Baldan Tatlım (Tamamlandı)

2.6

Medya; Bay ve Bayan Şahbaz

Kör diyen shoptur hzhszjskskrös

Bu arada bir okurum bana eti pufum demiş... Sebepsizce çok hoşuma gitti. Bu yüzden bundan sonra size Eti Puflarım demek istiyorum.

Neysee konuşmuyorum daha fazla bölüme geçiyorum.

🕰

-Tekrar Nefes kızımızdan sşsşsşdç-

Arabayla tüm Trabzon'u dolanıp mutluluğumuzu herkese, heryere ve herşeye haykırarak belirttikten sonra Sema annemlere doğru yola çıkmıştık.

Tabi oraya gidiyor oluşumuzdan kimsenin haberi yoktu ama her neyse...

Sonunda geldiğimizde arabadan indiğimde Atlas koşarak yanıma gelmiş ve elini belime koyup diğer eliyle de elimi tutmuştu.

Eve kısa bir göz attığımda tüm ışıkların kapalı olduğunu görmemle kaşlarım çatıldı.

"Atlas'ım anlaşılan o ki uyumuşlar rahatsız etmesek mi?"

"Nefes'im böyle bir günde rahatsız etmeyeceğiz de ne zaman edeceğiz boşver!" dediğinde onu onayladım.

Ağır adımlarla kapının önüne geldiğimizde Atlas uzanıp zile bastı. Bir kaç dakika sonra Sema annemin evdeki yardımcısı olan Ayşin abla kapıyı açtığında ona gülümsedim.

"Hayırdır çocuklar bu saatte bir şey mi oldu?"

Benim konuşmamı beklemeden Atlas hemen konuştu.

"Biz bi içeri geçelim de öğrenirsin Ayşin sultan." diyerek Atlas beni de beraberinde sürükleyerek eve girdi.

Salonun ortasına geldiğimizde Atlas bağırmaya başladı.

"Sema hanım! Ahmet bey! Uyanın! Şahbazlar! Uyuma vakti değil! Baba oluyorum! Torununuz geliyor!"

Sema annem ve Ahmet babam merdivenlerden şok olmuş bir şekilde inerken gülümseyerek onlara doğru döndük. İkisi de şok olmuş bir şekilde bize bakıyordu.

"Ne?"

Aynı anda sorduklarında bu hallerine gülmeden edemedim.

"Duydun Ahmet Şahbaz, dede oluyorsun! Sen... Sen de Sema Şahbaz, babaanne oluyorsun!"

Bir kaç dakikada üzerlerindeki şoku atlattıklarında yanımıza gelmiş, sarılmış ve tebrik etmişlerdi. Oturup konuşmayı teklif etseler de yarın bizim eve kahvaltıya gelmelerini, kahvaltıda konuşacağımızı, şimdi annemlere de gidip ardından da eve gideceğimizi söylemiştik.

Şimdi ise annemlerin evinin önünde el ele bekliyorduk.

Atlas'a bakıp gülümsedikten sonra hızla eve doğru yürüdük. Ben zile basılı tutarken Atlas kapıyı yumrukluyordu. Annemlerin evde yardımcı yoktu çünkü Güneş Okyanus'u kıskanıyordu.

Onlar da burada yaşıyordu çünkü annemin yalnız kalmasını istememişlerdi her neyse.

"Geldim, geldim! Patlama be! Ne oldu sanki alacaklı gibi çalıyorsun."

Güneş'in sesiyle gülümsediğimde kapı açıldı. Güneş de gülümseyerek bizi süzdü.

"Oo yeni anne ve baba adayımızın burada ne işi var acaba?"

"Sen... Biliyorsun?"

"Eh ne sandın Atlas bey... Bu günde bizim de katkımız var yani. Neyse kapıda kaldınız, geçin ben de Esma annemle Okyanus'u uyandırayım."