မ်က္လံုးစံုမွိတ္၍
နာက်င္စူး႐ွမႈကိုေစာင့္ဆိုင္းေနရင္း"ေမေမ..ကိုကို႔ကို မ႐ိုက္ပါနဲ႔။"
ကျပာကယာ ေအာ္တားမိလိုက္သည္။
"သား....ဒါဘာလုပ္တာလဲ။ဖယ္။"
ေမေမက အခ်ိန္မွီ အ႐ွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ရၿပီး
သူ႔ကိုေဘးသို႔ အသာတြန္းထုတ္လာသည္။ထို႔ေနာက္ ကိုကို႔ကုတ္အက်ႌစကို
မိမိရဖမ္းကာဆြဲရင္း၊"မင္း ဘာလို႔ ဒီေလာက္လိမ္ခဲ့တာလဲ...ဟမ္.....
အိမ္ေထာင္႐ွိရက္နဲ႔ ငါ့သားကို ဘာလို႔
အငယ္အေႏွာင္းဘ၀ေရာက္ေအာင္
လုပ္တာလဲ။"ဆြဲရမ္းခါ၍ ေမေမငိုေျပာသည့္အခါ
သူသည္လည္း မ်က္ရည္မ်ားႁပြတ္သိပ္လာခဲ့ၿပီး"ေမေမ....ေတာ္ပါေတာ့....လႊတ္လိုက္ပါေတာ့။"
ကိုကိုက မ႐ုန္းမျပဳနဲ႔ ျပဳသမွ် ခံေနေပမယ့္
သူ့ရင္ထဲေတာ့ ဗေလာင္ဆူေနသည္။သူအခ်စ္ဆံုးလူႏွစ္ေယာက္ကို ဒီလိုျမင္ရတာဟာအင္မတန္မွ ရင္ထဲနာက်င္လွသည္။
"Cai က ငါ့အတြက္ ဘယ္လိုသားမ်ိဳးလဲ...
မင္းသိရဲ႕လား...ဟင္.......
ငါ့သားေလး ေပ်ာ္သလိုေနပါေစဆိုၿပီး
လႊတ္ထားခဲ့တာ ဒီလိုဘ၀ေရာက္ဖို့္မွမဟုတ္တာ။"ဆြဲရမ္းတြန္းထိုးေနရင္းက ေမေမအားေပ်ာ့လာသည္။
"ေမေမ.....မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့။"
မနီးမေ၀းအေနအထားက
အိမ္၀န္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူျမင္လိုက္ရသည့္အခါ
ကိုကို႔ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ စိုးရိမ္သလို
႐ွက္လည္း႐ွက္လာသည္။ေမေမ့လက္ေကာက္၀တ္ကိုသူဆုပ္ကိုင္ယူ၍ပါ
တားလိုက္မိသည့္အခါ
ေမေမက သူ႔အားငဲ့ေစာင္းၾကည့္လာခဲ့သည္မို႔"ေမေမ...ေက်း....ဇူး....ျပဳ...ၿပီး...."
အသံထြက္ရံုဆိုကာ ေခါင္းခါတားမိေတာ့သည္။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။