Little Rose [ႏွင္​းဆီနီ]

၃

"ဒီႏွင္​းဆီပန္​းထက္​
ကြၽန္​​ေတာ္​ကပိုလွတယ္​လား။"

သူ ျပံဳးမိကာ Wang ဆိုသူ ​ေပးခဲ့​ေသာ
ပန္​း​ေလးကို ကိုင္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​။

အိမ္​​​ေ႐ွ႕​ေပါက္​၀နားမွာ
သူစာက်က္​ဖို႔ထိုင္​​ေနခဲ့တာၾကာၿပီျဖစ္​သည္​။

သို႔​ေသာ္​ မက်က္​ျဖစ္​။
ၿမိဳ႕ထဲသြားတဲ့ ​ေမ​ေမျပန္​လာၿပီလားဟု
လမ္​းမထက္​ဆီ ​ေမွ်ာ္​​ေငးၾကည္​့ရံုကလြဲရင္​
သူ႔အာရံုက ထိုနွင္း​ဆီပန္​းတြင္​သာ႐ွိသည္​။

စူး႐ွေတာက္​ပသလိုျဖင္​့ ​ေႏြး​ေထြးၾကင္​နာ​ေသာ
မ်က္​၀န္​းမ်ားက သူ႔အာရံုကိုဖမ္​းစား​ေနသည္​။

ႏႈတ္​ခမ္​းတစ္​ဖက္​တြန္​႔ကာ ျပံဳးသြား​ေသာ
မ်က္​ႏွာအား မ်က္​လံုးမွိတ္​၍
အာရံုထဲ ျပန္​ျမင္​​ေယာင္​​ေနမိျခင္​းမွာ
သူ​ေပ်ာ္​​ေမြ႕၏။

"အဟ္ိ။"

သူရယ္​မိလိုက္​ျပန္​​ေလသည္​။

"ခင္​ဗ်ား အရမ္​းခ်စ္​တဲ့ပန္​းထက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​့က ပိုလွတာ​ေပါ့​ေလ။"

သူ မွန္​တစ္​ခ်ပ္​ကို​ေျပးယူမိရသည္​။

"ဘယ္​​ေနရာကို ၾကည္​့ၿပီး​ေျပာသြားတာလဲ။"

မွန္​ထဲမွာ ျပံဳး​ေယာင္​သန္​း​ေန​ေသာ
သူ႔မ်က္​ႏွာ၏ အစိတ္​အပိုင္​းတစ္​ပိုင္​းစီကို
ကိုင္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​။

ဟာ....သိၿပီ....ႏႈတ္​ခမ္​း။
ႏႈတ္​ခမ္​းကို ၾကည္​့ၿပီး​ေျပာသြားတာလား။

ထိုစဥ္​မွပင္​ ​ေအာက္​ႏႈတ္​ခမ္​းသားထူထူျဖင္​့
​ေစ့တင္​း​ေပမယ္​့ ျပံဳး​ေယာင္​သန္​းသြားတတ္​​ေသာ
ထိုလူ၏ ႏႈတ္​ခမ္​းမ်ားကို ျမင္​​ေယာင္​လာျပန္​သည္​။

"အား!!!!!!!!"

သူ႔အ​ေတြးျဖင္​့သူ႐ွက္​ကာ
မွန္​ကိုပစ္​ခ်၍ ပက္​လက္​လွန္​အိပ္​ခ်ၿပီး
ရယ္​​ေနမိျပန္​သည္​။

သူဘယ္​​ေတာ့မွ မထင္​ခဲ့ပါ။
​ေယာက္​်ားတစ္​​ေယာက္​​ေၾကာင္​့
သူဒီလို အ႐ူးထမိလိမ္​့မည္​​ေပါ့။

"သား​ေလး အ​ေမ အိမ္​႐ွာတာအဆင္​မ​ေျပခဲ့ဘူး"

အိမ္​သို႔​ေရာက္​​ေရာက္​ခ်င္​း ၿငီးတြားကာ
အိမ္​​ေပၚသို႔ ထိုင္​ခ်လိုက္​​ေသာ
​ေမ​ေမ့​ေၾကာင္​့။