Little Rose [ႏွင္​းဆီနီ]

၂၇

မ်က္​လံုးစံုမွိတ္​၍
နာက်င္​စူး႐ွမႈကို​ေစာင္​့ဆိုင္​း​ေနရင္း

"​ေမ​ေမ..ကိုကို႔ကို မ႐ိုက္​ပါနဲ႔။"

ကျပာကယာ ​ေအာ္​တားမိလိုက္​သည္​။

"သား....ဒါဘာလုပ္​တာလဲ။ဖယ္​။"

​ေမ​ေမက အခ်ိန္​မွီ အ႐ွိန္​​ေလွ်ာ့လိုက္​ရၿပီး
သူ႔ကို​ေဘးသို႔ အသာတြန္​းထုတ္​လာသည္​။

ထို႔​ေနာက္​ ကိုကို႔ကုတ္​အက်ႌစကို
မိမိရဖမ္​းကာဆြဲရင္​း၊

"မင္​း ဘာလို႔ ဒီ​ေလာက္​လိမ္​ခဲ့တာလဲ...ဟမ္​.....
အိမ္​​ေထာင္​႐ွိရက္​နဲ႔ ငါ့သားကို ဘာလို႔
အငယ္​အ​ေႏွာင္​းဘ၀​ေရာက္​​ေအာင္​
လုပ္​တာလဲ။"

ဆြဲရမ္​းခါ၍ ​ေမ​ေမငို​ေျပာသည္​့အခါ
သူသည္​လည္​း မ်က္​ရည္​မ်ားႁပြတ္​သိပ္​လာခဲ့ၿပီး

"​ေမ​ေမ....​ေတာ္​ပါ​ေတာ့....လႊတ္​လိုက္​ပါ​ေတာ့။"

ကိုကိုက မ႐ုန္​းမျပဳနဲ႔ ျပဳသမွ် ခံ​ေန​ေပမယ္​့
သူ့ရင္​ထဲ​ေတာ့ ဗ​ေလာင္​ဆူ​ေနသည္​။

သူအခ်စ္​ဆံုးလူႏွစ္​​ေယာက္​ကို ဒီလိုျမင္​ရတာဟာအင္​မတန္​မွ ရင္​ထဲနာက်င္​လွသည္​။

"Cai က ငါ့အတြက္​ ဘယ္​လိုသားမ်ိဳးလဲ...
မင္​းသိရဲ႕လား...ဟင္​.......
ငါ့သား​ေလး ​ေပ်ာ္​သလို​ေနပါ​ေစဆိုၿပီး
လႊတ္​ထားခဲ့တာ ဒီလိုဘ၀​ေရာက္​ဖို္​့မွမဟုတ္​တာ။"

ဆြဲရမ္​းတြန္​းထိုး​ေနရင္​းက ​ေမ​ေမအား​ေပ်ာ့လာသည္​။

"​ေမ​ေမ.....မလုပ္​ပါနဲ႔​ေတာ့။"

မနီးမ​ေ၀းအ​ေနအထားက
အိမ္​၀န္​ထမ္​းတစ္​ခ်ိဳ႕ကို သူျမင္​လိုက္​ရသည္​့အခါ
ကိုကို႔ဂုဏ္​သိကၡာအတြက္​ စိုးရိမ္​သလို
႐ွက္​လည္​း႐ွက္​လာသည္​။

​ေမ​ေမ့လက္​​ေကာက္​၀တ္​ကိုသူဆုပ္​ကိုင္​ယူ၍ပါ
တားလိုက္​မိသည္​့အခါ
​ေမ​ေမက သူ႔အားငဲ့​ေစာင္​းၾကည္​့လာခဲ့သည္​မို႔

"​ေမ​ေမ...​ေက်း....ဇူး....ျပဳ...ၿပီး...."

အသံထြက္​ရံုဆိုကာ ​ေခါင္​းခါတားမိ​ေတာ့သည္​။