I'm No Longer The Only Styles #2

Hoofdstuk 62 Kots met een hekje eromheen.

Laura POV

Inmiddels zit ik op de berijdingstoel naast Harry die zijn handen op het stuur heeft. Ik heb me er maar bij gelegd dat Harry toch niet van plan is me te vertellen dat hij Marcel is.

'Er is echt niks op de radio.' Harry zucht geïrriteerd en tikt me aan. 'Haal even die nieuwe cd van Ed uit mijn dashboard kastje?' Ik knik en open het kastje. Er liggen allemaal cd's in, maar de groene cd van Ed valt erg op. Ik pak de cd en duw het kastje weer dicht. 'Stop er maar in.' Ik probeer de cd erin te doen, maar het lukt niet. 'Harry, het lukt niet.' Harry kijkt even op van de weg en grijnst. 'Laat mij maar.' Hij stopt de auto midden op de weg en stopt de cd erin.

Er wordt allemaal getoeterd en Harry tikt me aan. ' Zijn wij niet fucking populair in Londen, of niet?' Ik schud mijn hoofd en lach. 'Ze toeteren omdat jij midden op de weg stil staat. Harry je staat in de weg.' lach ik. 'Oh.' is het enige wat hij zegt.'Start die auto nou maar, voor mensen gaan uitstappen.' zeg ik nog steeds lachend. Harry knikt en start de auto.

We rijden de parkeerplaats van de universiteit op en Harry parkeert de auto. Hij haalt zijn sleutels uit de auto en draait zijn hoofd mijn richting op. 'Staren in onbeleefd.' 'Oh is dat zo.' Harry grinnikt en legt zijn vinger op mijn wang, hij draait mijn hoofd zijn kant op en zijn grijns veranderd in een warme glimlach. 'Ik vond het leuk deze twee dagen.' begint hij. 'Ik ook.' geef ik eerlijk toe, alleen ik baal er nog steeds van dat hij alles ontkent, maar ach ja ik ga de jongens toch binnenkort ontmaskeren. Harry's glimlach verdwijnt en zijn oh zo bekende grijns verschijnt weer rondom zijn lippen. 'Ik ga je missen.' Ik glimlach bij die woorden, ook al zegt hij de woorden:"Ik ga je missen." heel vaak, ik ga er telkens weer bij glimlachen. 'Doe je weer goed je best op school?' Ik rol met mijn ogen en Harry grinnikt. 'Ja, ik doe mijn best op school. Je weet toch dat ik altijd mijn best doe.' Deze keer is het Harry die met zijn ogen rolt. 'Laura, jij en "Ik doe mij best op school." vindt ik nou niet echt helemaal een goeie combinatie.' 'Hoezo niet? Ik haal bijna nooit onvoldoendes. Darcy is degene die niet goed matcht met School.' 'Ik heb het over jou niet over Darcy.' Een zucht rolt over mijn lippen, echt waar elke ouder gebruikt die woorden en ik heb er zo'n hekel aan. Ook al weet ik bij mezelf dat als ik later zelf kinderen  heb ook ik ook de de woorden. "We hebben het nou niet over.... Maar we hebben het over jou." ga gebruiken.

'Lau.' Ik wordt uit gedachten gehaald door Harry. 'Kom je volgende week ook weer?' 'Als ik veel toetsen heb moet ik het helaas uitstellen, maar anders kom ik natuurlijk. Ik app je daar nog wel even over.' Harry knikt en hij buigt zich een stukje voorover. Onze hoofden zijn nog maar een paar centimeter van mekaar verwijdert en dan raken zijn lippen de mijne.

**

Ik loop door de gangen van het jongens gebouw. Salina is er nog niet, Megan, Charlotte, Darcy en Emilie zijn ook niet op hun kamer dus de enige oplossing is dus naar Damien en Dave.

Ik klop op de deur en een 'Binnen.' wordt geroepen. Ik stap de rommelig kamer in en een vieze lucht dringt mijn neus binnen. 'Gadverdamme, wat is die vieze stank lucht? Ligt hier een lijk dood te rotten ofzo?' Dave schiet in de lach en stoot Damien aan. 'Damien is vannacht over zijn nek gegaan na het stappen en geen van ons beide wil dat opruimen.' Dave wijst naar de grond waar de inhoud van Damien's maag ligt. 'Waarom zit er een hekje omheen?' vraag ik als ik merk dat er een hekje om zijn kots ligt. 'Omdat niemand het wil opruimen, dat hebben we je net uitgelegd. Ben je het nu al vergeten?' Ik zucht en ga naast Dave zitten. 'Hoe was je weekend bij Harry en Anna?' 'Leuk.' 'Mooi zo, wil je wat drinken?' 'Ja doe maar een glaasje water.' Dave knikt, maar blijft zitten. 'Dave.' Dave kijkt me aan en knikt. 'Moet je me geen glaasje water geven?' 'Het is hier zelf bediening.' 'Waarom vroeg je dan wat ik wou drinken?' 'Nou, omdat ik anders als je Cola had gezegd ofzo, dan moest ik naar de supermarkt. We hebben namelijk niet echt iets in huis.' Ik zucht en sta op en loop het keukentje in waar ik een glas uit een kastje haal en het glas vul met water.