Baldan Tatlım (Tamamlandı)

2.7

Akşam son kalan işleri de hallettikten sonra eve gelmiştik. Atlas hemen odaya geçip uyumuştu. Bu aralar çok yoruluyordu ve bu kadar uyuması da gayet normaldi.

Ben, bebek, şirket derken arada kalıyordu. Bize mi yoksa işlere mi yetişecekti yahu bu adam? Tamam, onun için öncelik bizdik, ki her zaman öyle kalmalıydık da ama bu aralar sürekli bizimle ilgileniyordu. Kendine hiç vakit ayırmıyordu.

Bu arada şirkette de tonla işe koşuyordu. Her neyse ya. Düşüncelerimden sıyrılarak üzerime akan sıcak suyu kapattım ve kapının arkasındaki bornoza sarılarak giyinme odasına gitmek üzere banyodan çıktım.

O sırada gözüme masum masum uyuyan Atlas oğlanım takılınca yavaşça gidip yatakta yanına oturdum. Elimi yavaşça kaldırıp saçlarının arasına daldırdım.

Atlas, çok güzeldi... Saçları, gözleri, dudakları, ağzı, burnu... Herşeyiyle çok güzeldi işte... Bir bakışı ömre bedeldi, bir gülüşü mutlu yaşamın sırrıydı, bir sarılışı, bir koklayışı hayat kaynağıydı... Kısacası, Atlas herşeyiyle herşeyimdi.

Acaba ben bu adamı hak edecek ne yapmıştım? Ne sevap işlemiştim de bu güzel adam benim başıma gelen en güzel duam olmuştu. Karnımda taşıdığım minik yavrumuzun babası, Atlas oğlanım benim.

"Güzelim..."

Atlas'ın uyku mahmuru çıkan sesiyle kendime geldiğimde gözlerine baktım. Yeni uyanmış olmanın verdiği hisle gözlerini kısmış dikkatlice yüzüme bakıyordu.

"Sevdiğim..."

Gülümsedi. Gülümsedim.

"Hayırdır gecenin bu vakti?" diyerek işaret parmağına saçımdan bir tutam dolayarak uğraşmaya başladı.

"Kocamı sevemez miyim? İzleyemez miyim? Severim de, izlerim de... Benim kocam sonuçta."

Gülüşümü daha da genişlettiğimde bu sefer seslice güldü.

"Öyle olsun bakalım hatun. Hadi üzerini değiştir de uyu sen de."

Başımı aşağı yukarı salladığımda elimi tutup öptükten sonra gözlerini kapattı. Ben de kalkıp pijamalarımı giyindim ve yatağa geçip Atlaslı uykulara daldım.

🎥

Sabah yanımdaki kıpırdanmayla uyandığımda yavaşça gözlerimi araladım ve yanımdaki hareketliliğin ne olduğunu çözmeye çalıştım. O sırada alnıma bastırılan dudaklarla yanımdaki kıpırtının Atlas'ın üzerime eğilmesi sonucu oluştuğunu farkettim.

"Günaydın..."

"Günaydın hatunum... Ben çıkıyorum birşey istiyor musun?"

Bir kaç saniye düşündüm ve sorduğu soruyu cevapladım.

"Birisini gönderir misin eve? Bana arkadaşlık yapabilecek birisini."

"Tamam, yarım saate kalmaz gönderirim. Ha bir de sakın kendini aç bırakmıyorsun, süt saatlerini aksatmıyorsun, ağır hafif her ne olursa olsun bir şey kaldırma. Öyle işte daha birşeyler aklıma gelirse mesaj atarım."

"Deli oğlan ya." diyerek kıkırdadığımda o da kapıdan öpücük atarak çıktı.

📹

Atlas'ın evden gitmesinin üzerinden yarım saat geçmişti ki kapının çalmasıyla ağır adımlarla o yöne ilerledim. Kapıyı açıp gelen kişiye baktığımda tanımadığım bir kadını gördüm.

Benimle aynı yaşlarda, orta boylu, kısa saçlı, esmer şeker bir kızdı. O Atlas'ın yanında çalışan leylek bacaklı ve diğer leylek bacaklılar gibi yapma bebek de değildi. Topuklu ayakkabı ve gece elbisesiyle gezmiyordu.