"လာေလ ကေလး။"
အခန္းဝ၌ ရပ္က်န္ေနေသာ သူ႔ကို ကိုကိုလွည့္ေခၚပါ၏
အခန္းတြင္းသို႔ အေျခခ်လိုက္သည္နွင့္
ေဆးနံ႔ေတြက နွာေခါင္းထဲ တိုးဝင္လာ၏။ကုတင္ေဘး ခံုပုတြင္ ကိုကိုက ဝင္ထိုင္လိုက္သည္မို႔
ကိုကို႔ေဘးေနရာမွာ သူရပ္မိသည့္အခါ
ကုတင္ေပၚ၌လွဲေလ်ာင္းေနေသာ
ျဖဴ ႏု ပိန္လွီေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို ျမင္ရေတာ့သည္။ဒါ ကိုကို႔ အားနည္းခ်က္တဲ့ေလ။
"ေမေမ ။"
ကိုကို႔ေခၚသံၾကားသည့္အခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးက
မ်က္လႊာနွစ္ခုကို ျဖည္းျဖည္းသက္သာ ဖြင့္လာခဲ့ၿပီး"သား "
ကိုကိုက သူမ လက္ကို ကိုင္ကာ နႈတ္ခမ္းဖ်ားျဖင့္
ထပ္ကာ တလဲလဲ နမ္းရွိုက္ပါသည္။"ေမေမ ေနသာရဲ႕လား။"
သူမက ေခါင္းအသာညိမ့္သည္။
ထို႔ေနာက္ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားရစ္ဝိုင္းလာခဲ့ၿပီး"သားႀကီးက ေမေမ့ကို လာလာေခၚေနတယ္။"
သူေၾကာင္အ သြားရသလို ကိုကို႔ ခႏၶာကိုယ္ပါ
ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၿပီး"အဲ့လိုေတြ မေျပာပါနဲ႔ ေမေမရယ္။
ေမေမက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ပဲ ေနရမွာေလ။"သူမ နဲ႔ ကိုကိုကေတာ့ နွစ္ဦးလံုးသိၿပီးသား
အမွန္တရားတစ္ခုအတြက္ ထုတ္မေျပာၾကဘဲ
ငိုေႂကြးေနၿမဲပင္။
ထို႔ေနာက္ သူမက တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရသြားဟန္ျဖင့္"သား
ေခြၽးမေလးေရာ မပါဘူးလာဘူးလား။"ဒီတစ္ခါ တုန္လႈပ္ရသူက ကြၽန္ေတာ္ျဖစ္သည္။
ကိုကိုက သူ႔ဘက္ကို အားတံု႔အားနာၾကည့္လာသည့္အခါ သူမ်က္နွာ လႊဲလိုက္မိသည္။
"ဟုတ္ မပါဘူးေမေမ။
သူ ေနသိပ္မေကာင္းဘူးေလ။"သူ ေနာက္ကိုအသာဆုတ္လွမ္းမိသည္။
ဒီေနရာက သူနဲ႔ မသက္ဆိုင္ေသာ။
တစ္စံုတစ္ဦးအတြက္သာ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေနရာ။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။