Er Is Nog Hoop

Hoofdstuk 11

Vandaag is het vrijdag. De dag dat ik samen met Anne naar het café in het winkelcentrum zou gaan om daar met Julius af te spreken. Het is een gek idee en als ik eraan denk maakt dit mij nog zenuwachtiger. Maar als dit verhaal echt waar blijkt te zijn heb ik toch nog een vader. Mijn schooldag gaat erg langzaam. Als om één uur eindelijk de bel gaat loop ik naar buiten en wacht ik op Anne die vijf minuten later aan komt rijden. Samen rijden we naar het café waar ik had afgesproken. Als we op mijn favoriete plekje zitten komt er een man naar mij toegelopen. Ik herken hem van de foto's. Hij komt voor mij staan en geeft een hand. Ik voel de zenuwen langzaam opkomen maar laat het niet merken. Hij gaat voor me zitten en bestellen wat te drinken. Daarna begon het gesprek. Stiekem hield ik Anne haar hand vast onder de tafel, want ik voelde de tranen al opkomen. "Zal ik je nu even uitleggen hoe ik jou gevonden heb?" Ik knikte en zo begon hij zijn verhaal. "Jou moeder en ik zijn uit elkaar gegaan toen jij één was. Niet veel later had ik een nieuwe vriendin. Jou moeder had gezegd dat ik jou nooit meer mocht zien. Ik heb je wel eens opgezocht op Facebook en op instagram, maar ik kon je niet vinden. Toen ik in de krant las dat er twee mensen dodelijk waren verongelukt had ik eerst niet door dat het jou moeder was. Totdat ik de foto's van jou moeder en haar vriend op Facebook zag staan. Ik raakte bezorgt want ik wist niet hoe het met jou ging. Mijn kinderen zijn heel erg fan van het junior songfestival. Ze waren een filmpje aan het kijken op de televisie en toen zag ik je. Het was de video van de vakantie van Ian. Daar kwam jij in voor. En ik zag het in jouw ogen. Toen ben ik via het profiel van een van mijn kinderen op het profiel van Ian gekomen en zo heb ik jou ook gevonden." Hij pakte zijn portemonnee en liet mij 3 foto's zien. Een meisje van mijn leeftijd en de jongste is ongeveer 2 en de middelste weet ik niet. Het zijn 3 meisjes. Hij wijst naar de eerste foto. Dit is Lize zij is 11. Dan wijst hij naar de tweede foto. Dit is Dilara zij is 7. En dit is de jongste. Zij heet Esmée en is net 2 jaar geworden. Het zijn echt leuke meisjes en ze lijken me ook heel aardig. Ik zou het leuk vinden om ze een keer te kunnen ontmoeten. Hij zegt dat dat wel een keer kan. Ik geef mijn telefoonnummer en daarna nemen we afscheid. We hebben ruim anderhalf uur in het café gezeten. Ik vond het toch erg speciaal.
Als we aan tafel zitten te eten vraagt  Ian hoe het gesprek ging. Ik vertelde het hele verhaal. Ian keek me verbaast aan en gaf me daarna een dikke knuffel. Daarna vertelde dat ik ook nog 3 stiefzusjes heb. Van 11, 7 en 2 jaar. "Ze vinden Fource helemaal geweldig." Zei ik tegen Ian. Hij begon te glimlachen. Ik heb aankomende zondag even afgesproken om langs te gaan. Vind je het leuk om mee te gaan? Ian knikt. "We kunnen vragen of de jongens mogen blijven slapen en dat we ze gaan verrassen?" Zei hij er nog bij. Dat vind ik een super idee. We vragen aan Anne of dat mag en ze vind het prima. Als Ian het vraagt in de groepsapp krijgt hij van iedereen dat het mag. Ian en ik leggen al wat spullen klaar op mijn kamer. Dan hoeven we dat morgen avond niet te doen. Als dat klaar is gaan we beneden nog wat drinken en daarna naar bed. Ian gaat naast me in mijn bed liggen. Morgen wordt het weer een lange dag. "Slaaplekker" zeggen we tegen elkaar en daarna val ik in een diepe slaap. Ik schrok wakker. Mijn droom ging over vanmiddag, het was zo speciaal. Er rolt een traan over mijn wang. Morgen ga ik alles aan Max vertellen. Ik veeg mijn traan weg en probeer weer wat te slapen.

Vandaag is het dan zover de 2e halve finale van het junior songfestival. Mijn kleding had ik al klaar gelegd. Dat was het setje die ik gekregen had van de organisatie. Daarbij deed ik ook de pruik op, want ik vond deze erg leuk. Ik deed hem soms ook op naar school. Ik stapte uit bed en ging me helemaal klaar maken. Ian sliep nog dus maakte ik een ontbijtje voor hem. Toen ik weer op mijn kamer kwam sliep hij nog steeds. De tweeling was ook wakker dus die haalde ik op en zij maakte Ian wakker. Toen hij wakker werd zetten we het ontbijt voor hem. Ik had op het servetje "heel veel succes veel liefs van ons allemaal" geschreven. Ik had voor ons ook wat meegenomen. We zaten met zijn vieren op mijn bed te ontbijten. Na het ontbijt pakte ik de haarspullen en deed ik het haar van de tweeling. Ik deed bij allebei hetzelfde. Ik vlocht twee vlechtjes tot de helft van het haar en de rest stak ik op. Daarna koos ik samen met de meiden hun kleding uit. Zij wilde een beetje hetzelfde als wat ik aanhad. Ik koos voor Lotte een blauw shirtje met een spijkerrokje en zwarte kniekousen. En voor Kiya had ik hetzelfde shirt als Lotte alleen had Kiya hem in het paars. Ook zij kreeg een spijkerrokje en zwarte kniekousen. En voor allebei had ik de glitter dr Martens. Zo leken we alle drie heel erg op elkaar. Rond half 10 zaten we in de auto opweg naar de studio. Daar kwamen we om 11 uur aan. Ik was samen met Lotte en Kiya een spelletje aan het spelen toen Cassandra eraan kwam lopen met haar ouders. Ik geef haar een knuffel. Ze kwam met een tas aangelopen, daarin zaten schoolspullen van ons. Doordat ik elke keer wat lessen had gemist moest ik nog wat lessen inhalen, maar Cassandra is zo lief dat ik alles over mag schrijven. En zelf hielp ze mij ook. Om een uur werden we opgehaald om wat te gaan eten. Daar zaten we gezellig met zijn allen. Nu had ik mooi de tijd om samen met Max te praten over mijn gesprek gister met mijn 'vader'. Het klinkt nog steeds heel erg raar. Ik ging bij hem zitten en gaf hem een kus. Dat hadden we bij binnenkomst nog helemaal niet gedaan. En toen begon ik met praten. Na het verhaal stond zijn mond bijna helemaal open waardoor ik begon te lachen. Het zag er erg grappig uit. En toen vertelde ik ook nog dat ik morgen naar hem toe ga om kennis te maken met zijn kinderen. En we gaan de meisjes verrassen dat jullie erbij zijn. De oudste twee zijn super fan van jullie. Dan is de lunchtijd voorbij en gaan de jongens beginnen met het oefenen. Om vier uur is de generale repetitie en mogen de familieleden weer komen kijken. Eerst beginnen Wieke en Dylan, daarna mag Manouk en als laatst zijn de jongens van Fource aan de beurt. Ze doen het super goed en ben erg trots op ze. Als ze het zo doen tijdens de liveshow dan denk ik wel dat ze doorgaan naar de finale. Dan is het wachten geblazen totdat de echte liveshow begint. Cassandra, Lotte, Kiya en ik zijn samen een spelletje aan het spelen. Het is erg gezellig zo met zijn viertjes. om half zeven werden we weer naar dezelfde plek gebracht als vorige week. Daar gingen we wachten totdat de show echt ging beginnen. De zaal stroomde vol met allemaal fans en andere vrienden en familie. Om zeven uur begon het dan echt. De spanning begon toch echt te komen nu. De tweeling zat bij mij op schoot te wachten totdat het begon. Zo konden we het allemaal goed zien. Daar kwam het eerste optreden van Wieke en Dylan met het nummer a whole new world. Daarna kwam het optreden van Manouk met het nummer say you won't let go. en als laatst kwamen de jongens van Fource. De stoelen werden alvast klaargezet toen het voorstelfilmpe afgespeeld werd. "Hier zijn de jongens van Fource met het nummer there's nothing holdin' me back" Werd er geroepen en daar kwam het optreden. Wauw wat was het goed. Ik genoot er zo erg van. Een erge trotse zus en vriendin. Maar zometeen kwam nog de zenuwslopende prijsuitreiking. Ik word er zelf ook helemaal zenuwachtig van. En daar kwam het. "degene die door is naar de finale....." Romy maakt het nog spannender ik kan het bijna niet meer aanzien. "FOURCE" ik begin heel hard te gillen. Ik zie de jongens opspringen en naar het podium rennen. De tranen beginnen te komen, Max ziet het en trekt Ian mee naar mij. Ze geven mij allebei een hele dikke knuffel en Max ook nog een zoen. Ik begin na de show weer een beetje bij te komen. Ik had het natuurlijk verwacht want ze zijn zo goed, maar het blijft altijd spannend. De jongens zijn nog wat aan het feesten als Anne naar mij toe komt lopen en zegt dat we zo naar huis gaan. Zal ik de jongens halen? Anne knikt en roept achter mij aan dat ik Max om zijn ouders moet vragen want zij gaan de jongens naar ons brengen. Als ik de jongens zie zeg ik dat we naar huis gaan en dat Max zijn ouders ook even moet halen. Niet veel later komt hij met zijn ouders en broer aangelopen. We stappen in beide auto's en gaan naar huis. Thuis aangekomen zetten we de spullen allemaal op mijn slaapkamer en maken we een planning voor morgen. Ik heb om twee uur afgesproken met Julius. Dus we hebben ruim de tijd om alles voor te bereiden. De jongens knikken en gaan net als ik in bed liggen. 

Ik word wakker doordat Max zijn arm om mij heen sloeg. Ik draaide me om en gaf hem een zoen. We waren wat aan het praten toen de andere jongens ook wakker werden. Toen ik op de klok keek bleek het al elf uur te zijn. We moesten ongeveer een uur rijden naar het huis van Julius en zijn vriendin. Om kwart voor een zaten we met zijn allen aan tafel. Mijn lievelingsliedje is op dit moment September song en ook nu in de auto kwamen de jongens met de verrassing dat dit het nummer gaat zijn waarbij ze gaan optreden tijdens de finale. Hier werd ik zo extreem vrolijk van. We zette het liedje aan en zongen uit volle borst mee. Wat een geweldig liedje is het toch zei ik met een extreem grote glimlach. Daarna zongen we nog een paar liedjes en zo vloog de rit voorbij, voor we het wisten stonden we voor het huis van Julius. Niels, Max en Jannes verstopte zich in de auto en Ian, Anne en ik liepen naar de voordeur. Toen ik aangebeld had kwam Julius met zijn jongste dochter aangelopen. We gaven ze een hand en liepen naar binnen. Ik maakte kennis met zijn andere kinderen en met zijn vrouw. Het lijken me erg leuke mensen. We gingen met zijn allen op de bank zitten en zo vertelde ik aan iedereen hoe ik bij Anne en Florian terecht was gekomen. Ik zag dat Kim (Julius zijn vrouw) tranen in haar ogen keek. Daarna vertelde ik hoe Julius mij gevonden had. Op een hele speciale manier zij Lize met een glimlach en ik begin te lachen en te knikken. Ze zit naast Ian op de bank en is toch een beetje verlegen. Dan vertel ik tegen Lize en Dilara dat ik een kleine verrassing heb. Ze springen allebei een beetje op en kijken mij met grote ogen aan. Ik zal het even halen, maar dan moeten jullie je ogen wel even dicht doen. Samen met Ian loop ik naar buiten en halen we de andere jongens. Als we binnen zijn zet ik ze voor de meiden en zeg ik dat ze de handen voor de ogen weg mogen halen. Lize kijkt op en begint te gillen. Maar dan loopt ze naar de jongens toe en geeft ze allemaal een knuffel. "Wauw wat een mooie verrassing Melissa" en ze geeft mij een dikke knuffel. "Maar er is nog een verrassing" zei Niels. Ze kijkt hem vragend aan. "We hebben een vraag aan jullie. Zouden jullie het leuk vinden om ons aan te moedigen tijdens de finale aankomende zaterdag?" Awh dat is echt extreem lief. Ze knikken, maar kijken Julius wel aan. Julius knikt en geeft de meiden toestemming. Maar dan wordt er gezegd dat iedereen mee mag. Het is een speciale middag. Ik geef mijn nummer aan Lize. Zo kunnen we contact houden. We nemen afscheid van iedereen, want iedereen wordt straks weer opgehaald. Ik geef iedereen nog een dikke knuffel en stap dan in de auto. Tot volgende week wordt er nog geschreeuwd. En zo verdwijnt het huis om de hoek. Als we bijna thuis zijn vraagt Anne of we bij de Mac eten zullen halen. De jongens worden allemaal rond half acht opgehaald en vinden het erg gezellig. We maken een lijstje en zo wordt dit ook doorgegeven bij de Mac. Rond zes uur zijn we thuis en eten we met zijn allen. Het was weer een gezellig weekend.