Er Is Nog Hoop

Hoofdstuk 3

Vandaag is het dan zover, mijn eerste schooldag na 7 maanden. Ik vind het wel een beetje spannend. Dan loop ik naar mijn kast toe en pak het setje wat ik gister van de H&M gekocht heb. Als ik alles gedaan heb loop ik naar beneden en ga aan de keukentafel zitten. Daar zitten Anne en Ian al op me te wachten. "En heb je er een beetje zin in?" Vroeg Ian met een gekke bek. 'Ik heb er heel veel zin in. Ik heb plotseling afscheid moeten nemen van mijn klas, toen werd ik naar een weeshuis gebracht en daar kreeg ik alleen les in het tehuis.' Er stroomt een traan over mijn wang. Ian pakt me beet en geeft me een dikke knuffel. 'Ik vind het echt fijn dat we sowieso vandaag bij elkaar zitten!' Zei ik nog een beetje verdrietig. Als het acht uur is fietsen Ian en ik samen naar school. We komen daar net optijd aan en lopen gelijk door naar onze eerste les 'Wiskunde'. Dit hebben we ook van onze mentor Thijs. Aan het begin van de les stelt hij mij dan ook netjes voor. Er worden veel vragen gesteld over waarom ik nu bij Ian woon. Dan zie ik Ian seinen dat het mijn keus is om het te vertellen. Hij komt naast me staan en begin mijn verhaal. Als ik klaar ben zie ik dat de hele klas sprakeloos is. "Echt knap van je dat je hier je verhaal staat te vertellen" hoorde ik iemand roepen. Het bleek Cassandra te zijn. Na ongeveer een kwartier beginnen we dan toch met de les. Ik vond het al best lastig, want dit had ik allemaal nog niet gehad. Gelukkig helpen Thijs en Ian me. Wel krijg ik wat huiswerk mee om bij te komen met de rest van de klas. Maar daar sta ik wel voor open. De les was afgelopen en liepen samen naar de volgende les 'Nederlands', daarna volgde 'Engels' nog. In de pauze zitten Ian en ik aan een tafeltje als Cassandra bij ons komt zitten. We raken aan de praat. Zij vertelt ook nog wat dingen over haar. Na de pauze lopen we naar de volgende les en gaan naast elkaar zitten. De dag vloog voorbij. Cassandra en ik gaven elkaars nummer zodat we konden appen. We liepen samen naar de fietsen waar ik nog even wachtte op Ian. Toen we thuis waren was Anne al bezig met het eten. Ik ging aan de keukentafel zitten en begon met mijn huiswerk van wiskunde. Gelukkig vind ik de eerste hoofdstukken niet zo heel moeilijk en zijn die zo klaar. Dan begin ik aan de moeilijke delen en staar ik maar een beetje naar mijn boek. "Lukt het?" vroeg Ian die de keuken in kwam lopen. Ik schudde mijn hoofd. Hij komt naast me zitten en legt de sommen uit, zo snap ik de sommen en gaat het met gemak.
Onder het eten hebben we het over mijn eerste schooldag. Ik vertelde dat ik het erg leuk vond en dat ik ook al een vriendin had. Ze heet Cassandra. Anne en Florian kijken vol opluchting naar elkaar.
Na het eten ga ik nog verder met mijn huiswerk. Ik wil zo snel mogelijk bijkomen. Maar dat gaat wel lukken met de goede hulp die ik gekregen heb en op dit moment ook krijg. Gelukkig heb ik over twee dagen weekend en kan ik tot rust komen. "Melis, kom eens naar mijn kamer?" Ik loop naar boven en zie Ian naar me seinen dat hij me riep. Ik loop naar binnen en ga naast hem op bed zitten. "Ik heb een vraag aan je. Ik wil graag meedoen met het junior songfestival, maar ik weet niet of ik het durf? Wat zou jij doen?" Laat me wat horen. Was mijn opmerking. Hij zet een cover aan die hij eerder had opgenomen. Als het liedje is afgelopen knik ik tevreden. 'Ik zou het gewoon doen. Je kan vet goed zingen, dus waarom zou je het niet doen?' "Je hebt gelijk" Hij opent een nieuwe pagina en gaat naar de juniorsongfestival site. 'Wil je nog een nieuwe cover opnemen of ga je het met deze doen?' vroeg ik nog aan hem. "nee, ik ga het met deze doen" zei hij. Je kunt je inschrijven tot 1 april, nee dit is echt geen grapje. Even keek ik naar de kalender die in zijn kamer hing, ik schrok er zelfs een beetje van want het is morgen. "Het is ingevuld, en ik zag dat het net op tijd was gedaan. want het duurt tot morgen" zei hij trots. Ik knik en loop zijn kamer uit naar de mijne. Ik check nog even mijn social media en probeer dan nog wat huiswerk te maken.

Vandaag is het zaterdag en besluiten Anne en Florian om samen even wat dingen op een rijtje te zetten. Ik ben hier bijna een week en willen weten hoe ik het hier vind tot nu toe. Ik vertel dat ik het buiten verwachting echt heel erg leuk heb, maar dat ik Lotte (soort van zusje) wel erg mis. Dat begrijpen ze ook wel. Ik ben daar best wel een poos geweest. Ook de dagen dat ik naar school geweest ben vond ik erg leuk. En volgens onze mentor Thijs heb ik al veel werk geleverd. Daar was hij erg trots op zei hij gister tegen mij onder de mentor les. "Goed dat vinden we fijn om te horen meid" zei Anne vrolijk. "Vandaag willen we iets leuks met jullie doen, en jullie mogen kiezen wat jullie willen doen. Hier hoeven we niet lang over na te denken. "We willen naar de Efteling" riepen we in koor. We pakken wat spullen in en vertrekken naar de Efteling. Op Instagram posten Ian en ik dezelfde foto dat we onderweg zijn naar de Efteling. De dag vliegt voorbij hier, maar wat is het lang geleden dat ik zo'n leuke dag heb gehad. We besloten om half acht weer in de auto te stappen en naar de Mac vlakbij ons huis te rijden. Als we allemaal ons eten hebben vertel ik wat ik van deze dag vond. Ik werd er zelf emotioneel van, ik vond het zo speciaal. Eenmaal thuis gingen we nog wat met zijn allen drinken, totdat Ian op zijn telefoon keek en riep: "Ik mag auditie komen doen voor het junior songfestival." Van blijdschap begin ik bijna te gillen. Ik ben zo blij voor hem. "Wacht ik zal het mailtje wel even voorlezen, Beste Ian, We willen je heel erg bedanken voor je aanmelding voor het nieuwe seizoen van het juniorsongfestival. Omdat er veel aanmeldingen waren moeten we helaas ook mensen afwijzen. Maar wij willen jou van harte feliciteren, je mag auditie komen doen op zaterdag 14 april. Zorg ervoor dat je om 10 uur bij het avrotros gebouw bent. Het adres hiervan is Witte Kruislaan 55 in Hilversum. Heel veel succes met de voorbereidingen en we zien jou op 14 april. Met vriendelijke groet, Team Juniorsongfestival" Wauw wat geweldig! Anne Florian en ik zijn natuurlijk alle drie super blij voor hem. Dan maken we er toch nog een klein feestje van.

Twee weken later is het dan zover en zitten we met zijn allen in de auto richting Hilversum. We hebben deze weken nog heel erg veel geoefend aan zijn cover die hij gaat zingen. Ik vind het zelf ook heel spannend, want hij is echt als een broer voor me gaan voelen. Ook ben ik goede vriendinnen met Cassandra geworden. Vooral omdat ik nog niet zo lang op school zit, en Ian helpt me heel goed maar ook Cassandra staat super veel voor me klaar als ik haar nodig heb.
Ian wordt geroepen om zijn auditie te doen. De kriebels zitten bij mij echt in mijn keel. Helaas kan ik er niet bij zijn en zitten Anne, Florian en ik met alle andere ouders en broers/zussen in een andere ruimte. Wel kunnen we met alle audities meekijken op een groot scherm. Als zijn auditie klaar is zie ik hem nog even lachen, het teken dat het super goed gegaan is. Er zijn meerdere jongens die meedoen. Als ik naar de ruimte ga waar Ian zit zie ik nog meer jongens zitten. Ik ken nog niet alle namen maar Ian had het over Niels, Max, Jannes, Dylan. Die Max ziet er knap uit en begin te blozen. Ik hoop dat hij dat niet gezien heeft. Ian stelt me voor aan de jongens en vertelt dat ik nog niet heel lang bij hem woon. De jongens willen gelijk het verhaal weten, ik ga tussen hen inzitten en begin met mijn verhaal. Ik vind het moeilijk om te vertellen omdat het alweer bijna een jaar geleden is. Max ziet dat ik het zwaar heb en geeft me een knuffel en barst in tranen uit. Gelukkig is zijn auditie al geweest en kunnen we even blijven zitten. Als ik weer wat ben bijgekomen hebben we het ook nog over wat andere dingen. Dan ga ik weer terug naar Anne en Florian omdat het niet lang meer duurt tot ze de uitslag krijgen. Ik wenste de jongens veel succes. Heel stiekem hoopte ik dat ze met het hele groepje doorgingen. Het leek op het gezicht dat ze het erg leuk hadden als groep. In de ruimte kruis ik mijn vingers en wachten we gespannen op de uitslag. Dan zie ik kinderen de zaal inkomen die helaas niet door zijn. Gelukkig Ian zit er niet tussen, maar de andere jongens ook niet. De volgende groep komt binnen ook deze kinderen zijn helaas niet door. Het zal toch niet? Zullen alle jongens dan toch door zijn? Ik zie Ian op me af komen rennen "IK BEN DOOR" we geven elkaar een dikke knuffel 'ik ben zo trots op je broer' dan komt Max naar me toegelopen en vertelt ook dat hij door is. Ik geef hem een knuffel, hij geeft zijn nummer en liep weer naar zijn ouders. Het was een hectische dag maar het was zo leuk we hadden het helemaal niet zien aankomen dat hij door zou gaan. Volgende week zaterdag is de volgende auditie ronde, en moet hij verschillende covers kennen. Dit wordt gedaan omdat er in groepjes gezongen gaat worden. Iedereen moet deze liedjes dus goed oefenen om te bewijzen dat zij in de halve finales thuis horen. Ik zou het echt gaaf vinden als Ian zover komt, mijn lieve broer. Ik lig in mijn bed als ik zit te denken wat ik Max moet appen 'Hey, xMelissa' ik krijg al snel een appje terug met heeey x. Gelukkig stuurt hij daar achteraan nog iets waar ik op kon antwoorden. Ook app ik Cassandra even dat Ian door is naar de volgende ronde. Ook zij is erg trots op hem. Op school heeft ze het veel over hem. Ik heb het gevoel dat ze hem leuk vind, maar ze zegt er niks over. Ik zit nog eens te denken; misschien moet ik het maar gewoon een keer vragen. Dan krijg ik weer een appje van Max 'ik wilde nog even zeggen dat ik het heel knap vind dat je je verhaal zo aan ons hebt durven vertellen. En als er wat is mag je me altijd appen xx' er schiet een brok in mijn keel. Wat lief van hem. 'Heel erg bedankt, dit doet me heel veel. Die knuffel heeft me veel goed gedaan☺️' ik begin te blozen achter mijn telefoon maar het kan me even niet meer schelen. Zo appte we nog wat door. NEEEE, DAT MEEN JE NIET DAT KAN NIET? Cassandra kon niet geloven dat Ian door was. Ik legde het hele verhaal uit. Ook wat er was gebeurd en wat Max gedaan heeft voor mij. Ik raakte er niet over uitgepraat. Het was een hele speciale middag voor mij. Nu moeten we volgende week afwachten en kijken wat daar uitkomt. We gaan met zijn alles hopen op een goed resultaat.