My Fake Wedding (Nami)

....

"I'm not in pain...My mother loved me from the bottom of her heart. Ibinigay niya lahat ng kanyang pagmamahal para sa akin... Laking pasasalamat ko dahil ako ang naging anak niya.  .."

Hindi nagsalita ang Principal.

"I still don't feel comfortable calling you my father.. Marahil ngang ikaw ang tatay ko, biologically..   But my heart can't call you father yet...."

Hindi parin tumugon ang Principal...

"Pero masasabi kong... Nang dahil sa'yo nakilala ko ang Mama ko... Na ipinanganak niya akong bilang anak niya...Thank you for loving my mother..."

Dumaloy ang mga luha sa mga mata ng Prinsipal...

Nilabas ni Yamato ang panyo mula sa kanyang bulsa at iniabot ito kay Prinsipal...

"Here....."

"Mr.Kougami....."

"Ngayon ay anniversary death ng aking ina... Sigurado akong may mga pananaw ka, damdamin, alaala.... Please share them here with her..." pahintulot nito kay Prinsipal.

"of course... Kung mapapatawad mo ako sa mga nagawa ko..."

"Please.. I'm sure... My mother will rest in peace now..." sabi nito.

The principal kneels before the grave and close his eyes...

Siguro kinakausap niya ito sa kanyang puso, kasi matagal siyang nakaluhod, hands clasped together....

(Ano kaya iniisip ng Prinsipal... And what about Yamato...?)

(It seems like they've come to an understanding... But they're still a little unsure around each other, I wonder if Yamato will ever be able to call him father in his heart.. ?)
   

           
        ..........

"Man, what a day....."

"Sinabi mo pa...."

After seeing Principal off, si Yamato at ako ay nagkatinginan at bumuntong hininga....

"I'm sorry kung tinawagan ko siya...." sabi ko dito.

"Hindi.... ok lang....Kapag hindi mo yun ginawa, malamang mananatiling galit ako sa kanya buong buhay ko...Kaya maraming salamat sa tulong...." ginawaran ako ni Yamato ng friendly pat sa aking ulo...

I try to clear the air with a joke... "I guess its better having me around than no one else....I hope...?"

"Don't put yourself down like that..." suway nito sa akin..

Yamato looks annoyed...

"Tinulungan mo ako.... Iniisip ko na kakausapin ko ang Principal.... Pero hindi ko alam kung kelan or how I didn't have the guts to tell him all this myself... But thanks to you forcing things along..., sa wakas nagawa ko..... Tatanawin kong utang na loob ang mga yun..."

"Yamato....."

"Ngayon....." itinaas ang kamay at nag unat ng matagal, and looks a new man...

"Uwi na tayo..At tapusin ang soba....

"Soba...?"

"I didn't come back after storming out of the house yesterday, didn't I..? It's been bugging me all day..."

"Nag aalala ka tungkol sa soba kaysa sa tungkol sa akin..?" Pagmamaktol ko..

"No comment..."

"Jerk..." nag angry face ako at tumawa lang si Yamato...

"I'm kidding... Don't look at me like that... Tugon nito.

"Talaga...?"

"I'll make you the soba ever... Para sa pasasalamat ko sa'yo...."

"Sige.. Tutulong ako..Hindi naman masakit kung tayong dalawa ang magluluto from time to time, diba...? sabi ko dito

"Alam mo ba gumawa ng soba..?"

"Oo naman...! Nakikita ko ang lola ko na gumagawa . "

"Just so you know, soba noodles can't be any more than 1-2mm, or I won't use them..." sabi nito

"Talaga ba...?"

"Kapag nahiwa mo ng ganun kanipis, then papayagan kitang tumulong..."

"You're so full of yourself..." tugon ko

"Alam mo kung ano na gusto ko ngayon, don't you...?  bumalik na ang dating sarili nito    at habang ang ngiti ko ay may halong pait... I'm happy inside...

"That's decided, then. So, we'd better get home..." yaya nito sa akin..

"Oo.... "

"Here......" he hold out his hand... hawakan mo ng mahigpit, it'll be a real pain if you end up wandering around in thr dark again..."

"That's why you ...?"

"Basta hawakan mo na lang ang kamay ko..."  utos nito.

"Ah!..." kinuha nito ang aking kamay...

Holding hands, we walk back to the apartment..

"Kailangan ko ding pasalamatan sina Kuni... They sort of encourage me too...." saad nito.

(Teka.... Sandali....)

Sabay kaming naglalakad, at biglang may narealize ako..

(Nagtatrabaho si Yamato sa girl's school para mapalapit sa Principal...)

(But now that he's sorted everything out of him, hindi na niya kailangan pang magtrabaho dun...)

(Which means.....)

"Maybe I'll show the ring to the principal kapag nakita ko siya ulit.... He might be the one who give it to her........Uy...Nami.. Nakikinig ka ba...?"

"Oo... Siguro siya nga...." tugon ko.

"Anong tinutunganga mo diyan...? Weirdo...

"Sorry....Sorry...." pinipilit ko ang sarili kong ngumiti sa kanya...

Pero hindi ko mapigilan ang mag isip tungkol sa Kung ano nang mangyayari sa aming dalawa...

(If he can teach in another school... Hindi na niya kailangan pa ng pekeng asawa...)

(Which means.... Our fake marriage..... Is over....?)