Baldan Tatlım (Tamamlandı)

0.1

Ufak değişiklikler yapıldı!

DÜZENLENDİ ✓

°°°°°°°°°°°°°
Nefes'ten;
Sabah okula girdiğimde mutluluktan uçuyordum. Tıp fakültesinde ki ilk senemi geride bırakmış ve ikinci seneye mükemmel bir başlayış yapmıştım. Artık önümde yepyeni bir sayfaya açılmış yepyeni bir hayat vardı. Mutluydum.

Okulun bahçesine girdim ve bir banka oturdum. Öylece etrafı seyrederken karşıdan gelen bir grup öğrenciyi ve okulun güvenlik görevlilerinden bir tanesini farkettim. Konuştukları dikkatimi çekti ve biraz dinledim.

"Bakın biz iletişim fakültesinden geliyoruz ve aylardır bu ödev için çabalıyoruz. Lütfen bize yardımcı olun hemen şu filmi çekip gidelim."

"İstediğiniz fakülteden gelin. Film çekecek bu vakti mi buldunuz. Yaz tatilinde gelip çekseydiniz."

Grubun ele başı olarak tahmin ettiğim kişiyle güvenlik görevlisi böyle bir tartışma içerisindeydi. Nedensizce bu konuşma bana komik gelmeye başladı ve güldüm. O sırada ele başının gözleri bende takılı kaldı. Sinirlenmişti galiba.

"Nee?" dedim bir anda kendimi tutamayıp.

Ama hala gülmeye devam ediyordum.

"Hoşuna gitti galiba güzelim." deyip sırıtmaya başlayınca karşımdaki kişi kaşlarımı çattım birazcık ama içten içe hala gülüyordum.

"Nereden geliyor bu özgüven acaba öğrenebilir miyim?"

"Hay hay efendim! Bu özgüven kendime olan saygımdan geliyor." Deyip sırıttı.

"Kendine saygın vardır. Özgüvenlisindir. Tamamız o konuda da... Bir kızın, üstelik tanımadığın bir kızın yüzüne karşı nasıl güzelim diyebiliyorsun?"

"Bir kızın suratına tutup da çirkinsin mi diyecektim?"

Akıllıca bir soruydu kabul ediyorum.

"Hayır tabi ki ama öyle güzelim falan da diyemezsin!"

Yüzüme biraz yaklaşarak fısıldadı.

"Niye güzel değil misin?"

Bu hareketinden birazcık etkilenmiştim sanırım. Ama diyorum ya birazcık!

"Güzel miyim?"

"Sana daha önce hiç söylemediler mi?"

"Hayır sen söyle. Güzel miyim değil miyim?"

Kafasını çevirdi ve sabır dilercesine gözlerini yumdu sonra tekrar bana döndü, sırıttı ve biraz daha yüzünü yüzüme yaklaştırarak fısıldadı.

"Çok güzelsin!"

Bu söylediği beni içten içe mutlu etmişti ama tabi ki bunu ona söylemeyecektim. Bir süre yüzüne öylece baka kaldım ve o konuşmaya devam etti.

"Hem de insanı sersem edecek kadar güzelsin!"

Sırıttım. Sonra arkamı dönüp yürümeye devam ettim.

Arkamdan seslendi.

"Ne o kaçık. Hoşuna gitti galiba!?" dedi ve gülmeye başladı.

Yüzümü hafifçe ona döndürerek.

"Ha şimdi de hakarete falan başladık. Bak çok iyi avukat arkadaşlarım var süründürürüm seni mahkemelerde." deyip ben de gülmeye başladım ve o tekrar bağırdı.

"Bu arada adım Uzay. Uzay ÖZGÜR hani dava falan açarsın ya belki." deyip ardından ufak bir kahkaha attı ve bende gülmeye başladım.

Ardından arkamı hiç dönmeden el salladım ve oradan uzaklaştım.