Er Is Nog Hoop

Hoofdstuk 17

Als ik de laatste spullen uit mijn ziekenhuiskamer aan het inpakken ben komt er een crew van het JSF binnengelopen. Omdat het nog steeds een verrassing is dat ik naar Georgië ga hebben we met de hele crew besloten een video op te nemen waarbij ik de jongens heel veel succes wens. Mijn filmpje komt dan als laatste en na het filmpje ga ik ze verrassen. Dit filmpje zullen ze vrijdagmiddag laten zien. Het houd in dat ik wel aanwezig kan zijn bij de generale repetitie en waar de jurypunten verdeeld zullen worden. Als het filmpje is opgenomen word ik opgehaald door mensen van de ambulance. Zij zullen Anne en mij gelijk in het vliegtuig neerzetten. Ik begin toch een beetje zenuwachtig te worden voor de vlucht.
Als Anne en ik ongeveer een half uurtje in het vliegtuig zitten komen de andere passagiers. Dit duurt ook ongeveer een half uurtje. Als iedereen in het vliegtuig zit en de veiligheid instructies gegeven worden, voel ik dat we beginnen met het rijden naar de startbaan. En daar gaan we. K voel hoe hard we naar achteren worden getrokken door de snelheid, maar langzaam zie ik de grond onder ons steeds kleiner worden. Het is super gaaf om te zien! De vlucht duurt ongeveer vier uur.

Als we in Georgië zijn aangekomen worden we begeleid naar de bus. Daar rijden we naar ons hotel. We zitten in hetzelfde hotel als de jongens dus moeten we goed opletten dat we niemand tegen komen. Toen we bij het hotel aankwamen bleek dat de jongens een repetitie hadden en dus op dat moment niet aanwezig waren bij het hotel en wij dus rustig konden inchecken. We hebben een hele lieve medewerker die al het eten bij ons op de kamer komt brengen zodat de jongens er nog niet achter komen. Ook de hotelmedewerkers vinden het spannend en hopen dat het gaat lukken. We hebben samen het plan besproken met de medewerkers. Morgen zullen de jongens het filmpje te zien krijgen en kom ik als verrassing de kamer binnen. Omdat ik deze reis mee mag maken naar Georgië heb ik een dagboek meegenomen om de avonturen die ik er mee mag maken in op te slaan zodat ik ze nooit meer kan vergeten. Als ik mijn verhaal van die dag erin geschreven heb word ik best wel moe en ga ik in bed liggen om tot rust te komen. Want ik weet dat het morgen een lange dag gaat worden waarbij ik weinig kan slapen.

De volgende dag word ik wakker gemaakt door Anne. Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat het al elf uur is en dat ze het ontbijt al gebracht hadden. Ik ga aan tafel zitten en eet het allemaal lekker op. vanaf één uur gaan ze beginnen met het opnemen van de video met alle berichten van familie en vrienden. Tot die tijd probeer ik zolang mogelijk te rusten. Rond half twee word ik opgehaald en in de kamer naast de jongens gezet. Hier zitten alle familieleden die zondag mee zijn gegaan te wachten en te kijken naar hoe de jongens de videoberichten één voor één te zien krijgen. Als ik in beeld kom schrikken ze een beetje, maar zijn ze toch ook blij mij te zien. Als het filmpje bijna is afgelopen word ik gehaald en voor de deur van de jongens gezet. Ik hoor mezelf de laatste zin zeggen als de deur heel langzaam open wordt gedaan. De jongens draaien zich om. Ik zie toch wel een beetje tranen in iedereens ogen, maar dan komen ze allemaal naar mij toegerend. Ze geven me allemaal een hele dikke knuffel en Max geeft mij een kus. Ze kunnen mij bijna niet loslaten, zo blij zijn ze om mij te zien. Het was een erg grote verrassing, ze hadden het echt niet verwacht. En vooral na het afscheid wat we zondag met zijn allen hadden gehad. Om half zeven begint de generale repetitie en hebben ze een speciale plek voor mij geregeld waar ik alles goed kan zien. Maar eerst gaan we gezellig met zijn allen dineren en bijkletsen. Natuurlijk werd er gevraagd hoe de reis is verlopen en hoe het zo voor mij voelt. Ik voel me hier natuurlijk prima bij en ik vind het heel speciaal om dit samen met mijn broertje en mijn vriend mee te mogen maken. Natuurlijk vind ik het super leuk dat de jongens dit met zijn vieren mee mogen maken en vind ik het nummer super vet. Na het eten word ik samen met Cassandra die zondag al met de jongens mee was gegaan gebracht naar onze plek. Dit is mooi voor het podium en zo kunnen we alles goed zien. Het is misschien een dom idee, maar ik ben hier al heel erg zenuwachtig voor, terwijl dit nog niet eens live uitgezonden wordt. Maar we hopen natuurlijk wel dat alles goed gaat omdat vandaag wel de punten van de vakjury genoteerd gaan worden.

Daar begint de show. De jongens zijn als derde aan de beurt. Erg vroeg, maar ik weet dat ze gaan knallen. Daar komt Polen. De jongens zijn hierna. Na het optreden van Polen wordt het introductiefilmpje van de jongens afgespeeld. De jongens komen het podium opgelopen, zien Cassandra en mij zitten en zwaaien nog even. Vlak voordat ze beginnen steek ik mijn duim op. Daar beginnen ze. Wauw, wat zijn ze aan het stralen. Ze genieten nu al met volle 100%. Het optreden is afgelopen. Wat hebben ze het goed gedaan! en ik ben enorm trots op ze. voordat ze aflopen geef ik ze een knipoog. Daarna app ik in de groep dat ze het extreem goed gedaan hebben en dat ze trots mogen zijn op dit resultaat. Als ze dit morgen ook doen dan gaat het helemaal goed komen. De avond vliegt voorbij en er zitten erg leuke nummers bij. Gelukkig is de spanning afgenomen en nergens voor nodig. Want morgen wordt natuurlijk pas bekend gemaakt wie er gewonnen heeft. Als laatst wordt het groepsnummer nog gezongen. Ook dit nummer is super leuk en je ziet dat ze er erg van genieten. Toen de show was afgelopen zijn we met zijn allen nog even wat in het hotel gaan drinken. Dit was voor mij even de gelegenheid om rustig bij Max te zitten en wat bij te praten over de afgelopen dagen. Want ik was de afgelopen dagen erg zenuwachtig voor de reis en of de verrassing wel zou gaan lukken. Ik ga even bij Max op schoot zitten en begin de tranen te voelen. Ik weet niet waarom ik huil, maar ik ben zo blij om hier te zijn. Max omhelst mij en vind het helemaal niet raar dat ik moest huilen. Hij zei dat het heel normaal is en dat hij het echt heel speciaal vind dat ik de moeite neem om bij deze mooie gelegenheid aanwezig te zijn. Ik voel me langzaam wegvallen als Max mij wakker probeert te houden. Hij krijgt de sleutel van de hotelkamer en samen strompelen we naar mijn hotelkamer. Gelukkig is het niet al te ver lopen. Hij legt mij op bed en gaat daarna naast mij op bed liggen. Het voelt zo fijn om hem naast mij te hebben liggen. Dan strijkt hij met zijn hand door mijn haar. Ook op dit moment doet hij dit. En niet veel later voel ik mezelf wegzakken.