Little Rose [ႏွင္​းဆီနီ]

၂၉

"ကိုကို.....၊"

အလုပ္​မွပါလာသည္​့ဖိုင္​တြဲမ်ားကို
စစ္​​ေဆး​ေနရာက ​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့၊

က​ေလးက သူ႔နားမလွမ္​းမကမ္းမွာ
မတ္​တပ္​ရပ္​လ်က္​။

အၾကာႀကီးငိုထားတာမို႔ မို႔အစ္​​ေန​တဲ့
မ်က္​ခြံ​ေလး​ေတြနဲ႔ ႏွာဖ်ား​ေလး​ေတြကလည္​း
နီ​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့။

​ေက်ာင္​းသြားခ်ိန္​​ေက်ာ္​သြားတာမို႔
​ေက်ာင္​းကိုခြင္​့လွမ္​းတိုင္​လိုက္​ရသလို။
သူသည္​လည္​း ဒီ​ေန႔အတြက္​အနားယူလိုက္​ရသည္​။

ႏွစ္​​ေယာက္​တည္​းအိမ္​မွာ​ေအး​ေဆး​ေနခ်င္​လို႔။

​အလုပ္​သမား​ေတြကိုလည္​း ​
ဒီ​ေန႔နားရက္​​ေပးလိုက္​ၿပီး
အလည္​အပတ္​အတြက္​ ခြင္​့ျပဳလိုက္​သည္​။

"ကိုကို ကြၽန္​​ေတာ္​အိပ္​မလို႔၊ခိုင္​းစရာ႐ွိရင္​​ေခၚလိုက္​​ေနာ္​။"

မ်က္​ႏွာ႐ွံု႕မဲ့မဲ့နဲ႔ က​ေလး​ေၾကာင္​့
သူလက္​ထဲက ဖိုင္​တြဲကိုခ်လိုက္​ၿပီး။

"အိပ္​မလို႔??
ဒီအခ်ိန္​ႀကီး။"

နာရီကိုၾကည္​့မိ​ေတာ့မနက္​ဆယ္​နာရီ​ေက်ာ္​ရံုသာ
႐ွိ​ေသးသည္​။

"အင္​း၊​ေခါင္​းကိုက္​​ေနလို႔၊"

နားထင္​​ေလးကိုဖိၿပီး​ေျပာလာသည္​့အခါ
သူ႔စိုးရိမ္​စိတ္​တို႔ကအစိုးမရႏိုင္​​ေတာ့။

"လာအံုး။ဒီနားကို။"

အနားသို႔တ​ေရြ႔​ေရြ႔တိုးလာ၍ သူ႔​ေဘးနားမ​ွာလာထိုင္​သည္​။

"ဖ်ားလည္​းမဖ်ားပါဘူး။"

နဖူး​ေလးကိုစမ္​းၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့
ကိုယ္​လည္​းမပူ။
ဘာမ်ားျဖစ္​လို႔ပါလိမ္​့။

"အရမ္​းကိုက္​​ေနတာလား၊​ေဆးခန္​းသြားမလား။"

​ေခါင္​းအသာယမ္​းျပ​ေလသည္​မို႔။

"လာ၊ဒီမွာအိပ္​။"

ပခံုးကိုဆြဲ၍ သူ႔​ေပါင္​​ေပၚလွဲ​ေစသည္​။

နားထင္​​ေၾကာ​ေလးကိုအသာဖိႏွိပ္​​ေပးသည္​့အခါ
မ်က္​လံုး​ေလးမွိတ္​၍ ၿငိမ္​သက္​​ေနသည္​။