Το μηχανάκι του καφέε..

Πρόλογος

Κάθομαι στη καρέκλα αυτή, που όλες αυτές τις νύχτες, χωρίς απαντήσεις, με κρατούσε. Σκέφτομαι, τι άλλο ουσιαστικό θα μπορούσα να έχω στη ζωή μου; Ναι, μια πετυχημένη σχέση θα σήμαινε πολλά, παραπάνω όμως. Είμαι καλά! Δεν χρειάζομαι πλέον επιβεβαιώσεις και πολλά λόγια. Η μουσική είναι αρκετή για κάθε δύσκολη μου στιγμή. Για κάθε αναπάντεχη στιγμή που θα θέλω να νιώσω, αυτή είναι εκεί.

Τι περίεργο συναίσθημα. Κοιμάμαι με φιλοδοξία και ξυπνώ με τεμπελιά. Ίσως η νύχτα να μου δείχνει την μέρα, μα και η μέρα τη νύχτα μου δείχνει. Κάθε στιγμή, περιμένω την επόμενη. Με την μουσική νιώθω. Έχω και φίλους. Καλούς φίλους. Οικογένεια, που διάλεξα, όπως λένε. Δεν ξέρω αν θα είναι πάντοτε εκεί. Η αγάπη είναι καθημερινότητα, όχι κάτι που γνωρίζεις τι σου ξημερώνει, παρά μόνο το νιώθεις και το προσφέρεις. Τους θέλω εκεί, αλλά όχι κτητικά. Ας είναι ευτυχισμένοι κι ας επιλέγουμε διαφορετική μουσική για να ταξιδεύει το κορμί μας.

Δεν ξέρω πως άλλαξα. Τι είναι αυτό που μου αρκεί και δεν τους σφίγγω, να σκάσουν από την αγάπη μου. Σαν κάθε φορά που αντικρίζω τα πιο όμορφα τοπία και ξανανιώνω, αλλά ποτέ δεν σταμάτησα, επειδή είμαι νέα. Δεν ξέρω τι θα έπρεπε να ξέρω και δεν το ξέρω. Έχω το ένστικτο μου, αυτό με οδηγεί. Το εμπιστεύομαι. Και οι φίλοι μου, η ζωή μου όλη, κρυμμένη πίσω από φωτογραφίες στο διαδίκτυο.