Fixing the Broken Compass ‖ Seventeen Tagalog fan fiction

Chapter thirty nine

Chapter thirty nine: sorry

(Y/n) 's POV

"Ma'am... ipapaalala ko lang po yung flight natin papuntang Italy. Sa makalawa na po iyon." Tumango lang ako sa kanya.

One week ko nang alam ang nangyari sa seventeen, Pero hindi ko pa rin sila makauusap kase sabi ni Jeonghan at Chan, wag daw muna ako pupunta.

Well for me okay na rin yun kase makakapag-isip-isip ako kung ank ang Pwedeng paraan para maayos ko sila.

Napaisip ako bigla.

Huta makalawa na alis ko?!

Sht. Kailangan ko nang maayos yung mga yun!

"Rhi. Alis muna ako."

"Okay ma'am."

Sumakay ako sa kotse at dali-daling pumunta sa practice room nila. It won't be hard to fix them right?

Ang totoo wala pa akong matinong paraan na naiisip para mapag-ayos sila. The only thing I can is to talk with them. Calmly and peacefully.

"Eh kase naman eh!"

"Ano na naman!?"

"Shut up guys!"

"You shut up!"

Ayan. ayan lang ang naririnig ko. Mula sa loob. Kaya ngayon, nagdadalawamg isip ako kung kakatok ba o hindi.

Pero nandito na ako eh. Wala nang atrasan toh.

Kumatok ako ng tatlong beses kaya medyo nanahimik sila. Isa pang katok na tatkong beses. Kumatok ako ng kumatok and finally, someone opened the door. Si Jeonghan

"Jeo---"

"Bakit ka nandito?!"

"Kakau---"

"Di ba sabi ko wag na wag kang pupunta dito?"

Makikita mo ang inis sa mukha niya.

Teka ano na namang problema?

"Kakausapin ko lang sana kayo..."

"This is not the right time! Di ba sabi ko sayo, tatawagan kita kapag pwede  na?!"

"Oo p-pero Kailangan na talagang kausapin kayo eh k-kase---"

"Whatever the reason is, hindi ka na dapat pumunta!"

"Hyung is right. Hindi ka dapat pumunta noona." Singit naman ni Dino

Shocks kahit siya?!

"B-bakit ba?"

"It's none of your business!" Napaatras na lang ako bigla.

Jeonghan never shouted at me.

Ngumiti lang ako at tumango.

"O-okay. Pasensya na sa abala. S-sorry."

Yun na lang ang nasabi ko at tumakbo na papuntang kotse at doon binuhos ang luha ko.

Akala ko ba tutulungan niya ako na magkaayos sila? Pero bakit ganun siya? Kung makataboy wagas.

-
-
-
-
-

Third person's POV

Kate knocked the door of the practice room pero walang nagbukas. Kaya kinatok niya lang iyon nang kinatok until Jeonghan opened the door.

"Ano na naman---- Kate?" Napatingin sa pinto si Hansol to confirm kung girlfriend niya ba talaga yun.

"Oppa."

"Anong ginagawa mo dito?"

"Ikaw oppa? Bilang... kaibigan ni Unnie, anong ginagawa mo dito? Or, anong ginawa mo?" Matigas niyang tanong.

"This is our practice room, kaya nandito ako?"

"Ahh. Practice room niyo to kaya pinaalis mo si Unnie. Hinayaan mo siya na umalis." Hindi alam ni Jeonghan kung ano ang sinasabi ng nakababata.

"I know. Naguguluhan ka di ba kuya?

"Kate umalis ka na muna." Utos ni Vernon sa kanya pero ngumiti lang siya.

"Ano gaya ng ginawa niyo kay unnie?"

"Ano ba talaga kase pinunta mo dito."

"Alam kong hindi ko dapat sabihin pero, ang tanga niyo na pinaalis niyo si unnie."

"What? Nilalayo lang namin siya sa gulo namin."

"Ah. Kaya pala papunta siyang Italy para malayo sa inyo."

"A-ano?"

"For two months, sa Italy si ate. 2 months kuya. And two months is quite long."

Hindi na nakapagsalita si Jeonghan at Vernon. Hindi nila alam kung anong Gagawin, kung anong nararamdaman sa sinabi ng nakababata.

"A-anong oras alis niya?"

"Bakit susundan mo? Too late. 1:30 ang flight niya. 2 pm na. Hinatid ko pa nga siya doon eh."

At mas lalong naguho ang mundo nila.

"K-kaya ba---"

"Yup!"

Aalis na sana si Kate nang hawakan ni Vernon ang pulsuha  niya.

"May iba ba siyang sinabi sayo?"

"Maliban sa hikbi at singhot? Wala na."

At doon sila mad lalong nagulat.

Their noona cried because of them.

At ang sunod no'n, hindu na sila kakausapin ng ate nila. They hate it when she cried because of them.

"Sorry...." Jeonghan Whispered.

Sorry is all he can say.

Alam niya sa sarili niya na siya ang may kasalanan. Alam niyang nasaktan niya si (y/n) dahil kahit kailan ay hindi niya ito sinisigawan.

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/