"ေဒၚေလး....ကေလး ျပန္ေရာက္ေနတယ္ဆို။"
အိမ္ကဘႀကီးကို ေန႔လည္ဘက္လာႀကိဳခိုင္းၿပီး
ျပန္လာတာ သူသိၿပီးသားေပမယ့္
အိမ္၀မွာ ဖိနပ္ခြၽတ္ရက္က ေမးလိုက္သည္။"ဟုတ္တယ္ Ziyi ေရ။
ေနမေကာင္းလို႔လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေျပာတယ္။
ေန႔လည္အိမ္ျပန္ေရာက္တည္းက
အခန္းတံခါးပိတ္ထားတာပဲ။"သူခပ္သြက္သြက္ေျပးတက္လာခဲ့လိုက္သည္။
/////
"ကေလး။ "
ေစာင္ေအာက္ ၀င္ေခြေနေသာ
ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခုနား Ziyi ခ်ဥ္းကပ္လိုက္သည္။
ေဘးတေစာင္းကပ္ထိုင္၍
တစ္ဖက္ေစာင္းထားေသာ ပခံုးေလးကို
ဆြဲလွည့္ယူရသည္။"ေနမေကာင္းဘူးလား။"
မ်က္လံုးအသာဖြင့္ၾကည့္၍ ေခါင္းခါျပသည္။
ထို႔ေနာက္ ကိုယ္တစ္ပိုင္းလွဲလုနီးျဖစ္ေနသည့္
သူ႔ရင္ခြင္ထဲ၀င္၍ လည္တိုင္နားကို
မ်က္ႏွာျဖင့္အတင္းေ၀ွ့ေလသည္။ေက်ာျပင္ကို ခပ္တင္းတင္ေပြ႔ကာ က်ပ္ေနေအာင္
ဖက္ထားေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ႐ိႈက္သံတို႔ဆူလာေလသည္။"ကိုကို၊ "
တို႔ေလ်ာ့ေသာ ေခၚသံေလးေၾကာင့္
ZiYi သည္ ကေလး၏ေခါင္းေလးကို
အသာၾကဴလိုက္မိသည္။"ကြၽန္ေတာ္က....ကြၽန္ေတာ္ကေလ....
သူမ်ားအျမင္မွာ....ကိုကို႔ရဲ႕....တိတ္တိတ္...ပုန္း..."အဆံုးထိမဆိုႏိုင္႐ွာေသာ ကေလး၏
ေလသံတစ္၀က္တစ္ပ်က္မွာ
ZiYi အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားရၿပီး၊"ဒီမွာ...ၾကည့္စမ္း၊ကိုကို႔ကို ၾကည့္စမ္း။"
ကေလးကိုပါ ဆြဲထူလိုက္၍ သူပါ ထိုင္ကာ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ပစ္လိုက္သည္။"ေဟး...Cai ကိုကို႔ၾကည့္စမ္းလို႔.. ကေလးရဲ႕။"
႐ိႈက္ေနဆဲCai ရဲ့ မ်က္ႏွွာေလးက
ကိုကို႔ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးေတြၾကားထဲ ပါသြားရၿပီ။
YOU ARE READING
Little Rose [ႏွင္းဆီနီ]
Fanfictionႏွလံုးသားျဖင့္ရင္း၍ ႏွင္းဆီနီနီတစ္ပြင့္အား ပြင့္လန္းေမႊးပ်ံ့ေစခဲ့သည္။