Fixing the Broken Compass ‖ Seventeen Tagalog fan fiction

Chapter fifty

Chapter fifty: cry

(Y/n) 's POV

"Hoy san kayo galing!" Napaatras na lang ako nang marinig ko si Jeonghan na sumigaw.

"Wait nagdate ba kayo?" Tanong ni shua nung makita ang damit namin.

Ngumiti lang ako sa kanila at humiga ulit sa kama. Feel at home ako dito sa ospital. Pangatlong bahay ko na to dito sa korea.

"Jusko di man lang kayo nagsabi." Komento ni Jun

"Pasensya na po ah. Kayo po kasi itong nagsabing 3:30 pa babalik pero 2:45 nandito na."

Oo napaaga ulit kami. Hehehe.

"So what brings you here?" Tanong ka sa kanila.

"Obviously to visit you." Sabi ni Jihoon.

"Oo nga. Alam mo ba noona, kanina, ang daming naghahanap kay Coups Hyung sa fan signing . Siya lang kase ang kulang eh."

"Mas importante kase si (y/n) kaysa sa kanila Mingyu--- Aray!" Hinampas ko siya sa balikat niya.

"Tapos ang loko pa nitong si Jun!" Sigaw ni Minghao

"Hoy! Anong ako?! Ayang dalawang yan oh! Si Kwan tsaka si Vernon! Ang landi kaya!"

"Wow ha? Wow lang talaga!" Napatawa na lang ako sa inasta nila.

"Unnie..." tawag ni Kate at pumasok. May dala siyang pagkain na siyang unang nakita ni Seungkwan at Mingyu.

"Uy pagkain!" Iniwas lang niya laagad ni dala niya at yumakap sa akin.

"Miss you unnie!" Napangiti lang ako. "Sorry te ah. Ngayon lang ako nakabisita."

"Okay lang... naiintindihan ko naman eh. Oo nga pala, kumain ka na ba?" Tanong ko sa kanya.

"Yun na nga... somebody promised me na after fan signing, ililibre ako ng buffet... nagbabakasakali lang na maalala niya. Gutom na rin ako eh." Pagpaparinig niya.

"Hoy! Sinong nangako jan?" Tanong naman ni Vernon. Agad na ngumiti si Kate

"Hindi joke lang tara na Kate"

"Boom spell under!?"

"Ako alam ko! V-E-R-N-O-N, S-C-O-U-P-S at J-E-O-N-G-H-A-N" !"

"HOY! mga kupal wag niyo akong isma jan!"

"Pag kayo nagkagirlfriend iispell namin ang pangalan niyo sa under."

"Sama ako!"

"Chaperone ka lang dun!"

Napatawa ako sa sinbi nila.

"Sige na. Dalian niyo na. May iba pa bang aalis maliban sa kanila?" Tanong ni Coups.

"Wow naman. Gusto lang na masolo si Noona eh! Wag ganun hyung! Wag madamot!" Sigaw ni Soonyoung.

"Oh edi gusto ko siyang masolo! Pake niyo?!" My smiles becomes wider.

Selfish.

"Mamaya na lang kami aalis" sabi ni Kate at umupo sa tabi ko.

"Oo mamaya talaga para kasma ako!" Sigaw ni Kwan.

"No way! Date na namin yun noh sasama ka pa!" Kontra naman ni Vernon.

That two people really.

"ShhhHHHHHH!" inis na saway ni Wonwoo sa amin na natutulog pala s sofa.

Napatigil tuloy kami at tinitigan siya. Yakap niya yung unan at nakatagilid

"Yan ang ingay niyo kase."

"Kami pa talaga ha?"

"Oo sino kaya yung may date?"

"Bitter kase single."

"Hoy! Girlfriend ko ang carats!"

"You can't marry every carat in the world."

"Shhhhhhhhhh"

Nagpipigil lang ako ng tawa pero sa totoo lang ang ingay nila.

Napatingin ako kay Dino na tahimik at nakacellphone lang.

"Hoy, kayong dalawa, magdate na kayo kung magdedate kayo. Mingyu, gisingin mo si Wonwoo at patulugin mo sa dorm niyo. Jihoon, tapos China line, bumili kayo ng pagkain para mamaya. Seungkwan , Soonyoung tsaka Seokmin, eto pera, mamasyal kayo. At kayong matatanda---"

"Medyo harsh yun kase matanda ka na rin." Singit ni Jisoo.

"I don't care. Kayong tatlo, pakiayos yung binili namin ni Cheol. Dalian niyo dahil dapat by 5 nakabalik na kayo."

"Eh paano si---" pinatigil ko agad si Dokyeom sa sasabihin niya sana.

"Go." Ginising na Mingyu si Wonwoo at umalis.

"Dino aegi..."

Tumingin lang siya at lumapit.

"Asan sila?" I Chuckled at him.

"Ayan cellphone pa." Sabi ko at pinitik ang noo niya.

"Sorry na. Bakit ba kase?"

"Ayon. Gusto ko lang sabihin sayo na, kung aalis ako, wag niyong pigilan na umiyak." Napakunot ang noo niya sa sinabi ko.

Jusko ang tanga ko naman kase! Di naman si Jeonghan to eh!!!!

"I mean, paano ba to... you know that I want you guys to be happy once I leave. Pero, kung gusto niyong umiyak... humagulgol, then it would be better. Kase nasaktan na nga kayo na umalis ako, lolokohin niyo la ba ang sarili niyo na kaya niyo?"

"Noona.."

"Dino hindi ako manhid para hindi malaman ang nararamdaman niyo. Dino two people died in front of me."

"T-two?"

"Basta. Dalawang tao na mahalaga sa akin ang namatay, nang nakangiti. I tried to be happy pero mas masakit. Alam kong alam mo na ayokong makita kayong umiiyak sa pag-alis ko, pero kung yun ang gusto niyo, then do it. Cry until your eyes are swollen. Cry until you're tired. But never cry after you stop." Pagpapaliwanag ko.

"Noona, ngayon pa lang naiiyak na ako..."

"You want to cry?"

"But as long as you're smiling, I'll never. Noona kung pwede lang na bulag ako sa oras na mamamatay ka eh."

"DINO?!"

"I mean, yung hindi makikita na unti-unti ka nang nawawala ganun. Masakit kase noona eh. And that will be the best thing. I'll never see you suffering. But I can't be blind. Kase magagalit ka"

Ginulo ko ang buhok niya at niyakap.

"Hamkkerasseo eseul su itgo
Neoraseo ul sudo isseo
Geureohgerado mothal ge eodisseo

Magimagiran mal
Haji ma yeongwonhi
Naega neoui gyeote
Namaisseul teni "

Kanta ko sa kanya.

I heard his sobs that makes me cry to.

Handa na ba talaga akong iwan sila?