Little Rose [ႏွင္​းဆီနီ]

၂၂

"ကြၽတ္​....ကြၽတ္​.. ကြၽတ္​.. "

ႏိုးသြားမည္​စိုးရိမ္​၍
ကုတင္​​ေပၚသို႔အသာျဖည္​းညႇင္​းစြာ
ခ်လိုက္​ရသည္​။

အနည္​းငယ္​ လူးလွိမ္​့၍ တစ္​ဖက္​​ေစာင္​းကာ
​အိပ္​​ေမာက်သြားျပန္​​ေသာ က​ေလးအား
ဆံစတို႔အားသပ္​တင္​​ေပးလိုက္​မိသည္​။

///

​ေျခသံတိုးတိုးနဲ႔အတူ
ပိတ္​သြားသည္​့တံခါးသံၾကားမွ
သူမ်က္​လံုး​ေတြကို ဖြင္​့လိုက္​မိသည္​။

ဘာတစ္​ခြန္​းတစ္​၀ါဒမွ မဆိုခ်င္​တာမို႔
ကား​ေပၚမွာမ်က္​လံုး​ေတြမွိတ္​ၿငိမ္​သက္​ခဲ့ရာမွ
အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေယာင္​​ေဆာင္​ခဲ့မိသည္​။

​အိပ္​ခန္​းထဲအထိ ​ေပြ႔​ေခၚလာ​ေပးတဲ့ ကို႔ကိုကို
အားနာ​ေပမယ္​့လို႔​ေပါ့။

/// ​ေက်ာင္​းမတက္​နဲ႔​ေတာ့ ///

သူ႔မ်က္​ရည္​​ေတြ အလံုးအရင္​းလိုက္​ဆင္​းသက္​လာျပန္​သည္​။

ပညာတတ္​ျဖစ္​​ေစခ်င္​ပါတယ္​ဆိုတဲ့ ​
ေမ​​ေမ့ ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခ်က္​​ေတြကို
ကိုကို႔ဆံုးျဖတ္​ခ်က္​တစ္​ခုတည္​းနဲ႔
႐ိုက္​ခ်ိဳးပစ္​လိုက္​ရမွာတဲ့လား။

ဒါဆို သူက
ဘာအတြက္​အသက္​ဆက္​႐ွင္​သန္​ရမွာလဲ။

အိပ္​ခန္​းပတ္​လည္​ကို ​ေ၀့ၾကည္​့လိုက္​မိသည္​။
ဒီအနီ​ေရာင္​ျခယ္​တဲ့ ပတ္​၀န္​းက်င္​မွာ
ကိုကို႔ကိုပဲ ​ၾကည္​့ၿပီး ႐ွင္​သန္​ရမွာလား။

သူ​ေနႏိုင္​မည္​လား။
မဟုတ္​​ေသးဘူး။ရ​ေအာင္​​ေနပစ္​ရမည္​။

Cheng က တစ္​ခါခါ စတတ္​သည္​။
မင္​းဘ၀က အက်ယ္​ခ်ဳပ္​တ​ဲ့။
သူ​ေတာ့အဲ့လို မထင္​ပါဘူး။

သူဘ၀က အက်ယ္​ခ်ဳပ္​မဟုတ္​ဘူး။
သူ႔မွာ မဆံုးအစမ႐ွိက်ယ္​ျပန္​႔တဲ့ ကိုကို႔ရင္​ခြင္​႐ွိတယ္​။

ဒီရင္​ခြင္​နဲ႔​ေ၀းမွသာ
သူ႔ဘ၀က အက်ဥ္​းသားလံုးလံုး ျဖစ္​သြားမွာ။

သိပ္​ခ်စ္​မိသြားပါတယ္​ကိုကို။
ကိုကိုမွ ကိုကိုဆိုၿပီး မ်က္​ကန္​းလိုမ်ိဳး​ေပါ့။