Baldan Tatlım (Tamamlandı)

2.4

Atlas ile Elyesa birkaç saat hasret giderdikten sonra vedalaşmış ve ayrılmıştık.

Atlas ile eve geldikten sonra da hafta sonu için bir plan yapmış ve ardından uyumak için odamıza geçmiştik.

Sabah uyandığımda Atlas uyurken küçük bir valiz ona küçük bir valiz de kendime hazırladım. Atlas'a baktığımda hala uyuduğunu görerek iç geçirdim ve yatağın içine girdim.

Oturur pozisyonu aldıktan sonra da konuşmaya başladım.

"Atlas... Kalkar mısın?"

Dürtüklesem de tık yok. Ama ben Nefes Şahbaz isem Atlas'ı uyandırmasını bilirim.

"Atlas Emre diye birisi geldi. Aşağıda seni bekliyor."

"Emre kim ya?" diye mırıldandığında zaferle gülümsedim.

"Ne bileyim ben Atlas. Hadi kalk seni bekliyor. Neyse sen uyanmıyorsun ben ineyim bari. Ayıp olmasın."

"İn sen in."

Şimdi asıl darbeyi vuralım bakalım Atlas efendiye.

Giyinme odasının kapısını açarak girişinden Atlas'a doğru seslendim.

"Of annemler de bir tane bile eşofman bırakmamışlar dolapta. Neyse bende böyle ineyim bari." dediğimde Atlas'ın gözleri fal taşı gibi açıldı.

Yatağın yanından geçip kapıya doğru gidiyordum ki birden beklemediğim birşey oldu. Atlas hızlıca kalkıp bedenimi kapıyla kendi arasına sıkıştırdı.

Bir anlık korkuyla kalbim çıkacak gibi atmaya başlayınca istemsizce yutkundum. Aslında sanırım korkmakta da haklıyım. Ateş saçmak deyimi gerçek olsaydı Atlas'ın gözleri şu an beni kül etmişti.

"Benim karımı. Benden başka. Kimse. Bu. Avuç içi kadar. Şeylerle. Göremez."

Atlas'ın tıslayarak konuşmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.

Korkuyla yerimde sıçradığımda Atlas daha da üzerime eğildi.

"Anlaşıldı mı küçük hanım?"

"A-Atlas oğlanım. K-Kimse yok ki. Ben sana seslendim, sen de uyanmayınca böyle saçma şeyler söyledim."

"Söyleme! Bir daha sakın gerçek olmasa bile söyleme Nefes!"

Atlas'ın kükrer gibi bağırmasıyla bir daha sıçradım ve tam o anda Atlas kahkaha atarak biraz geri çekildi. Ben anlamaz gözlerle ona bakarken konuştu.

"Seni bu kadar korkuttuğumu düşünmemiştim Nefes kız." dedi ve dudaklarıma kısa bir öpücük kondurarak geri çekildi.

Hala anlamamış bir şekilde dururken Atlas beni çekerek yatağa oturttu. Ardından ellerini arkasında bağlayarak üzerime eğilmeye başladı.

"Diyorum ki benden bu kadar korkacağını düşünmemiştim."

"Ama Atlas'ım resmen gözlerinden ateş çıkacaktı?"

"Sence sana zarar verebilir miyim ben?"

Veremezdi. Tabi ya, aslında ciddiydi ama beni bu kadar etkileyeceğini düşünmemişti. Aslında iki kere bunu söyledi bana ama köşeli jeton yeni düştü.

"Of Atlas of."

"Oflama kocaya. Kocalara oflanmaz." diyerek güldü. Tek kaşımı kaldırıp ona baktım.

"Anne değil miydi yahu o?"

"Ha anne ha koca ne farkeder çok konuşma da hadi üstünü giyin."