"ကေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို မယံုဘူးျဖစ္ေနတယ္။"
တစ္ဖက္က သက္ျပင္းခ်သံကို ဖုန္းထဲကတစ္ဆင့္
ၾကားလိုက္ရသည္။"သူက တအားျဖဴစင္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ မ႐ွိတာေတာင္
တစ္စက္မွ သံသယမ၀င္ခဲ့ဘူး။"လက္ထဲက စီးကရက္ကို ႐ိႈက္ထုတ္လိုက္မိသည္။
"အခုလည္း....သူ႔စိတ္ထဲမွာ
ကြၽန္ေတာ္က တစ္ဖက္လူကို
သူ႔လိုပဲဂ႐ုစိုက္ေနမယ္ ၾကင္နာေနမယ္ထင္ၿပီး
ပင္ပန္းေနတာ။"စီးကရက္မီးကို
ဖန္ပန္ကန္ျပားထဲထိုးေခ်ပစ္လိုက္ၿပီး
ခံုေပၚတင္ထားသည့္
ေျခေထာက္ေတြကို ျပန္ခ်လိုက္ရင္း"ကြၽန္ေတာ္႐ွင္းျပရင္ေတာင္
သူက သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိမ္ေနတယ္ထင္မွာ။""ကြၽန္ေတာ့္နားမွာ မ႐ွိခ်င္တဲ့အထိ
သူပင္ပန္းေနမွာ မၾကည့္ရက္ဘူး။
ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အဆံုး႐ွံုးမခံႏိုင္ဘူး။"ခါးမွာပတ္ထားသည့္သဘတ္ျဖဴေလးကို
ေဘးက ခံုေပၚကို ပံုထားလိုက္သည္။"ဒါေၾကာင့္၊မ်က္ႏွာပူစရာေကာင္းေပမယ့္
အကူအညီေတာင္းပါတယ္။"End call ျဖစ္သြားတဲ့ဖုန္းေလးကို
ခံုေပါ္တင္ထားခဲ့လိုက္ၿပီး
အျပာႏုေရာင္ျဖင့္ၾကည္လဲ့ေသာ ေရကန္ထဲသို႔
၀ုန္းကနဲ ဆင္းသက္သြားေလသည္။အေပၚထပ္အခန္းျပတင္းက
လိုက္ကာစေလးကေတာ့ လြင့္ကနဲခါသြားေလရဲ႕။/// ကိုကို ဘယ္သူနဲ႔ေျပာေနတာလဲ ///
////////////
"ကေလး၊"
လက္ဖ်ားေလးကို ေထြးဆုပ္မိသည့္အခါ
ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္၀န္းေလးေတြ၊"ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား၊"
အသံ႐ွင္က သြက္လက္စြာပင္ သူတို႔ေ႐ွ႕ခံုသို႔
၀င္ထိုင္လာသည္။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။