"ခ်စ္လို႔ နမ္းတာကို ထြက္မေျပးရဘူးေလ။"
သူ႔ပါးျပင္သည္ ပူထူလာကာ
တစ္ကိုယ္လံုးနီးပါး ေခြၽးစို႔လုနီးနီး။"ခဏ၊ ေနဦး၊ ဒီမွာ လူေတြနဲ႔။"
ဘာမွမဆိုႏိုင္ဘဲ ၿငိမ္သက္ေနေသာ သူ႔အား
ကိုကိုက ပခုံးမွ ထိန္းေပြ႔ယူသည္။ယိုင္ခ်င္တင္တင္ ေျခလွမ္းကို ထိန္းျပဳလွမ္းကာ
လိုက္ပါရာမွ/ ခ်စ္လို႔တဲ့လား။ /
သူ႔အေတြးတို႔အား ႀကီးစိုးေနဆဲ စကားသံ။
"ေရာ့၊ေသာက္လိုက္။"
လူ႐ွင္းသည့္ တစ္ေနရာ၊
သစ္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနေသာ အရ္ိပ္ေအာက္
ခံု႐ွည္တန္းမွာ ခပ္ကုတ္ကုတ္ထိုင္ေနသည့္ သူ႔ထံ
အေအးတစ္ဗူး လွမ္းလာပါ၏။ေခါင္းငံု႔လ်က္ အေနအထားမွ အသာယူကာ
တစ္ကိ်ဳက္ေမာ့ေသာက္မိသည္။"လန္႔သြားလား။ "
နံေဘးမွာ ထိုင္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေစ့စူးေနမွန္း
သူအလိုလိုသိေနသည္၊လန္႔သြားတယ္မဟုတ္ေပမယ့္။
တိတ္တဆိတ္ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့မိျခင္းက
ဒီေလာက္ထိ အျမင့္ႀကီးမဟုတ္ခဲ့ပါ။"ေတာ္ပါေသးရဲ႕ကြာ။
အနမ္းခံရၿပီး သတိမလစ္သြားလို႔။"ခပ္ေပါ့ေပါ့ဆိုလာေသာ စကားေၾကာင့္
သူႏႈတ္ခမ္းလႊာကို ဖိကိုက္လိုက္မိသည္။ရင္ေတြတုန္လာကာ ေခြၽးေစးေတြျပန္ေနခဲ့သည့္
ကိုယ့္အျဖစ္။"ကိုယ့္ဆီက အနမ္းခံရလို႔
ထြက္ေျပးတာ မင္းေလးပဲ႐ွိတယ္၊
အဟက္ဟက္။"ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့
သူေက်ာပါ ေတာင့္လိုက္မိသည္။သူပဲ႐ွိတယ္ဆိုေတာ့???
အျခားသူေတြက
ထြက္မေျပးဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ေနပါဦး၊
ကိုကိုက ဘယ္ႏွေယာက္ကို နမ္းခဲ့ဖူးလို႔လဲ။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။