//သူက သားကို ေခၚထားခ်င္တယ္တဲ့//
//ေက်ာင္းလည္းထားေပးမယ္။
ေကာင္းေကာင္းလည္း ထားမယ္တဲ့။////ေမေမ့ကိုေတာ့ ဒီျခံကို ေပးမယ္တဲ့ေလ။//
ေမေမ့ေျပာစကားမ်ားကို ၾကားေယာင္ကာ
သူ ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ျဖင့္ အိပ္မရ။ေမွာက္ယက္ေျပာင္းကာ ေခါင္းအံုးေပၚ
မ်က္ႏွာအပ္ထားလိုက္မိသည္။// ေမြးစားတဲ့သေဘာေပါ့ေလ၊
ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူ႔ညီနဲ႔ တူလို႔တဲ့ေလ။//တကယ္ပဲလား။
သူ႔ကိုၾကည့္ကာ ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားနဲ႔
ျပန္ဆက္စပ္ေတြးမိျပန္ေတာ့
မဟုတ္ႏိုင္ပါ။သူနဲ႔ေတြ႔တုန္းကေတာင္
ညီအေၾကာင္းမဟခဲ့ပဲနဲ႔။ညေနကလည္းၾကည့္။
ေရာက္လာႁပီးေတာ့ သူ႔ကိုေတာင္မေတြ႔။သူ႔ေမေမကိုသာ ေခၚေတြ႔သည္တဲ့။
"Cai အိပ္မရဘူးလား။"
သူလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနသမွ်ကို
သူ႔ေဘးျခင္ေထာင္က
ေမေမလည္း သိပံုရသည္။"ဘာမွ ေတြးမေနနဲ႔ Cai
မသြားခ်င္ရင္မသြားနဲ႔ သား။"သက္ျပင္းခ်သံကေပၚထြက္လာသည္။
သူ႔ကိုမခြဲႏိုင္ေပမယ့္
သူ႔ကိုေကာင္းစားေစခ်င္ဟန္
ေမေမ့မ်က္၀န္းမ်ားက သူ႔အားေတြေ၀ေစသည္။"ေမေမေလ သူေဌးေပးမယ့္ျခံကိုမရရင္ေနပါ၊
ငါ့သားေလး ျပည့္ျပည့္စံုစံု နဲ႔
ေကာင္းစားတာေတာ့ျမင္ခ်င္တယ္။
သားကို ဒီလိုဘ၀ထဲမွာ မေနေစခ်င္ဘူး။"ငိုခ်င္တင္တင္အသံျဖင့္ ေမေမေျပာ႐ွာသည္။
သူလည္းမေနခ်င္ပါဘူး။
အျမဲသိမ္ငယ္ရတဲ့ဘ၀ေတြ။
ေက်ာင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းပင္မထားတဲ့အထိ
သူ႔ကိုယ္သူသိမ္ငယ္သည္။ေက်ာင္းက ဘာေၾကးညာေၾကးေကာက္တဲ့အခါ။
စာအုပ္ဖိုးေတြလိုတဲ့အခါ
သူေသခ်င္စိတ္ပင္ေပါက္သည္။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။