Το μηχανάκι του καφέε..

Αυτή που δεν θα έρθει ποτέ

'Ταίρι μου. Ολοκληρωμένη και μορφωμένη γυναίκα μου. Η καρδιά σου είναι τόσο μεγάλη, που χωράει δύο φορές τον κόσμο όλο. Είσαι άνθρωπος αγνός, ανοιχτόμυαλος και ακομπλεξάριστος. Είσαι σεξουαλική μαζί μου. Γνωρίζεις και συμπεριφέρεσαι με τακτ. Είσαι γλυκύτατη μαζί μου και με αγαπάς πολύ. Κι εγώ σε αγαπάω πολύ. Μυρίζεις υπέροχα, είσαι τακτοποιημένη και καθαρή, στο μυαλό σου και γύρω σου. Έχεις ζωντάνια μέσα σου και είσαι ελεύθερη να πας όπου θέλεις. Επιλέγεις να πηγαίνουμε μαζί, να είμαστε μαζί, να ζούμε περιπέτειες μαζί, όπως κι εγώ.

Γνωρίζουμε τη ζωή, η μία από τα μάτια της άλλης. Και οι δύο μας, ολοκληρωμένοι άνθρωποι, ζούμε μαζί τον έρωτα μας, από επιλογή. Τα ταξίδια στο νου σου, είναι ταξίδια μου και τα δικά μου, δικά σου. Η ομορφιά σου, ανυπέρβλητη, ολοκληρώνεται με την μορφή σου. Και αυτό που με κερδίζει ξανά και ξανά, τα μάτια σου, το βλέμμα σου και ότι αυτό μου υπόσχεται. Τι έχω κάνει και το αξίζω; Έπρεπε να βουλιάξω πολύ βαθιά σε πελάγη ξένα, για να γίνω ο άνθρωπος σου. Αν και, πάντοτε ήμουν δική σου, το πιστεύω, μα δεν είχα την γνώση και δεν την είχες κι εσύ. Έπρεπε να γίνει έτσι και το πως έγινε, είναι μαγικό.

Διάβασες και σοκαρισμένη, δίχως να ξέρεις πως να αντιδράσεις, με κοίταξες. Εγώ σου χαμογέλασα, όπως πάντα, επειδή ήξερα ότι είσαι εσύ. Κι αυτό, τώρα το μαθαίνεις, λίγες ώρες μετά την αιώνια υπόσχεση που δώσαμε για αγάπη και επίσημα πλέον, με μάρτυρες τους φίλους και την οικογένεια μας. Χορέψαμε, γλεντήσαμε την αγάπη μας, και μετά το έκανα. Δεν ήθελα να το κάνω τότε, για να μην σε επηρεάσω. Ήθελα να πάρεις τους χτύπους της καρδιάς μου και να τους κάνεις ρυθμό της ζωής σου, να τους κάνεις εργαλείο, να τους κάνεις ότι θέλεις. Να νιώσεις πόσο σε θέλω, όχι να το δεις σαν μοιρολατρία. Να γιορτάζεις την ευτυχία να σε έχω, μαζί μου. Κι ας χανόσουν, κι ας χαθείς, δεν ήθελα ποτέ με το ζόρι να είσαι εδώ. Γνώριζες πάντοτε τον δρόμο, θα τον έβρισκες ξανά, αν χρειαζόταν. Εγώ όμως, δεν σε χρειάστηκα ποτέ, σε ήθελα. Σε θέλω. Κι αν κάποιες φορές, δύσκολο σου είναι, συγγνώμη ζωή μου. Δεν ήθελα να σε τυφλώσω με το φως μου, ούτε ακαταμάχητη να σου γίνω, αν αυτό, βάρος αντί για πούπουλο του έρωτα σου είναι.'

Λέξεις που έγραψα για να σε πείσω, εαυτέ μου. Μα αυτή δεν θα έρθει ποτέ. Και όσο την σκεφτόσουν, πέρασαν πέντε άλλες. Σε κάποιες χάρισες τα φιλιά σου, σε κάποιες κάτι παραπάνω, μα ποτέ το είναι σου, αν και ποτέ καμία δεν το εκτίμησε, απλά τσινούσαν όποτε τις άφηνες να πάνε στην ευχή. Αναλώθηκες και εξιλεώθηκες με κάθε απόρριψη. Σου πηγαίνει η απόρριψη, με αυτήν μεγάλωσες.Αυτή είναι ο πυρήνας σου και εσύ κινείσαι σε τροχιά γύρω της. Απόλαυσε την μοναξιά σου, ίσως έρθει αυτή και δεν την δεις, ακόμη κι αν την κοιτάξεις.

...

Αυτή είναι η πρώτη φορά που γράφω σχόλιο προσωπικό μου.

Θέλω αρχικά να πω ευχαριστώ σε όσους έφτασαν μέχρι εδώ. Ελπίζω να απολαμβάνετε αυτό που έχω να δώσω. 

Θα με ενδιέφερε ιδιαιτέρως να σας γνωρίσω μέσα από τα σχόλια σας, παρακαλώ αισθανθείτε την ελευθερία να επικοινωνήσετε μαζί μου με προσωπικό μήνυμα.

Αυτό που γράφω, σημαίνει κάτι σε μένα και είναι για μένα. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μάθω τι σημαίνει για όσους το διαβάζουν. 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων. 

Υ.Γ. Δεν είναι αυτό το τέλος, το τέλος μπορεί να μην έρθει ποτέ. 

Κατερίνα Ντι.