Bulletproof: X [BTS+Yoongi] ✔️

14 •Bulletproof:X•

"Bu da ne demek şimdi?" ilk konuşan Taehyung oldu. Hepimiz kafa karışıklığı ile birbirimize bakıyorduk.

"Birkaç kişi geçmişine baksın? Ortak bir geçmiş olmalı o zaman." dedi SeokJin düşünceli bir şekilde.

"Ben daha önce hiçbirinizi görmedim," dedi Hoseok emin bir şekilde.

"Bende bu mesajlardan önce yalnızca Yoongi'yi biliyordum," dedi Taehyung. Yoongi'de onu onayladı.

"Ben Taehyung, Yoongi ve SeokJin hyungu biliyordum." dedi Jungkook'da.

SeokJin ise yalnızca Jungkook'u tanıyordu.

Jimin'de sadece beni ve NamJoon'u tanıyordu.

"Ortak geçmiş? Nasıl bir ortak geçmiş olabilir?" dedi NamJoon merakla.

NamJoon çok zeki biriydi. Sürekli objektif bakar, düşünürdü. Bu yüzden ona imrendiğim çok zaman oldu. Ama beni bir bakıma o eğitti. Üniversite sınavına hazırlanırken bana çok yardımcı oldu.

"Ortak kötülük," diye mırıldandı Hoseok.

O esnada tüm sessizliği benim esnemem bozdu.

Tüm gözler bana çevrildi ama ben esnememi yarıda kesmedim. Gayet doğal bir şekilde "Uykum geldi, çok mu anormal?" dedim.

Hepsi kafasıyla onaylaydı.

"Hepimiz yorulduk. Şimdilik evlere gidelim, yarın tekrar buluşuruz." dedi Jimin ayağa kalkarken. Misafirlikte çocuğunun uykusu gelmiş anne gibiydi.

"Hepiniz burada kalabilirsiniz. Yeterince yerim var, hem saat geç oldu." dedi Jungkook hevesle. Çok samimi görünüyordu.

"Ben burada kalıyorum küçük Kook merak etme," SeokJin onun omzuna kolunu atıp saçını karıştırdı. O ise mızmızlanıp saçını düzeltmeye çalıştı.

"Aslında benimde evim uzak, kalmam sorun olur mu?" Hoseok'un sorusuyla Jungkook hemen kendini düzeltti "Elbette olmaz. Kocaman depo, bir sürü yer var."

Sonunda Hoseok ve SeokJin burada kalmaya karar verdi. Onlara karşı hala suçluluk hissediyordum. Özür dilemek için zaman kollamam lazım.

Jimin bizim için taksi çağıracakken Yoongi bırakmak konusunda ısrar etti.

"Ben yürüyerek gideceğim," dedi Taehyung "Evimiz zaten yakın. Biraz düşünmem lazım." derken ceketini alıyordu.

"Evimiz derken?" dedim merakla.

"Yoongi ve ben aynı evde kalıyoruz." açıklaması üzerine kafamı anladım diyerek salladım.

- - -

Ertesi gün hayat yine normal akışında başlamıştı. Bugün dersim yoktu bu yüzden şirketin verdiği birkaç çeviriyi halletmek için kendime vakit ayırdım.

Aslında garip bir işti. Bana çeviri gönderiyorlar, bir gün veriyorlar ve o güne kadar çevirmemi istiyorlardı. Rahattım, bana karışan da yoktu.

Jimin ise eşofmanlarını giymiş, çantasını düzenliyordu. Bu yıl keşfettiği bir yöntemle dans dersleri vererek para kazanıyordu. Ve açıkçası bayada iyi bir geliri vardı. Şimdiden yedi öğrencisi olmuştu ve hepsine aynı anda eğitim veriyordu.

"Derse mi?" dedim. Kafasıyla onayladı.

"Sen evde misin?" çantasından kafasını kaldırıp meraklı gözlerle bana baktı.

"Öğleden sonra belki kafeye falan giderim, evde oturmak biraz boğucu geliyor."

Sevgili abim ağzını kocaman açarak şaşırıyormuş gibi yaptı "Kendi isteğinle sosyalleştiğine inanamıyorum!"