Er Is Nog Hoop

Hoofdstuk 21

Voordat alle familie en vrienden  er zijn besluit ik een verrassing te maken voor Max. We hadden afgesproken dat we een weekendje naar Disneyland gaan als ik weer helemaal beter ben. Dat moment is nu aangebroken. Ik ga samen met Anne kijken en besluit het weekend te boeken na kerst. Ik heb dit al met de moeder van Max overlegd en gelukkig is dit goed. Ik kan hem dus zometeen gaan verassen. Ik ben zo benieuwd hoe hij gaat reageren. Ik print de papieren uit en stop ze in een envelop. Niet veel later gaat de deurbel en staan Max en zijn ouders op de stoep. Ik zie op de klok dat ze lekker op tijd zijn. Ik open de deur en geeft mij een dikke knuffel. We lopen samen naar de kamer en gaan op de bank zitten.
Lieverd, ik wil je heel graag iets vertellen. Je weet dat ik twee dingen heel graag zou willen. Ik zie Max knikken. 'Ja, als je beter bent samen met mij weg.' Ik knik en ga verder met mijn verhaal.dat klopt. Ook weet je dat ik vanmorgen een afspraak had in het ziekenhuis. Het was een heel emotioneel gesprek. Want..... Ik heb het nieuws gekregen dat alles er heel goed uit ziet en dat ik op dit moment beter ben. Max vliegt mij om mijn nek van blijdschap. 'Wat geweldig om te horen'. Ik zie dat hij tranen heeft in zijn ogen. Dan gaat de deurbel. Er komt allemaal familie binnen. Ook Niels en Jannes kwamen binnen. Ze zagen dat Max en ik hadden gehuild en wilde weten wat er was gebeurd. 'We vertellen het zo tegen de familie, maar als jullie mee lopen naar boven zullen we het jullie alvast vertellen.' zei Ian. We lopen met z'n allen naar mijn kamer. 'Het is niet goed he?' Jannes kijkt vragend naar ons. Max en Ian beginnen hun hoofd te schudden. Ik zie dat Niels een hele grote glimlach op zijn gezicht krijgt, rent naar mij toe en geeft mij een dikke knuffel. Als het ook bij Jannes is doorgedrongen vliegt hij mij ook om mijn nek. Als iedereen weer een beetje bijgekomen is gaan we met zijn allen naar beneden en kan ik het goede nieuws vertellen aan de familie. 'Lieve familie, We hebben jullie natuurlijk niet voor niets uitgenodigd. We willen jullie namelijk iets vertellen wat in het teken staat van Melissa. Wil je even bij mij komen?'. Ik loop naar Anne toe en ga naast haar staan. Max komt naast mij staan en pakt mijn hand vast. Ik kijk hem een keer aan, hij knipoogt en zo begin ik mijn verhaal. Als ik klaar ben zie ik iedereen heel erg blij en opgelucht kijken. Maar dit is nog niet alles. Ik laat Max zijn hand los pak de envelop van de kast en geef deze aan Max. Hij opent de envelop. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen krijgt en ga naast hem staan. 'Ik wist niet dat deze dag aan zou breken. Ik was echt bang dat dit nog lang zou duren. Maar ik ben echt heel blij lieve schat.' Hij geeft me een dikke knuffel en veeg een traan weg van zijn gezicht. Nu kan er toch echt een feestje gevierd gaan worden. 

Als Max en ik later die avond in bed liggen hebben we  het over het weekendje dat gaat komen. We hebben er zoveel zin in, we kunnen er niet meer op wachten. en vooral omdat ik nu ook overal weer in mag. Ik mocht vanwege de leukemie niet in alle attracties. Vooral niet in de achtbanen terwijl dit juist mijn favoriete attracties zijn. Maar gelukkig kunnen wij dit nu samen gaan doen. We moeten nog iets meer dan een week wachten. Dus hebben we nog even de tijd om de tas in te pakken.