto te bertitura e zgjojne Roanin nga gjumi.

-Emi Emi qetesohu cfare ke Emi?
- por ajo vazhdon akoma e papermendur  te thersite ne gjume dhe te qante.

-Emi Emi zgjohu Emi..

Me ne funde e mbuluar nga djerset ngrihet si e cmendur dhe thote,-Babi ime babi ime.

-Emi qetesohu  thjeshte ishte enderr te lutem qetesohu.

-Jo Raon dua babin.

-Emi eshte ora 02:00 i nates si mund ta marrim tani ne telefone do te behej merak,qetsohu si fillim te lutem.

-Jo jooo nuk mundem.

-Emi pi pak uje.

Emi piu pak uje dhe me pas u qetesua pak.

-Emi je me mire tani?

-po po jam pak me mire.

Roani ngrihet per tu shtrire per tek  divani i tije por Emi e kap prej dore dhe thote, -te lutem mos u largo me qendro prane te lutem.

Roani ulet ne ne krevate dhe Emi i mbeshtet ne kraharor.

Ejjjjj people?
Ja edhe nje kapitulle tjeter si ju duket ju pelqen apo jo?
Ky kapitull i kushtohet te gjithe atyre qe e lexojne librin time,dhe ju kerkoj ndjese sepse e kam vonuar pak shpresoj tja kete vlejtuar pritja.
Shpresoj tju pelqej.

Pacim.