Fixing the Broken Compass ‖ Seventeen Tagalog fan fiction

Chapter thirty three

Chapter thirty three: 11:11

(Y/n) 's POV

Wala na namang kumikibo.

Kahit di nila sabihin, parang miss na nila ang isa't isa.

Hah! May kalokohan akong naiisip.

Kunwari may tatawagan ako pero magpaparinig lang talaga ako.

Mangloloko lang ganun.

Pero dapat may kasabwat. Sasabihan ko si Rhian tsaka si Dae Sook.

Pero kailangang magring ng phone ko.

Oh. I have two phones.

Yung bata naman kinuha ni Kuya eh. Kaya pwede akong magsisigaw.

Third person's POV

Habang tahimik sila, (y/n) called her self para magring yung pisti niyang phone.

*Baksu! Seventeen right here*

Pero imbis na sagutin syempre pinatay niya tapos nilagay niya sa tenga. Diba parang gago lang?

"Hmm. Problema mo?… Oh tapos? … Seriously? … Sige tell me everything. … … … …"

And Syempre yung iba walang pake di ba? Its a personal issue. Kung sasabihin ng noona nila edi sasabihin. They know their limits. Di ba nga?

"Talaga? … Kung ganun, I guess dapat magkaayos na kayo. … Yeah. Kase base sa kwento mo, parang gusto mo na magkaayos na kayo." Napatingin lang sila. At bumalik din sa ginagawa.

(Y/n) drew a smile when they sync without trying.

"Kase nga di ba. Tignan mo yung words na ginamit niyo nung nagpaparinig kayo sa isa't isa. It's all about forgiveness. … come to think of it my dear, ano ulit yung iba dun? Tell, Memories, Thanks, well look, di ba parang you're saying that you miss each other indirectly?"

Nakayuko lang sila. Thinking na bakit parang pareho ang sitwasyon ng kausap niya at ang sitwasyon. Pero hindi.

They are still thinking na imposible yun.

"Hindi naman siguro kayo magm-movie marathon kung hindi niyo miss ying isa't isa."

"Coincidence lang ba?" Jihoon thought.

"Hay nako... sabi mo rin kanina na yung isa mo pang best friend na magkaaway, nagkaayos dahil sa misunderstanding."

The three maknaes looked at each other.

"So malay mo baka kayo rin… Alam kong wala ako sa posisyon Bhe dahil wala akong alam sa nangyari sa inyo ng kaibigan mo. But come to think of it, how can you ruin your friendship na iningatan niyo ng madaming taon."

"It's your fault pabo." Seungcheol thought while he's looking at (y/n) nakaunti na lang ang papatyin niya na sa tingin.

Alam niyang kalokohan lang yun ni (y/n). Kase maliban sa kanilang 13, wala na siyang ibang kasama maliban sa dalawa niyang pinaka close sa office. Sina Dae Sook at Rhian.

But on second thought, malay niya bang nag-away nga yung dalwa.

"Ayusin niyo yan bhe. Di niyo magugustuhan pag ako pa ang nag-ayos niyan."

And from there, Soonyoung thought na what if ayusin na nila yung group nila. Wala namang mawawala. Babalik lang ang lahat sa dati. And, if nagtagal pa ang gulo nila, maybe their noona will make a move na ayaw nilang mangyari.

"I'm going right now. …Yeah.…Namimiss niyo lang ang isa't isa kahit di niyo sabihin. Action speaks louder my dear." And from there (y/n) shut her phone.

She's really good in acting.

Pero (y/n) is right.

Miss na nila ang isa't isa.

Everytime na aambaan ni Jihoon ng gitara  ang isang member maaalala niya na sa kanya talaga nagsimula yun.

Yung magkasama si Jihoon at Seungcheol nung trainee la lang sila.

Yung panahong si Jeonghan at Seungcheol pa ang magulang kuno ni Dino.

Noong kapag may BooSeokSoon  manggugulo si Gyu.

Yung kapag may kalokohan yun isa, sasali yung isa pa, at isa pa, hanggang sa lahat na sila.

It's been years pero namimiss pa rin nila ang isa't isa.

They want to forgive each other pero ayaw nilang pakinggan ang dahilan ng isa.

Ang gulo right?

Kung tutuusin lahat may Kasalanan. But Seungcheol wants to blame (y/n) dahil lahat ng kaguluhan ay nagsimula after nung break up nila.

Siya lang ang tanging member na sinisi siya.

Mahirap para sa kanya oo, pero naman. Ayaw niyang aminin sa sarili niya na may mali rin siya bilang nakakatanda.

Then tears escapes from Seungcheol's eyes.

"How fool I am." He said.

He wiped his tears before leaving the room.

Nobody cares. Kahit ang sarili niyanh team.

And another yes. Kahit sila-sila nalang ang magkakasama, Minsan wala pa rin silang pakeilam sa bawat isa.

Jihoon, on the other side, remembered the words he said.

Time, Hate, and Last.

Everything relates to him.

Lahat may naaalala siya.

Those Times na parang ang selfish niya.

Those times that he hated the other members kasi hindi siya pinakinggan.

And the Last Time na naging okay lang sila.

He wanted to fix everything. He wanted. He's very tired trying to explain he's self.

Pagod na siya.

(Y/n) saw everything. Kung paano sila malunod sa lalik ng iniisip nila ngayon.

She made an inference again.

"What if they're waiting for each other?"

"It's 11:11 people." She said. But no one listened to her.

"Sana bumalik  na sa lahat ang dati before I leave." Sabi niya ng nakayuko.

Not knowing na sabay-sabay na pala silang nag-wish nung oras na yun.

At iisa lang ang hinihiling nila.

"Sana dumating yung panahon na ayos na ang lahat."

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

Author's note: filler chap lang na di ko maintindihan.