hoofdstuk 14

246 6 0
                                    

~IAN~
'Hallo allemaal, Ik weet niet of jullie het mee hebben gekregen maar ik moest vandaag helaas weer horen dat de kanker terug is bij Melissa'. Ondertussen stroomt er een traan over mijn wang heen. Al snel kreeg ik verschillende appjes. Echt lief hoe iedereen je steunt en helpt om je beter te voelen. Ik vind het zo oneerlijk want ze verdient dit gewoon echt niet. Morgen mogen we het nummer inzingen waarmee we ook gaan optreden in Georgië. Als ik in de auto zit onderweg naar het ziekenhuis besluit ik om het tegen haar te zeggen. We hadden allemaal nog niets gezegd, want we gingen er allemaal vanuit dat alles goed was en dat ze na de scan weer terug mocht naar huis. Maar helaas is dat niet zo. Als ik haar kamer in kom lopen zie ik dat ze slaapt. Samen met papa loop ik stil naar haar bed en ga naast haar zitten. De dokter komt binnen gelopen en vertelt dat ze op dit moment stabiel is en dat de chemo aanslaat. Langzaam draait Melissa zich om en begint tegen mij te praten. Ik ga bij haar op bed zitten. Als ik over het inzingen begin krijgt ze de tranen in haar ogen, want ik weet hoe graag ze met ons mee wilde. Na een uurtje besluiten papa en ik terug te gaan naar huis. We geven haar een dikke knuffel en sluiten de deur. Maar dan kom ik op een idee. Maar hier heb ik Max wel voor nodig. Dit ga ik morgen aan hem voorstellen.

Als ik de volgende ochtend wakker word is het toch gek wakker worden. Anne heeft de tweeling naar opa en oma gebracht en was op tijd naar het ziekenhuis gegaan. Samen met papa maak ik me klaar om naar de studio in Hilversum te gaan. Als we aan komen rijden zie ik Niels en Max ook al aan komen lopen. Niet veel later komt Jannes ook aanrijden. Samen lopen we naar binnen en zitten Joost de producer en Robin de zangcoach al op ons te wachten. We maken een beetje kennis met de producer. Daarna begint Niels met het inzingen. Dan vraag ik aan Max of ik even met hem kan praten. Samen lopen we naar een plekje waar het rustig is en daar leg ik de situatie uit. "Dat zou echt het mooiste zijn wat je haar zou kunnen geven. We gaan proberen of we dit kunnen regelen." Was zijn antwoordt. Ik was erg blij dat hij zo reageerde. Er waren wel mensen van de organisatie aanwezig, maar ik wist niet bij wie ik moest zijn. Niet veel later werd Max opgehaald om te gaan zingen. Ik had inmiddels een nummer gekregen die ik kan bellen om mijn vraag te stellen. Ik was een film aan het kijken toen Max kwam aanlopen. Jannes mocht nu dus hadden Max en ik de tijd om te bellen. "We hebben een idee hoe wij het willen doen. Maar in deze situatie zou het wel erg leuk zijn als dit zou kunnen. Als jullie iets kunnen regelen met het ziekenhuis zal ik zorgen dat alles hier geregeld wordt". Max en ik kijken elkaar tevreden aan. Als we de telefoon opgehangen hebben word ik niet veel later opgehaald om te gaan inzingen. Tijdens het zingen moest ik veel nadenken over hoe ik het in het ziekenhuis moest gaan vertellen. Ik ga morgen samen met Max naar het ziekenhuis zodat we dit kunnen regelen. Na het inzingen namen we afscheid van elkaar en gingen we naar huis. Max blijft vanavond bij ons slapen zodat we morgen alles kunnen regelen bij het ziekenhuis, want maandag wordt de videoclip opgenomen in Amsterdam.

De volgende ochtend zijn Max en ik al vroeg wakker en bedenken we een plan die we straks in het ziekenhuis kunnen uitvoeren. We waren er al ruim een uur mee bezig toen we dachten om te gaan ontbijten. Mama zou ons om half 11 ophalen om daarna naar het ziekenhuis door te rijden. Het is nu tien uur dus we hebben nog een half uur.
Als we rond 11 uur in het ziekenhuis aankomen worden Max en ik aardig veel aangekeken. Het is best gek om nu zoveel herkent te worden, maar het is ook erg speciaal. We lopen naar de afdeling waar Melissa ligt. Daar lopen we naar het kantoor van de directeur. Ik klop op de deur en er wordt open gedaan. Samen lopen we naar binnen en gaan op de stoel zitten. "Beste directeur. Ik ben Ian en dit is Max." Noem me maar dokter Neil. Ik weet wie jullie zijn. Jullie hebben vorig weekend het junior songfestival gewonnen. We knikken en beetje overdonderd. "Dat klopt. Ik ben de broer van Melissa en Max is haar vriend. We hebben een vraag over Melissa. Morgen wordt de videoclip opgenomen met het liedje waarbij we gaan optreden in Georgië. In deze clip komen vier meisjes in voor. Nu was onze vraag of Melissa in de videoclip mee mag spelen". Hmm, dat is wel een hele grote vraag. Op dit moment gaat het niet heel goed met haar en zo'n dag gaat erg zwaar voor haar worden. Maar ik zal er even over na denken en als ik het weet laat ik het jullie weten. Teleurgesteld lopen Max en ik het kantoor uit. Even gaan we bij Melissa kijken. Ze ligt te slapen. Samen gaan we naar de wachtkamer waar we de jongens op de hoogte houden. Ook zij zijn onderweg naar het ziekenhuis. We lopen naar beneden naar de ingang en wachten de jongens op. We zijn nu al ruim twee uur verder. Ik hoop echt dat hij snel een antwoord heeft. We lopen met zijn vieren naar het kantoor waar dokter Neil net naar buiten kwam lopen. "Hey jongens, ik was net opzoek naar jullie". Heeft u een antwoordt? vroeg Niels. "nog niet. Ik wil de controle van zes uur afwachten. Als die oke is, dan kan ik jullie pas een antwoord geven". Ik heb een idee zei Jannes. We keken Jannes aan. Als wij nou voor deze afdeling een mini-concert geven? "Dat vind ik een erg leuk idee. We wachten de resultaten van zes uur af en dan hebben we het er verder nog over". De dokter loopt weg en wij gaan verder met overleggen. Dat duurt nog dik twee uur. We proberen onze tijd te vullen met nuttige dingen. Als het kwart voor zes is zie ik de dokter naar zijn kantoor lopen met dokter Roos. Ik ga rechtop zitten, maar het duurde nog een tijdje voordat de dokters kwamen. Toen ze eindelijk het kantoor uit kwamen lopen liep ik naar ze toe. "We hebben een beslissing genomen. We vinden het een erg lief en leuk idee. De uitslag ziet er goed uit dus ik zie geen reden om geen ja te zeggen." Ik sprong op en liep naar dokter Roos toe en gaf haar een knuffel. Dokter Neil kijkt niet erg vrolijk dat dit gedaan is, maar wij zijn blij. "Jullie moeten mij wel beloven om haar na de opname gelijk weer naar het ziekenhuis te brengen, want dat is erg belangrijk." We knikken met zijn vieren tegelijk. "Maar jongens, nu dit geregeld is hebben jullie mij ook wat beloofd." Ik kijk dokter Neil aan. ohja zei Niels. We hadden afgesproken om een mini-concert te geven. Het bleek dat in de speelruimte een podium neergezet was. We bereiden ons voor en zagen de ruimte steeds meer vollopen. Ook Melissa werd naar binnen gebracht. Om half zeven begon het mini-concert. We zagen alle kinderen er erg van genieten. Als laatst zongen we het nummer 'love me'. Het was een primeur. We vroegen daarom ook hier geen opnames van te maken, want volgende week maandag komt het nummer met de videoclip uit. Na het optreden gingen we met iedereen op de foto.
We liepen naar de kamer van Melissa en vertelde dat we voor morgen een verrassing voor haar hadden. Ze begon te glunderen en dat vonden wij erg leuk. We gaven Melissa allemaal een dikke knuffel en gingen naar mijn huis. Hier pakte we de tas in voor Melissa die we morgen meenemen naar de stad.

Er Is Nog HoopWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu