Er Is Nog Hoop

hoofdstuk 5

Vandaag is het vrijdag. Max komt vandaag denk ik glunderend. Dan gaat plots de deurbel. Ik loop naar de deur en maak hem open. Daar zie ik Cassandra staan. Ze vroeg of ze binnen mocht komen, ik knikte en nam haar mee naar binnen. Ik schonk voor haar een glas cola in en voor mezelf een glas fanta. Aan de keukentafel vertelde we elkaar wat dingen. Ook vertelde ik dat ik morgen samen met Anne, Florian en Max naar het weeshuis ga. "Max?" Ik zag haar verbaast naar me kijken. Ik had haar het verhaal al wel eens verteld, maar waarschijnlijk zat ze met haar gedachten bij Ian. Ik legde het snel nog even uit toen de deurbel weer ging. Ik liep erheen opende de deur en zag Max voor mijn neus staan. Hij gaf me een knuffel zwaaide nog even naar zijn ouders en liepen toen naar binnen. Daar stelde ik Max voor aan Cassandra die nog steeds in de keuken zat. Samen vertelde we dat Max en Ian samen met nog twee jongens in een boyband zitten. Zij gaan met nog vijf andere acts strijden in de halve finale en de finale. In de finale gaan ze bekend maken wie er naar Georgië mag. Max laat een foto zien van de groep jongens. Cassandra kijkt gelijk naar Ian die trouwens echt heel leuk op die foto stond. Het zag er grappig uit. Op dat moment komt Ian de keuken ingelopen en geeft Max een boks, Cassandra een kus op haar wang en mij een knuffel. "Cas, blijf je vanavond ook bij ons slapen?" Vroeg hij een beetje non-gelant. Ze zei dat ze haar moeder even zou bellen en liep de keuken uit. Max en ik liepen naar mijn kamer om de spullen klaar te zetten. Hij zou bij mij in bed slapen omdat mijn bed super groot is, en dan kan ik hem nog eens een knuffel geven. Even lach ik in mezelf. Als we op mijn bed zitten ziet hij een foto op mijn nachtkastje staan. "Zijn dit je ouders?" Ik knik. 'Ik kijk er veel naar, en mis ze natuurlijk heel erg. Maar het brengt ook leuke herinneringen naar boven die we samen gehad hebben.' Tot mijn verbazing heb ik dit uitgesproken zonder ook maar een traantje te laten. Samen liepen we mijn kamer uit en liet de rest van het huis zien. Vooral de badkamer was erg belangrijk, want hij heeft een grote spiegel nodig. Als je haar maar goed zit. Maar gelukkig heb ik een hele grote spiegel op mijn kamer. Als we de badkamer uitlopen zie ik Florian een kamer uitkomen. In die kamer stond nog niks. Zou het de kamer van mijn broertje of zusje worden. Even kijk ik Max aan die mij weer onbegrijpend aankijkt. Even had ik de nijging om er naar binnen te gaan om te kijken wat ze hebben gekozen, maar Max hield me tegen. Je ziet het morgen wel, had hij tegen me gezegd. "Kinderen komen jullie eten" Max en ik liepen samen naar beneden waar we Ian en Cassandra aan zagen lopen. Aan tafel hadden we het met zijn allen over morgen. Ian en ik zijn natuurlijk heel erg benieuwd wie en wat we morgen thuis kunnen verwachten. Er gaat een klein beetje hoop naar Lotte, maar mijn gevoel zegt dat ze al weg is. Zo'n lief meisje wilt toch iedereen. Ook niet iedereen wist dat ze een tweelingzusje heeft. In het weeeshuis was het natuurlijk wel op te merken, maar als je er niets van weet dan merk je het ook niet. Dan hebben we het ook nog met zijn allen over het juniorsongfestival, want wij gaan natuurlijk ook dit hele avontuur meemaken.

Als Max en ik in bed liggen hebben we het nog even over morgen. "je hoeft je echt geen zorgen te maken, ik ben bij je." Hij was net klaar met zijn zin toen er op de deur geklopt werd. Toen die open werd gedaan zag ik Ian en Cassandra in de deuropening staan. Ze vonden het gezellig om bij ons te komen liggen. Max en ik schuiven wat naar elkaar toe zodat zij ook bij ons in bed kunnen liggen. Max ligt aan de buitenkant (normaal gesproken op het plekje waar ik altijd lig, daarnaast lig ik, daarna Cassandra en dan Ian. Max zet nog even de wekker op 07:00 zodat we nog ruim de tijd hadden. We speelden nog even een spel met zijn vieren. Kort daarna viel ik in een diepe slaap.

"Melis, word je wakker?" ik word rustig wakker en zie dat Max al is aangekleed. 'Hoelaat is het?' vroeg ik nog een beetje slaperig. Half acht kreeg ik als antwoord terug. Ik kwam rustig uit bed en begon me aan te kleden. Ian en Cassandra lagen nog in een diepe coma. Max liep naar beneden toen ik naar de badkamer liep en me klaar ging maken. Toen ik beneden kwam had hij de tafel gedekt en een lekker ontbijt klaar gemaakt. Echt zo lief. Om kwart voor negen zaten we met zijn vieren in de auto richting het weeshuis. Max en ik zaten naast elkaar en luisterden samen muziek. Ik begon wat weg te dommelen en viel rustig in slaap in de auto. Na ruim een uur werd ik weer wakker. We zijn er bijna, en voel de spanning toch al een beetje komen. Als we er zijn en de auto uitstappen komt Floor al naar ons toegelopen en geeft mij een dikke knuffel en vraagt gelijk hoe het nu gaat. Ik leg het kort uit. Ze ziet de glinstering in mijn ogen en ziet dat ik het heel fijn heb. Samen met Max loop ik naar binnen. Ik zie Lotte al op me afrennen en geeft me een dikke knuffel. Ook haar zusje Kiya komt aangelopen en geeft me een knuffel. Ik krijg natuurlijk van meerdere meisjes de vraag of Max mijn vriendje is, maar daar kan ik op dit moment nog geen uitspraak over doen. Anne en Florian lopen samen met Floor naar binnen en zien mij met de tweeling praten. Ze kijken nog even verder rond. Er zijn meerdere kinderen die ze aanspreken, maar ze kunnen geen keuze maken. Als ik ze niet meer zie, hoop ik dat ze op het kantoor zijn om de keuze vast te leggen. Veerle komt naar ons toelopen en vraagt aan Max of hij meedoet met het juniorsongfestival, want ze herkent hem van de foto's. Hij knikt en geeft haar een knuffel. Ook gaan ze nog even op de foto. Het zag er super schattig uit. Ik krijg een appje van Ian. "Neem je een leuk broertje of zusje voor ons mee? :p xx" "Ik zal mijn best doen haha. Maar voor mij zal de keus nu niet moeilijk zijn! ik stuur je een foto als alles rond is. xxx" Na ruim drie uur vertelt Anne aan mij dat ze eruit zijn. Max en ik mogen meelopen naar het kantoor. Ik ga bij Max op schoot zitten als hij in de stoel is gaan zitten. "We zijn eruit." ik kijk gespannen en pak onopvallend de hand van Max. "We zullen Lotte en Kiya meenemen." Ik keek ze verbaast aan. 'Meen je dit of maak je een grapje' was mijn antwoord. Ze stonden er een beetje verbluft bij. "Nee, we menen het echt" was het antwoord van Florian. Ik spring op van Max zijn schoot en ren naar Florian en Anne en knuffel ze stevig. Ik begin te huilen. Ik ben ze hier zo dankbaar voor. Samen met Max en Floor loop ik naar de slaapkamer van de meiden en beginnen we met inpakken. Als we alles samen hebben ingepakt lopen we samen naar beneden en zetten de tassen in de auto. Snel loop ik naar Florian toe en vraag waarom hij allebei de meiden meeneemt. "Ik zag bij jou al dat de meiden zich zo fijn voelde en jij had het zovaak over de meiden dat we er al snel over uit waren. En we konden het niet over ons hart krijgen om één meisje wel mee te nemen en haar zusje niet. Dus hebben we samen besloten om allebei de meiden mee te nemen" 'Ik ben hier echt heel blij mee.' was heel overtuigend mijn antwoord. Samen lopen we naar de zaal waar Max, Anne, Floor en alle kinderen op ons stonden te wachten. Ik kon mijn ogen bijna niet van de tweeling afhouden. Hoe zouden ze reageren? Ik was er nog niet bij met mijn gedachten als de tweeling op me af komt rennen en mij knuffelt. Ik buk en geef de meiden allebei een knuffel. 'Welkom in de familie lieve meiden' Max maakte een foto op mijn telefoon die ik gelijk naar Ian stuurde. Hij stuurde al snel een berichtje terug."awh super leuke foto, maar zie ik nou dubbel?" ik begin te lachen en laat het berichtje aan Max lezen die ook begint te lachen. 'Nee het is een tweeling grapjas. Thuis legt pap het vast uit. Zie je straks xx' Huh zei ik dat nou echt? ik keek nog even naar het berichtje. Ja ik heb het echt gestuurd. Max keek me trots aan die het heel toevallig in de gaten had. Samen met de meiden nemen we afscheid in het weeshuis. Ik geef Floor een hele dikke knuffel. Ik zette samen met Max de tweeling in de stoelverhogers. Als zij vast zitten en wij klaar zijn om te vertrekken zwaaien we nog een keer uit het raam. Het weeshuis verdwijnt. Ik heb tweelingzusjes. Echt onwijs leuk. Ik pak mijn telefoon erbij en app Tess even. 'Hey Tess, Ik wilde je even laten weten dat ik net in het weeshuis ben geweest, samen met Max. Ik heb twee zusjes. Ik zie je snel. xx' ik stuur ook even de foto van de tweeling erbij. Ik stop mijn telefoon weer weg en kijk achterom. De twee meiden liggen tegen elkaar aan met de ogen dicht in een diepe dromeland. Ik leg mijn hoofd op de schouder van Max en val rustig in slaap.