"ကိုကို..... ျပန္မလာေသးဘူးတဲ့လားဟင္...."
ေဒၚေလးက ဖုန္းခြက္ကိုခ်လိုက္ၿပီး
"ၾကာဦးမယ္တဲ့၊"
မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာ ေျပာလာေသာ ေဒၚေလးကို
သူျပံဳးျပလိုက္မိၿပီး၊"ဟုတ္၊
ကြၽန္ေတာ္ စာသြားက်က္ေတာ့မယ္ေနာ္၊"စာအုပ္ေတြကို ေပြ႔ကာ ျခံထဲဆင္းလာလိုက္သည္။
သူစာက်က္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေပးထားသည့္
ျခံထဲက အေဆာင္ေလးထဲ ၀င္လိုက္ကာ
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထိုင္လိုက္မိသည္။စာရြက္ေတြကို တစ္ရြက္ခ်င္းလွန္လိုက္ၿပီး
သူအာရံုေတြကို စုစည္းလို႔မရႏိုင္ျဖစ္ရသည္။// လြမ္းလိုက္တာ //
ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိသြားသည္။
ဒီအိမ္ကို သူေရာက္ေနတာ ၆ လပင္႐ွိၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရဲ႕လားေမးရင္
သူမေျဖတတ္ပါ။ေမေမ့ကိုဖုန္းဆက္သည့္အခါ
ေပ်ာ္ေနပါတယ္လို႔ လိမ္ရတာလည္း အခါခါ။သူျပန္ခ်င္သည္။
ဒါေပမယ့္ ကိုကို႔ကိုေတြးမိသည့္အခါ
ျပန္ခ်င္စိတ္က ကင္းမဲ့သြားျပန္သည္။သူသေဘာက်သည္။
ကိုကို႔ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကို သူလိုခ်င္သည္။ရံဖန္ရံခါ ရတတ္သည့္ ၾကင္နာတဲ့မ်က္၀န္းေတြ၊
စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြ သူသေဘာက်သည္။တစ္ပတ္ကို သံုးရက္ေလာက္သာ
ဒီမွာ႐ွိတတ္သည့္ ကိုကိုက
ခရီးအမ်ိဳးမ်ိဳးသြားရေလာက္ေအာင္
အလုပ္မ်ားသည္။ကိုကိုမ႐ွိတဲ့ ရက္ေတြမွာ သူအရမ္းပင္ပန္းသည္။
ကိုကို႐ွိေနတဲ့အခါ စကားေျပာေဖာ္မရေပမယ့္
ကိုကို အိမ္မွာ႐ွိေနသည့္အသိႏွင့္ပင္
သူ႔အတြက္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေနတတ္သည္။သူစာလုပ္ေနသည့္နားမွာ
ကိုကို စာဖတ္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေပးတတ္သည္။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။