Er Is Nog Hoop

Hoofdstuk 4

We zijn alweer een week verder, deze week was een normale week. Het gaat zo goed op school ben er echt blij mee. En als ik het even moeilijk heb app of bel ik met Max. Hij fleurt me altijd weer wat op. Vandaag zie ik hem weer, want vandaag is de finale auditie. Om half negen zitten we met zijn vieren te ontbijten als Anne een opmerking maakt over dat ze erover zit te denken om nog een kindje op te nemen uit het weeshuis. Net zoals wat ze dus bij mij hebben gedaan. Ik vind het een goed idee, gewoon omdat niemand in een weeshuis thuishoort. "We hebben het er later nog wel een keer over, we gaan hopen dat het vandaag de dag van Ian wordt". Zei Anne. Iedereen begon te knikken. We hopen het zo erg.
Als we naar binnen willen gaan zie we nog niemand staan, maar dan worden we geroepen. Daar kwamen Max, Niels, Jannes en nog een paar andere meiden aangelopen. We blijven even wachten totdat ze bij ons staan. Ik geef Niels, Jannes en natuurlijk Max een knuffel. Dan vraagt Max ook nog even hoe het gaat, hij slaat zijn arm om me heen en liepen naar binnen. Even gingen we samen op een ander plekje zitten om te praten. Ik vertelde hem dat Anne en Florian er over zitten te denken om nog een kindje in het gezin op te nemen. Dan begin ik te huilen. 'Ik kan daar toch niet heel vrolijk binnen komen stappen, dan zie ik iedereen weer. Ik vind dat echt heel moeilijk.' Er bleven tranen over mijn wangen stromen. "Misschien kun je kijken of er iemand met je meewilt of zo. Dat je er niet alleen bent." Dat vind ik een goed idee. "Kom veeg je tranen weg, we gaan er vandaag iets moois van maken" Max gaf me een knuffel en liepen samen terug naar de groep. Ik wenste Ian nog even succes en liep naar Anne en Florian. Ik kon natuurlijk op het grote scherm alles weer meekijken en dat deed ik met plezier. Ondertussen was ik aan het appen met Tess mijn oude oppas. Ik heb nog steeds contact met haar omdat ze al oppaste toen ik nog heel klein was. Ik vind het fijn dat ze zoveel voor me gedaan heeft, en toen ik in het weeshuis zat heeft ze wel eens meegenomen voor een leuk uitstapje. 'We gaan snel iets leuks doen lieverd! Want ik mis je.' Kreeg ik van Tess. Ik vertelde ook even verder over het gezin. Want het was al even geleden dat we contact hadden gehad. Ook vertelde ik haar over Ian die met het JSF meedoet. En dat ik Max hier heb leren kennen. Ik krijg allemaal lieve berichtjes van haar terug. Dan komt er op het scherm een auditie met Ian, Max, Niels, Jannes en Dylan ze zongen een cover van Bruno Mars. Het klonk zo mooi, ik moest echt een traantje wegpinken. Anne zag het en kwam naast me zitten. "Gaat het wel lieverd?" Ik knikte een beetje onzeker. Ik vond het gewoon zo mooi. Dan knikt zij weer. "Het zijn echt toppers, ze kunnen zo mooi zingen" zei ze er nog bij. 'Ik denk niet dat dat het enige is, ik denk dat ik ook een beetje verliefd ben' ik begon te blozen, Anne keek me aan. "Op wie dan?" Vroeg ze. 'Ik denk dat ik Max leuk vind' en weer begin ik te blozen. Anne begon bijna te lachen niet omdat ze het grappig vindt, maar omdat ze het super schattig vindt.
Als iedereen klaar is komt iedereen weer bij de ouders zitten. Wij blijven met zijn allen nog even gezellig wat drinken als ook Max, Jannes en Niels bij ons komen zitten met hun ouders. Er bleek tegen hun gezegd te zijn dat ze nog iets moesten doen. Max kwam weer even naast mij zitten en typte iets op zijn telefoon. Toen kreeg ik een appje binnen die van Max moest zijn aangezien ik zijn ringtone veranderd had. "Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet zeggen, maar ik vind je leuk" stond erin. Ik begon te blozen en keek hem even aan, maar op dat moment werden de jongens geroepen door de organisatie. Toen de jongens weg waren was het mijn kans om aan Anne te laten zien wat hij had gestuurd. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, maar Anne zei ook tegen me dat ik eerlijk moest zijn. 'Ik vind jou ook leuk!' Ik wilde net op verzenden drukken als ze weer naar binnen komen. "WE ZITTEN IN DE HALVE FINALE" riepen ze met zijn vieren in koor. Ik keek ze verbaast aan. Maar hoe kan dat, dat zou toch later bekend gemaakt worden? "Klopt, maar omdat we met zijn vieren zijn was dit het makkelijkste moment" zei Jannes. Dan loop ik naar de jongens toe en geen ze allemaal een knuffel, wel voelde ik dat de knuffel bij Max heel ongemakkelijk werd door wat we hadden geappt. Als het goed is heeft hij het nog niet gezien. De hele dag had ik het nog niet zo in de gaten, maar vandaag is het een jaar geleden dat mijn ouders zijn overleden. Dan voel ik me opeens weer heel klein. Ik probeer mijn tranen niet op te laten merken en doe mijn best om vrolijk mee te doen met het feestje. Als ik even bij Florian sta zie ik dat Max op zijn telefoon kijkt, weer begin ik te blozen. "Kom je even mee?" Zei hij, zo liepen we samen naar een andere hoek we gaan daar onopgemerkt aan een tafeltje zitten. 'Max, ik wil je eigenlijk één ding vragen en één ding zeggen. Dan begin ik te vertellen dat het vandaag een jaar geleden is van mijn ouders.' Zelf schrikt hij er een beetje van en geeft me een knuffel, daarna slaat hij zijn arm om me heen. Ik voelde echt dat hij op dat moment erg met me meeleefde. Ik begon weer even te huilen. Dan kijk ik op en vraag aan hem of hij me geen zeurpiet vindt. "Neejoh, waarom? Ik vind het juist heel knap van je dat je het zo aan mij vertelde de eerste keer en als er wat is dat je ook echt met iemand erover praat. Ik ben juist super trots op je" ik geef hem een knuffel, veeg mijn tranen weg en besluiten samen weer terug te gaan naar het feest. Waar hij toen we wegliepen mijn hand vastpakte. Samen probeerde we er nog een klein feestje van te maken.

Toen we maandag op school kwamen mocht Ian in de eerste les vertellen wat er was gebeurd. Even viel mijn gedachten weer op Max, maar ik wilde me focussen op Ian. Ik ben zo trots op mijn broer. Iedereen feliciteerde hem. In de pauze zit ik met Ian, Cassandra en Evren aan een tafel. "Cas, zou je het gezellig vinden om uit school even met ons mee te gaan naar huis?" Vroeg Ian aan haar. Huh Ian die een meisje meeneemt naar huis? Dat is echt al heel lang niet gebeurd. Ze knikt van blijdschap.
Als we uit zijn lopen we met zijn drieën naar onze fietsen en fietsen naar huis waar ik voor ons alle drie een glas limonade inschenk. Toen ik weer terug kwam met het drinken seinde Ian dat ik weg moest gaan. Cassandra keek mij even bedenkelijk aan. Ik hoorde niet heel veel van wat ze zeiden, maar ik verstond wel dat Ian zei dat hij haar leuk vond en dat hij iets wilde proberen. Cassandra had het daar ook over, maar dat vind ik best lastig aangezien Ian mijn broer is en Cassandra mijn Aller beste vriendin. Maar ze kunnen het altijd proberen. Even later komen ze samen de keuken inlopen en vertellen het nieuws aan mij. Ik feliciteer ze allebei , waarop Cassandra de opmerking maakte; we vinden ook wel iemand voor jou. Ik begin een soort van te lachen en wilde wat zeggen, maar toch hield ik me in.
Onder het eten begon Florian weer over het weeshuis. Ze willen dus nog een kindje dacht ik. We nemen vanavond nog contact op met Floor om een afspraak te maken. Als we meer informatie hebben vertellen we dit gelijk. Als ik van tafel wil lopen houden Anne en Florian me tegen toevallig liep Ian verder en had niet in de gaten wat er gebeurde. Het was niks ernstigs, maar vroegen wanneer het een jaar geleden was van mijn ouders. Ik vertelde ze dat dat al geweest was. Toen ze dat hoorde schrokken ze een beetje, maar Anne kon steeds meer stukjes op zijn plek leggen. Was je daarom weggelopen met Max? Ik knikte. 'Het is zo fijn, hij is leuk en lief, maar ook helpt hij me waar nodig is.' Zei ik vrolijk. Dan begin ik de tafel af te ruimen als Anne en Florian naar Florian zijn werkkamer gaan om Floor van het weeshuis te bellen.
Als ik klaar ben loop ik toevallig langs de werkkamer van Florian, waar ik hem nog steeds hoor praten. En als ik het goed hoor is het met Floor van het weeshuis. "Is het goed als we aankomende zaterdag langskomen? oke, is prima. Ja we nemen Melissa ook mee. is goed dan ziet u ons zaterdag. Daag." De hoorn werd erop gelegd en snel liep ik naar mijn eigen slaapkamer. Daar viel ik op mijn bed, het duurde niet lang voordat ik in slaap viel. Toen ik wakker werd zag ik dat het pas half negen was. Ik trok mijn pyjama aan en liep nog even naar beneden waar we met zijn allen nog wat dronken, toen Florian in een keer over zijn telefoontje met het weeshuis begon. Ik was er natuurlijk nog steeds erg over te spreken dus aan mij hoefde ze niks te vragen want ik vond het een super idee. "maakt het jullie ook nog uit of het een jongen of een meisje wordt?" vroeg Anne aan Ian en aan mij. Ik knikte. Ik vond alles goed. Ian  maakte het ook niet heel veel uit. Als mijn broertje of zusje maar aardig is voor ons allemaal vind ik alles prima had hij met heel veel overtuiging gezegd."Floor had gevraagd of je wel met ons mee wilde" vroeg Florian aan mij. Ik dacht aan de woorden die Max tegen me had gezegd die zaterdag. Ik gaf toestemming dat ik wel meewilde. Toen we erover uitgepraat waren gaf ik Anne en Florian een kus en liep samen met Ian naar onze slaapkamers. We wenste elkaar een fijne nacht en sloten allebei de deur.
Ik dacht veel na over aankomende zaterdag, dan zou ik met Anne en Florian weer naar het weeshuis gaan. Kijken voor een broertje of zusje. Ik lach in mezelf het klinkt zo gek. Dan pak ik nog even mijn telefoon erbij. Even denk ik goed na wat ik zou doen. 'lieve Max, Anne en Florian gaan aankomende zaterdag weer naar het weeshuis. De directrice had gevraagd of ik mee wilde komen. Eerst moest ik er even overna denken en dacht toen aan jouw woorden. Ik heb toen maar ja gezegd. Maar ik  wil op één voorwaarde mee. Dat is dus ook gelijk mijn vraag. Zou je aankomende zaterdag met ons meewillen naar het weeshuis? dikke knuffel van mij.' Ik druk op het knopje verzenden. Dan app ik nog even wat met Tess, het was namelijk al een paar dagen geleden dat ik haar had geappt hoe het ging. Ik was meer op een reactie van Tess aan het wachten toen ik een appje terug kreeg van Max. "Lieve Melis, ik ga graag met je mee. Hoelaat vertrekken jullie? Anders zorg ik ervoor dat ik vrijdag al bij je blijf slapen. Knuffel back. Xxx Max." Snel kruip ik uit bed en loop snel naar Anne toe om te vragen hoelaat we gaan rijden. Tussen half negen en negen uur was haar antwoord. Mag Max vrijdagavond blijven slapen? Want hij gaat zaterdag dan ook met ons mee. Anne knikte dat het goed was. Ik liep weer naar boven en dook snel weer in mijn bed en daar appte ik Max weer terug. 'Als het mag van je ouders kun je vrijdag al komen en mag je blijven slapen. We gaan tussen half negen en negen uur vertrekken vanaf hier. Xxx' Ik ga op een reactie wachten dat is mijn doel. Wel had ik al een appje terug van Tess die ik nog even snel beantwoordde, maar viel daarna snel in een diepe slaap.