Little Rose [ႏွင္​းဆီနီ]

၁၅

"ကိုကို။"

သူႏႈတ္​ဖ်ားက ခပ္​တိုးတိုး​ေရရြတ္​မိသည္​့အခါ
အလိုလို​ျပံဳးမိ​ေစသည္​့ နာမ္​စားတစ္​ခု။

"အနမ္​း"

ဒီအခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ လက္​ကပိုက္​ထားသည္​့ ​ေခါင္​းအံုးထံ
မ်က္​ႏွာထိုး၀ွက္​မိ​ေတာ့သည္​။

ကိုကို႔ကို ခ်စ္​တယ္​​ေျပာၿပီး
ရက္​အ​ေတာ္​အတန္​ၾကာၿပီးသည္​့​ေနာက္​မွာ
ကိုကို႔အနမ္​းမ်ားနဲ႔ အနည္​းငယ္​အသားက်​ေနၿပီျဖစ္​သည္​။

ဤတြင္​ အနည္​းငယ္​ဟုသံုးရသည္​မွာ
သူလံုး၀ မ႐ွက္​​ေတာ့ျခင္​းမဟုတ္​၍ျဖစ္​သည္​။

ကိုကိုသူ႔ကိုအနမ္​း​ေႁခြတိုင္​း
သူလက္​​ေတြ​ေျခ​ေတြ​ေအးစက္​ျမဲ
မ်က္​ႏွာပူထူလာကာ ႐ွက္​ျမဲျဖစ္​သည္​။

သို႔​ေပမယ္​့ ​ေ႐ွာင္​ထြက္​​ေျပးမိသည္​့အထိ
ငိုမိသည္​့အထိမဟုတ္​​ေတာ့​ေပ။

ကိုကို႔ရဲ႕ ​ေခ်ာ့ျမဴ​ေထြး​ေပြ႔စကား​ေတြ​ေၾကာင္​့ပင္​
သူရင္​ခုန္​လိႈက္​​ေမာသည္​့ၾကားမွ ထိုအနမ္​းမ်ားကို
​ေတာင္​့တ​တတ္​​ေနၿပီျဖစ္​သည္​။

အိပ္​ရာထဲလံုး​ေထြး ပတ္​လည္​႐ိုက္​​ေနသည္​့ၾကားမွ
အိမ္​​ေအာက္​က ကားသံၾကားရသည္​့အခါ
သူအလူးအလဲထလိုက္​မိ​ေတာ့သည္​။

"ကိုကို ျပန္​​ေရာက္​ၿပီပဲ။"

အခန္​းထဲမွ​ေန အိမ္​​ေအာက္​သို႔ ​ေျပးဆင္​းရန္​ျပင္​သည္​။
ဒါ​ေပမယ္​့ အိပ္​ရာထဲလံုး​ေထြးထားသည္​မို႔
႐ႈပ္​ပြ​ေနမည္​့ ဆံႏြယ္​နီနီမ်ားကို မွန္​​ေ႐ွ႕မွာ
တစ္​ခ်က္​ႏွစ္​ခ်က္​ဖိသပ္​ရ​ေသးသည္​။

ကိုကိုက သပ္​ရပ္​​ေနမွႀကိဳက္​သည္​တဲ့​ေလ။

"ကိုကို။"

အျပံဳးႏွင္​့ကမ္​းလင္​့၍ လက္​ထဲမွ လက္​ဆြဲအိတ္​ကို
​ေျပးယူမိသည္​့အခါ
ျပန္​လည္​တံု႔ျပန္​လာသည္​က
ပခံုးတစ္​ဖက္ကို​​ဆြဲယူကာ နဖူးထက္​သို႔
အနမ္​းခ်ိဳခ်ိဳတစ္​ပြင္​့ ၀ပ္​ဆင္​း​လာျခင္​း။

​သူမ်က္​​ေစာင္​းကိ်တ္​က်ိတ္​ထိုးလိုက္​မိသည္​။
အထဲ​ေရာက္​မွနမ္​းလည္​းရတာကို။ကိုကိုကသိပ္​ပိုတယ္​။
အိမ္​ထဲက ၀န္​ထမ္​း​ေတြၾကည္​့ကုန္​ၿပီ။ဟြန္​႔။