"Cai စာႀကိဳးစားေနာ္၊
တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္း၀င္ႏိုင္ေအာင္
ႀကိဳးစား။"သူလက္တို႔ကို ဆုပ္ကိုင္၍ ေမေမက
မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႔ ေျပာ႐ွာပါသည္။"ဟုတ္ ေမေမ။
သား လာျပန္လည္ပါ့မယ္။"ေမေမ့ရင္ခြင္တြင္းသို႔ သူေခါင္းတိုး၀င္မိသည္။
"သူမ်ား မ်က္စိ စပါးေမႊးစူးေအာင္
မေနရဘူးေနာ္။
သူေဌး ေျပာစကား နားေထာင္ေနာ္။"သူေခါင္းညိတ္၍သာ
မငိုမိေအာင္ထိန္းေနရသည္။တစ္ခါမွ ေမေမနဲ႔ မခြဲဖူးတာမို႔
သူအလြန္ ၀မ္းနည္းလွပါသည္။"သားအတြက္ ေမေမ အ၀တ္အစားသစ္
နည္းနည္း၀ယ္ထားေပးတယ္။
အဲ့ဒါထည့္သြားေနာ္။"အျဖဴ ေရာင္ ႐ွပ္အက်ႌမ်ားသည္
သူ႔အႀကိဳက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေမေမသိၿပီးသားမို႔။
အသစ္၀ယ္လာေပးတာျဖစ္ႏိုင္သည္။ေမေမ့မ်က္ရည္မ်ားကို သူျမင္ရတဲ့အခါ
ထြက္သြားခ်င္စိတ္သည္
တစ္စတစ္စေလ်ာ့ပါးလာခဲ့ရၿပီး
ေမေမ အဆင္ေျပေျပေနရမည္မွန္းသိတဲ့အခါ
သူထြက္သြားရတာ ထိုက္တန္ျပန္သည္ဟု
ယူဆမိျပန္ေရာ။"ေဟာ လာေခၚၿပီထင္တယ္ သား။"
ကားစက္သံၾကားသည္ႏွင့္
သူေရာ ေမေမပါ အိမ္ေ႐ွ႕သို႔ ထြက္လာလိုက္သည္။အနီေရာင္ေပမယ့္ ဦးZiyi စီးဖူးေသာ
ကားဟုတ္ဟန္မတူသည့္ကား။ကားတစ္ခါးပြင့္လာကာ ဆင္းလာသူကလည္း
သူေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ဦး Ziyi မဟုတ္ခဲ့။ဦးZiyi ထက္အသက္ႀကီးမည့္
အဘတစ္ဦးသာျဖစ္ေလေတာ့။"သူေဌး လာေခၚခိုင္းလို႔ပါဗ်၊"
သူမ်က္ေမွာင္ကုတ္မိလိုက္သည္။
ဦး ZiYiက ဘာသေဘာလဲ။
သူကိုယ္တိုင္လာေခၚမယ္ ေျပာထားၿပီးေတာ့၊
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fiksi Penggemarႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။