Fixing the Broken Compass ‖ Seventeen Tagalog fan fiction

Chapter forty seven

Chapter forty seven: She's awake

Third person's POV

Hawak ni Jeonghan ang kamay niya at hindi ito binibitawan. Habang si Seungcheol nasa labas lang.

Para saan pa? Wala na naman siyang mukhang maihaharap sa dalaga eh. Napatunayan na mali siya.

He regretted it.

Sana pinakakinggan niya na lang ang dalaga noon. Baka sakaling, wala siya dito ngayon.

"Cheol..." tawag sa kanya ni Jeonghan.

"Do you want to talk with her? Its been a week."

Oo, isang linggo nang tulog si (y/n).

"A-ano naman sasabihin ko sa kanya?"

"Lahat nang nararamdaman mo. Sige na... yun naman ang gusto niya eh." Seungcheol sighed and entered the room.

"Alis muna kami hyung." Paalam ng mga nakababata sa kanya at lumabas.

"Uy. Hehe... pano ba to... ano.. um... gising ka na baby ko. Magiging tayo pa ulit di ba? Lalaban ka pa di ba? Pipilitin la kita eh. Tapos magpapaliwanag ka pa. Then we will make our family. Gaya nung plano natin noon. Tapos ano... Sorry kung masyado nang huli kung pakikinggan kita. Pero gusto ko lang na malaman mo, I never fell out of love. Puta oo haha. Nagseselos ako sa inyo ni Han. Gusto ko ako yun. Kaya gising ka na.. tatapusin pa natin yung bucket list eh..." napaluha na lang siya kahit na nakangiti.

He kissed the hands of his love

"Ang tagal kaya ng one week... Gising ka na ha..."

-
-
-
-
-

"Kiddue bibili lang ako ng pagkain ah." Pagpapaalam ni Seungcheol sa mga bata.

"Samahan na kita Coups."

"No. Stay Han. Baka magising yan. Ikaw na lang Hoon." Tumayo na si Jihpon at sinundan si Seungcheol.

Ayun, hanggang ngayon hinhintay pa rin nila ang dalaga na magising.

"Noo!"

"Alien ka. Inasar kita?"

"Oo!"

"Okay. Kwalien ka. Blehhhhh"

"Vernoo!!!"

"Hoy natutulog si noona. Baka--- mag-ingay nga kayo baka sakaling magising"

But instead, nanahimik lang sila.

Tulog pa siya...

"Yoon..." isang boses ang tumawag kay Jeonghan. "Jeonghan gutom na ako."

"Bumili na ng pagkain si hyung di ba?" He ignored the voice at nagpatuloy sa pagsusulat sa diary.

"Hyung!" Singhal ni Minghao at ngumuso kay (y/n)

"What?" Ngumuso lang siya ng ngumuso kaya napatingin si Jeonghan sa kanya.

"Hi." She smiled at him.

" (y/n)..."

"Bakit?" Jeonghan hugged her out of joy.

"Han. Gutom na gutom na ako. Ilang Oras ba akong tulog?"

"Hindi oras kundi araw. 8 araw. Buti naisipan mo lang magising." Pang-asar nito.

"Hindi pa maayos eh." Yun na lang ang sinabi niya at nakita niya ang mga bata na tahimik na nakaitig sa kanya.

"Problema niyo?"

"Noona..."

"Alam niyo na?" Tumango lang sila.

She sighed and realized na puta may aasa na naman

"Kailan kayo susuko?"

"We'll never noona."

"Wag kayong magsalita ng patapos. Jeonghan and Chan gave up even if they said a million times that they'll never."

"We're different."

"Sure."

Sa kabilang banda, tinatawgan na ni Chan si Seungcheol para sabihin ang magandang balita.

"Cheol Hyung?"

"Ano?"

"Matagal pa ba kayo ni Jihoon hyung jan?"

"Medyo? Mahaba kasi pila dito sa cashier eh pasensya na. Gutom na ba kayo?"

"Kami hindi pa. Pero si noona Gutom na gutom."

"Ahh noona mo lang pala eh...--- wait, si (y/n) gutom!? Ibig sabihin gising na siya!?"

"Ne hyung.."

"Oh my seventeen... Jihoon dalian mong mamili ng pagkain jan! Kumuha ka na rin ng paborito ng noona mo! *oo sandali... wait, bakit yung gusto ni noona?* gisibg na siya tapos gutom, alam mong nagiging dragon yun kapag gutom eh! *OMG eto na*sige sige. Oh siya ma Dino, bantayan mo noona mo ah. Patapos na kami dito..."

Call Ended.

*/*/*

Rinig ng dalawa ang tawanan sa labas. At nang hinawakan na ni Seungcheol ang door knob, umupo lang si Jihoon sa bench na malapit.

"Oh, ayaw mo pa bang pumasok? Ayaw mo bang makita ang noona mo?"

"I want too. Pero, hyung, ayaw mo bang makipag-usap sa kanya privately?" Seungcheol smiled and entered.

"Guys." Nagsitayuanlang ang balahibo niya nang marinig ang boses ni Coups.

Seungcheol...

"Sa labas lang kami noona ha."

"H-huy!" Pero yun na nga, lumabas na sila.

Sengcheol placed the foods on the top of the table beside her bed, hinatak ang upuan at umupo sa gilid ng kama.

"I know its quite late but, I want to hear you out. I want to listen. I want to hear the real reason from you."

"Cheol..."

"Sige na. Gusto ko sayo mismo manggaling."

"Cheol, 6 months bago ako umalis noon, nadiagnose ako... Si Jeonghan lang ang nakakaalm kase siya ang unang nakapansin na laging namamaga yung mga binti ko, na madali akong mapagod, kase, ayokong mag-alala ka... kahit ayoko na, Cheol nabubuhay ako kase hinihintay kita... sa tuwing sasabihin ko sayo, lagi kang masaya. At ayokong mabago yung mood mong yun. Hanggang sa a week before nung concert niyo sa Pilipinas, naospital ako. For a week nandon lang ako. Kaya nung nalaman ko na Sept. 29 yung concert niyo, alan kong di na ako makakapunta. Kase Sept. 30 labas ko eh. And Jeonghan wants to make sure na ayos lang ako... and there hinatid ko siya sa labas ng gate... The I love you thing? the hug thing? That's all about being thankful... Di ba? Parang di naman ako nag-i love you kay Dino noon. And then after a year, Jeonghan courted me. Akala ko mahal ko na siya more than you, kaya sinagot ko siya. Years passed by lumaban ako dahil sabi niya. Pero nung nakipag break siya sa akin last month, at sinabing ikaw ang kailangan ko, ikaw ang mahal ko, Cheol, namiss kita bigla. Napatunayan ko sa sarili ko na mahal pa rin kita. And all I'm waiting for, is you. Ikaw parin pala. Cheol mahal kita. Mahal na mahal kita" Seungcheol immediately claimed her lips.

"I'll never fall out of love with you." Cheol said.

"C-cheol..."

"I love you baby ko." She smiled hearing those words from him.

"I love you too rabbit."