Bulletproof: X [BTS+Yoongi] ✔️

27 •Bulletproof:X•

Multimediada bir müzik var. The K2 witching hour diye, onu ben dediğim de başlatın. Ama kesin başlatın olayın büyüsü orada. Ama ben size yazacağım nerede başlatacağınızı, kafasına göre davrananı döverim.

Jimin resmen inatla yanımda oturuyordu "İçeriye tek başıma girerim." dedim tembihlediğimi yapması için.

Kafasıyla onayladı.

"ben sadece burada oturacağım." dedi usluca.

Göz devirip doktorun çağırmasını bekledim. Nihayet adımı seslendiklerinde Jimin'i son kez gelmemesi konusunda tembihleyip odaya girdim. Doktorum orta yaşlarda bir kadındı.

"Merhaba YeonHa değil mi?" dedi masasından kalkarken. Kısaca el sıkıştık ve beni oldukça rahat bir koltuğa oturttu.

"Ben Doktor June, senin psikiyatrinim. Seni bana sevk eden doktordan gerekli bilgileri aldım. Sorunun panik atak, öyle değil mi?" 

Sesi çok zarifti, narin geliyordu kulağa. Kafamla onayladım. Burada olmam çok saçmaydı. Panik atağımın sebebi yaşananlar ve X iken, doktora bunlardan bahsedemezdim. Ne diyecektim peki? Bunu Jimin ile düşünmüş ve benzer bir yol uydurmuştuk.

"Okul da zorbalığa uğradım. Bir süre tehditler aldım, şimdi geçti ama etkisi sürüyor." dedim konuşmanın devamında. 

Bir süre birkaç kağıdı inceledi.

"Sorunun spor yaparken ortaya çıkmış, değil mi?" yine kafamla onayladım.

"Pekala, aslında bu işimize gelen bir durum." derken kağıtları bıraktı "Panik atak geçiren kişilere genel olarak önerdiğimiz şey, spor yapmaları. Spor kişinin bir işe odaklanmasını ve olumsuz düşünceleri kafasından atmasını sağlar. Hem bu sayede kişi vücudunu daha zinde ve sağlıklı tutar, bu da kişiye bir güven verir. Sorunun spor yaparken başlaması üzerine gidebiliriz.

Bugünden itibaren haftada üç gün spor yapmanı istiyorum. Ama seni zorlamaycak şekilde, basit hareketler. Zamanla bunu kontrol ederek arttıracağız." ardından bir kağıda bir şeyler yazdı ve bana uzattı.

Teşekkür edip dışarı çıktığımda Jimin atlayıp kağıdı elimden almıştı bile.

Bir ilaç ismi ve spor ile ilgili şeyler yazıyordu. Aslında iki kağıt vardı, diğerinde yapmam gereken hareket tavsiyeleri görünüyordu.

Jimin ile hastaneden çıktığımızda rahatladım. Bu ortam beni çok geriyor!

"Dondurma yiyelim mi? Ya da aç mısın?" Jimin'in sorusuyla koluna girdim. Han Nehri buraya yakındı.

"Aç değilim, dondurma yiyelim." dedim omzuna yapışırken. Gülerek yürümeye başladık. 

"Zor zamanlar geçiriyorsun değil mi?" dedi sessizce. Başım omzundayken omuz silktim "Hepimiz zor zamanlar geçiriyoruz. Sadece alışık olmadığım bir duruma düşünce panikledim sanırım." 

İleride gördüğümüz bir dondurmacıdan iki koca dondurma aldı. Jimin çilekli dondurmaya bayılır, tüm dondurmayı çilekli almış. Nehir kenarında dondurmalarımızı yerken sessizce yürümek harika hissermişti. Yanımda şu dünyada güvendiğim yegane insanlardan birisi vardı, abim.

"Hatırlıyor musun çocukken mahallemizdeki tüm kızlara seninle hava atardım?"

Hatırladığını belli eden bir gülüş çıkardı "Bana para teklif ederdin, sen kızlarla oynarken iki dakika yanınıza uğramam için. Sonra bu benim abim diye konuşmaya başlardın."

Gerçekten çok saçma bir çocukluğum varmış.

"Yeon?"

Dondurmamı son gaz ıssıra ıssıra yerken bir "Hıım?" sesi çıkardım.