"ေဟ့ ဘာလို႔ ဖ်က္ဆီးေနရသလဲ။"
ေျပာကာ အနားကို
တစ္လွမ္းခ်ငး္ေလွ်ာက္လာသူက
အၾကည့္မလႊဲခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ
႐ွိလြန္းလွသည္။သပ္ရပ္စြာ ဖီးသင္ထားတဲ့ဆံပင္ေတြက
နက္ေမွာင္ေနသည္မ်ား လက္ျဖင့္ဆြဲသပ္ခ်င္စရာ။လက္ပတ္နာရီ အေရာင္က ေနေရာင္ဟပ္တိုင္း
လက္ကနဲ လက္ကနဲ။ထင္းလင္းေနေသာ မ်က္ရစ္မ်ားေအာက္က
မ်က္၀န္းမ်ားက ၀တ္ထားေသာအေရာင္ကဲ့သို႔
စူး႐ွေတာက္ပလြန္းလွသည္။သူမုန္းလြန္းလွပါသည္ဟူေသာ အနီေရာင္သည္
ထိုလူ႔ကိုယ္ေပၚ၌က် ၾကည့္ေကာင္းလိုက္တာမ်ား။"ေဟ့ ကိုယ္ေမးေနတယ္ေလ။"
အာဏာဆန္တဲ့ အသံၾကားေတာ့မွ
သူ သတိ၀င္ကာ ေငးေနတာရပ္မိေတာ့သည္။"အ.....အျမင္ကပ္လို႔ေပါ့......"
႐ွိရင္းစြဲ မာဆတ္ဆတ္ေျဖမိၿပီးမွ
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ကာ တားမိရေသးသည္။အို ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္သလဲ။
ကိုယ္မႀကိုက္လို႔ မႀကိဳက္ဘူးေျပာတာပဲ။
လိမ္တာမွမဟုတ္ပဲေလ။"အစြာေလးပဲ။"
ဟင္ ဘာေျပာလိုက္တာ။
"မင္းဆံပင္ေတြက အရမ္းလွတာပဲ။"
လာျပန္ၿပီ။ေနာက္ထပ္စကားတစ္ခြန္း။
သူအံ့အားသင့္လို႔မဆံုးခ်ိန္မွာ
ထိုလူက သူ႔အနားမွာ မတ္တပ္ရပ္လာခဲ့ၿပီ။ေမာ့မၾကည့္ခ်င္တာမို႔ မ်က္လႊာခ်လိုက္ေတာ့
ေျပာင္လက္ေနေသာ ႐ွဴးဖိနပ္ ကိုျမင္လိုက္ရသည္။သူမသိလိုက္ခင္မွာပဲ
သူ႔ေျခေထာက္ကို သူျပန္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့
ဖိနပ္မစီးထားတာမို႔ သဲေတြ ဗြက္ေတြေပေရေနသည္မို႔ အလိုအေလ်ာက္ပင္ တံတားေအာက္လွ်ိဳကာ
ဖြက္လိုက္မိေလသည္။"ဆံပင္ အေရာင္ဆိုးရတာမႀကိဳက္ဘူးလား။"
"ဟင္....မႀကိဳက္....မႀကိဳက္ဘူး။"
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanficႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။