Er Is Nog Hoop

Hoofstuk 24

Ongeveer twee uur later kwamen de jongens weer op onze kamer terug. Toen ik vroeg wat ze gedaan hadden wilde ze er niet al te veel over loslaten. Maar ze zeiden wel dat het park twee uur langer open blijft voor iedereen. En of we om acht uur bij het podium naast het kasteel moesten zijn. Het is nu vijf over zes dus gaan we zo nog even naar het park. We gaan nog in een paar attracties totdat de jongens zeggen dat ze naar het kasteel moeten. Ze vertellen ons dat ze voor ons een plekje vooraan hebben gereserveerd waar wij kunnen gaan zitten. Cassandra en ik hebben nog een half uur. We lopen alvast naar de plek van het podium en gaan op de stoelen zitten waar onze namen op stonden.
Plots wordt er af geteld. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het drie voor acht is. Als ik achter me kijk staat het helemaal vol met mensen. Jong en oud staan klaar bij het podium. Ik ben benieuwd wat ze in petto hebben. De jongens komen het podium op. Je hoort de meisjes allemaal gillen als ze beginnen met zingen. Er worden vier stoelen klaar gezet voor het nummer kogelvrij. Er zijn vier meisjes uitgekozen die wat jonger zijn dan de andere meiden. Wat leuk om de meisjes zo zien te genieten van het mini concert. Na het concert is er en kleine meet and Greet geregeld. Het was super leuk opgezet, de crew van het park heeft het ook als super leuk ervaren. Er waren ook een aantal meiden die graag met Cassandra en met mij op de foto wilde en waar we super leuke en gezellige gesprekken mee hebben gehad. Één meisje vroeg zelfs aan mij hoe het nu met mij gaat. Dat vond ik zo lief, ik heb aan haar uitgelegd dat het nu best wel goed gaat en dat ik daarom samen met Fource en Cassandra in Disneyland ben. Ik kreeg van haar een dikke knuffel en daarna nog een klein cadeautje van haar en haar vriendinnetje. We namen afscheid van iedereen en liepen naar onze hotelkamer. Het was inmiddels half 11 en werd toch al weer erg moe. Morgen is helaas onze laatste dag hier. Erg jammer, maar wat heb ik het leuk gehad met iedereen.
Om zes uur ging de wekker weer voor het ontbijt. Max en Ian waren de afgelopen nacht bij ons in bed gaan liggen, wat hebben we gelachen met z'n vieren. Ik stapte mijn bed uit, kleedde mezelf aan en deed mijn make-up. Max en ik keken naar alle cadeautjes die op een tafel lagen in onze kamer. Het waren er zoveel dat we niet konden kiezen welke we open zouden maken. Uiteindelijk hadden we er één gevonden die voor ons allebei was. Wat lief dat ze ook aan mij gedacht hadden. 'Voor Max & Melissa' stond er op de verpakking. Het was een boekje met allemaal lieve berichtjes van fans die ons bijstaan in wat wij samen hebben meegemaakt. 'Wauw wat bijzonder zeg. Mijn mond valt er van open' Max krijgt er tranen van in zijn ogen als we langzaam door het boekje bladeren. Na vijf minuten besluiten we te stoppen, de tranen stromen over onze wangen. Zulke lieve en mooie berichtjes staan er in. Niels en Jannes komen de kamer ingelopen en met zijn zessen lopen we naar de ontbijttafel waar helaas onze laatste dag gaat beginnen.
In het park besluiten we om attracties te kiezen waar het nog niet zo druk is. Eerst de olifantjes, de theekopjes, nog een keer de space mountain en daarna een rondje door het doolhof. Als we uit het doolhof komen zien we dat we op de foto kunnen met Mickey en Minnie. Dit willen we allemaal wel, we gaan met z'n allen in de rij staan. We poseren eerst voor de foto, als deze klaar is knuffelen we nog even met beide en gaan we weer door. Als ik op mijn horloge kijk zie ik dat we nog twee uur de tijd hebben om nog in wat attracties te gaan. Niels kijkt in de app naar attracties waar we nog in kunnen en in willen. Samen kiezen we nog zes attracties uit waar we in kunnen. Omdat het allemaal redelijk snel ging hadden we nog wat tijd over om nog iets te shoppen en wat lekkers te kopen voor de terugreis. Als we klaar zijn lopen we naar onze kamers om de spullen verder in te pakken en alles netjes op te ruimen. Na een half uurtje zijn de kamers klaar en lopen we met onze spullen naar de bus. De spullen kunnen we vast in de bus leggen zodat wij nog wat kunnen eten en drinken. Als we ons eten op hebben lopen we met z'n allen naar de bus en wachten tot deze vertrekt.