GUPSE - DEĞİŞİM YOLU

24. Bölüm

&

Pişman değilim! Sadece dön bak arkana; ne için nelerden vazgeçtin. Neler dururken sen neyi seçtin. N.H.

...

Masamın önünde duran tabağa uzun uzun bakmamın ardından "kızım hadi beyi bekliyorsun yemeklerin ağzına gelmesini mi?" diye soran anneme çevirdim bakışlarımı, yaptığı espriye gülmeye çalışarak "anne valla yiyesim yok, gideyim okulda yerim işte bir şeyler." dedim.

Babam kaşlarını çatıp yüzüme baktı bu defa. "Sen gözümün önünde karnını doyur önce, sonra gider okulda da yersin istediğini." diyerek ısrar etmeme mani olmuştu. Zorlada olsa istemeye istemeye çatalımı önümde duran peynire batırdım, ardından ağzıma götürüp çiğnemeye başladım.

Zar zor bitirdiğim tabağıma bakıp "bitirdim, odama çıkıp çantamı alayım ben." deyip ayağa kalkarken "afiyet olsun." dedim ve merdivenlere yöneldim.

Hızla odama gidip çantamı aldığım esnada ansızın gelen mide bulantısıyla banyoya koştum. Klozetin yanına gelip dizlerimin üzerine çöktüm.

Sifonu çeker çekmez ayağa kalktım, lavaboya doğru ilerleyip ellerimi ve ağzımı güzelce yıkadım. Başımı kaldırıp karşımda duran aynadan kendime baktım. Ne kadar da solgun gözüküyordum öyle. Acaba hastalığım kötüye mi gidiyordu, onun belirtileri miydi bunlar?

"Saçmalama." diyerek kendimi uyarırken dün doktorun söylediklerini aklıma getirdim. Tüm bu yaşananlar olabilecek türlerdendi. Sanırım alışmam gerekecekti.

Banyodan hızla çıkıp yerde bıraktığım çantamı geri aldım ve hızla aşağıya babamın yanına gittim.

...

Çantamı arka koltuktan çekip alırken "direk işe mi geçeceksin baba?" diye sordum. Babam başını sallayıp "evet tatlım." derken yüzüne iyice baktım. "Baba?" diyerek seslendim, yüzünü bana çevirip susarken "bir şey mi oldu, neden durgunsun bugün?" diye sordum.

"Akşam anneninde katılması gereken bir toplantımız var ve senin yemek yemeyeceğinden endişe ediyorum." dedi açıkça sıkıntısını söylerken. Elimi babamın yanağına koyup "merak etme baba, gerçekten güzelce yiyeceğim hatta rahat etmen için söz veriyorum sana fotoğrafını çekip atacağım." diyerek içinin rahatlamasını umdum.

Babam sözlerime gülümserken "tamam hadi geç kalma dersine, iyi dersler." deyip yanağıma kondurduğu buseyle beni yolcu ederken arabadan indim ve arkamı dönüp el salladım. Ardından okul bahçesine doğru ilerlemeye başladım.

Dalgın dalgın okul binasına girip merdivenlere yöneldim. Ailemi ne kadar da tedirgin duruma düşürdüğümü düşünüyordum. Benim için her şeyi kabullen, hatta intikam alacağımı söylediğimde bile kararıma saygı duyan ailemi yemek yemeyerek, kendime dikkat etmeyerek üzüyordum. Onlar bunu hiç hak etmiyordu.

Usulca sınıfa girip sırama doğru yol alırken, hemen yanımda oturan Cem'e baktım.

Sinirlenmeden hızla yanına gidip "kalkar mısın lütfen, seninle oturmak istemiyorum." dedim. Bakışları beni bulmadan "hayır, bundan sonra burada oturacağım." dedi.

Üstelemeyerek "tamam, o halde bende senin yerinde Derinle otururum." dedim ve onun sırasına doğru adımladığım esnada hızla ayağa kalkıp "tamam, gel otur yerine." dedi, çantasını alıp geriden dolaştı ve kendi yerine geri döndü.