Er Is Nog Hoop

Hoofdstuk 10

De week vloog voorbij. Voor ik het door had was het al vrijdag avond en kwamen alle jongens en Cassandra bij ons slapen. Morgen is de eerste halve finale. Ik ben benieuwd wie er door gaat naar de grote nationale finale. Als we vrijdagavond met zijn allen op de bank zitten en een film kijken krijg ik bericht van het ziekenhuis. ~ Beste Melissa, we willen je graag even wat positiefs melden. Je Chemo was goed aangeslagen en het gaat super. Ik wil je graag op woensdag 30 september terug zien. Ik wens je tot dan een hele fijne vakantie. Groetjes dokter Roos.
Ik kijk opgelucht naar iedereen. ze staan op en geven me allemaal een dikke knuffel. Als de film afgelopen is ga ik naar Anne en Florian en laat ik het bericht zien. Dan schrijven we het op in de agenda zodat we het niet vergeten. We kijken met zijn allen nog een film. Als deze afgelopen is leggen we alle spullen klaar en gaan we slapen. Morgen moeten we vroeg op.

*de wekker gaat af* ik stap uit bed en ga alvast mijn kleding uitzoeken. Dan ga ik naar de badkamer om te douchen, mijn tanden poetsen en mijn make-up doen. Als ik uit de badkamer kom komt de tweeling naar me toegelopen om te vragen of ik de haren wil doen. Ik doe eerst Kiya haar haar vlechten en daarna die van Lotte. Dit keer doe ik bij allebei hetzelfde ik maak kleine vlechtjes in het haar en de rest van het haar steek ik op. Ik kies dezelfde kleding uit. Als we klaar zijn en aan het ontbijt zitten krijgen we veel complimentjes dat we er leuk uitzien. Na het eten ga ik het haar van Cassandra vlechten. Dan gaat de bel. Het zijn de ouders van Max. Zij gaan nu mee naar de studio. Ik ga samen met Max, Niels en Jannes in de auto zitten. We zetten een cd op waar we lekker hard op mee kunnen zingen. Het is zo gezellig en we hebben zoveel lol dat we niet doorhebben dat we al bijna bij het theater zijn. Als we het theater in komen lopen staan er al mensen van de JSF crew om ons op te wachten. Familie wordt naar een speciale plek gebracht. Ik zat naast het zusje en het broertje van Dylan toen ik werd opgehaald door de jongens. Ik zat een beetje om me heen te kijken want ik wist niet wat me overkwam. Toen werd er opeens een blinddoek bij mij opgezet en werd ik meegenomen. Ik probeerde vragen te stellen om erachter te komen waar ik heen ging maar het lukte me niet. Heel stiekem begon ik wel een beetje zenuwachtig te worden. Ineens stonden we stil en werd heel voorzichtig mijn blinddoek bij me afgedaan. 'VERRASSING' werd er in koor geroepen. Ik kon eerst niet zo goed plaatsen waar ik was maar al snel drong het tot me door. Ik was in de visagie ruimte. Ik mocht op de stoel gaan zitten. Mijn eigen make-up werd eraf gehaald en er werd nieuwe bij me op gedaan. Toen vertelde Max dat mijn pruik ook wel mooi gemaakt mag worden. Maar ze bleken een andere verrassing voor mij te hebben. Ze hadden een nieuwe pruik voor me laten maken. Deze hadden ze voor mij laten opsteken met vlechten en allemaal mooie diamantjes. Het zag er echt super vet uit. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Het was zo speciaal dat ze dit voor mij hadden geregeld. Ik wilde de jongens bedanken en gaf Jannes en Niels een knuffel. Maar ik kon Max en Ian nergens vinden. Toen ze terug kwamen hadden ze allebei een tas in de handen. 'Je hebt nu super mooie make-up op en je haar is mooi gedaan, maar dan hoort er natuurlijk ook een mooie outfit bij. Max en Ian gaven mij allebei de tas. Toen ik het opende viel mijn mond open. Er zat een super leuk shirtje in een jasje die speciaal voor mij was gemaakt, een rokje, kniekousen en hele gave glitter schoenen. Ik keek mijn ogen uit. Ik bedankte iedereen met een dikke knuffel. Daarna ben ik de outfit aan gaan trekken. Wauw het stond me echt heel erg mooi. Toen ik in de spiegel keek kreeg ik tranen in mijn ogen. Max kwam aangelopen en zag het. Hij gaf me een dikke knuffel. Samen liepen we terug naar de ruimte waar iedereen vol verbazing zat te wachten. Nogmaals bedankte ik iedereen en samen met de jongens liep ik naar de ruimte waar onze familie zat. Anne kwam naar me toegelopen en keek me vol verbazing aan. 'Wat zie je er mooi uit' was haar antwoord. Ik gaf haar een hele dikke knuffel en ook Florian gaf ik een knuffel.
Na ruim een uur zaten de repetities erop en gingen we met zijn allen gezellig lunchen. Daarna ben ik samen met de tweeling, Cassandra en het zusje en het broertje van Dylan een spel gaan spelen. Want om vier uur mochten we kijken naar de generale repetities. Toen werden we geroepen om naar de zaal te gaan. Ons gezin werd naar een plek gebracht die speciaal voor ons was gereserveerd. Daar kon ik op de stoel gaan zitten. En toen begon de generale. Eerst begon Romy Montero met het welkomspraatje en daarna volgde de show. Als eerst was Montana aan de beurt met het liedje 'hold my hand', daarna volgde Dreamz met het liedje 'chained to the rhythm' en als laatste was Sezina aan de beurt met het liedje Symphony. Tijdens het stemmen word er ook een optreden gegeven door de halve finalisten met het liedje 'let's go'. En dit gingen ze ook repeteren. Aan het einde van het liedje kwamen de 4 jongens op het podium en begonnen een verhaal te vertellen. Eerst had ik niets door, maar toen vroegen ze of ik op het podium wilde komen. De JSF crew hielp mij het podium op. Ondertussen vertelde ze dat we vaak liedjes met elkaar zongen. Toen begon het helemaal tot me door te dringen. Ik kreeg een microfoon in mijn handen en samen begonnen we het liedje 'perfect' te zingen. Aan het einde van het liedje kreeg ik een groot applaus van alle familie. Het voelt zo speciaal dit gevoel kun je gewoon niet omschrijven. Een hele mooie ervaring. Rond half 6 was de repetitie afgelopen. Het was een erg leuke show. Na de show gingen we gelijk eten want iedereen had erg veel trek gekregen. We hadden een lekker buffet waar we uit konden kiezen. Het was erg leuk en gezellig. Om kwart voor 7 werd alles klaargemaakt voor de halve finale en werd er een promofilmpje opgenomen. Wij mochten op dezelfde plekken zitten waar we straks ook zaten. Zo konden we het goed zien. En toen begon de show. Het zag er allemaal super leuk uit en het jurycomentaar was van iedereen ook erg positief. Dat was erg leuk om te zien en om te horen. Maar toen werd het spannend want de puntentelling kwam. Hieruit bleek dat Sezina door was naar de grote finale. Ze was zo blij. Toen de uitzending afgelopen was hadden we nog een klein feestje.

" hoi Melissa, dit gaat misschien heel gek klinken maar ik heb heel lang naar je gezocht. Ik ben je echte vader". Ik schrik en gooi mijn mobiel aan de kant. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Dan pak ik mijn telefoon en loop ermee naar beneden. Ik geef mijn telefoon aan Anne en die leest het verhaal ook. "Ik hoorde het verhaal van vrienden dat je moeder verongelukt is en helaas hierbij is omgekomen. Ik vind het heel erg voor je. Maar ik hoop dat je een goede opvang hebt. Aankomende week ben ik in Nederland voor mijn werk. Ik zou het erg leuk vinden om samen wat te gaan drinken. Ik hoor graag van je of je dit leuk vind. Groetjes van Julius". Toen ik hoorde dat hij met me af wilde spreken schrok ik nog net een beetje meer. Dan biedt Anne aan om mee te gaan en vind ik het al een veel beter idee. Samen schrijven we een nieuw bericht terug. "Hoi Julius, ik vind het een vreemd verhaal om te horen maar vind het erg fijn dat je met me meeleeft. Ik sta er voor open om samen iets af te spreken. Maar als je het niet erg vindt doe ik dit samen met mijn pleegmoeder. Ik kan aankomende vrijdagmiddag om half 2. Is dit goed? Groetjes Melissa". Dan druk ik op versturen en wacht op een berichtje van hem. We hadden afgesproken om met zijn allen naar een pretpark te gaan. iedereen verheugt zich er erg op. Ian en ik hebben een dag vrij gekregen van school om wat met de familie te kunnen doen. Als Anne en ik de laatste spullen inpakken zetten Florian en Ian de tweeling alvast in de auto. Het was voor ons nog een verrassing waar we heen zouden gaan, maar ik heb een klein vermoede waar we heen gaan. Als we de parkeerplaats oprijden zie ik de ingang van de Efteling. Dit hoopte ik stiekem al. Ian en ik liepen samen naar de Baron om in de rij te gaan staan. Daarna gingen we van de ene naar de andere attracties en ook een aantal met de tweeling. Rond twaalf uur komt er een show waar we met zijn allen naartoe gaan. Iets voor twaalf uur liepen we erheen om een goed plekje uit te zoeken. De dag vloog voorbij, voor we het wisten zaten we bij ons lievelingsrestaurant te eten. Het was een erg gezellige dag. Toen ik s'avonds in bed lag dacht ik aan aankomende vrijdag, maar ook aan zaterdag. Als ik eraan denk wordt ik er toch een beetje zenuwachtig van. Met deze zenuwen val ik in slaap.