Το μηχανάκι του καφέε..

Ανέραστοι εραστές

Ως πότε δεν θα μπορώ να σε αγγίζω; Πότε θα μου δώσεις τον λόγο να γίνω αυτή που θα σε φιλάει στα χείλη; Και αν δεν μου δώσεις ποτέ τον λόγο, θα μου επιτρέψεις να τον αρπάξω σαν πουλί που ξεσκίζει ένα σκουλήκι από το χώμα για να ταΐσει τα μικρά του; Συγγνώμη αν και πάλι σου χαλάω την αισθητική. Ξέρω πως μεγάλωσες στην ίδια χώρα με μένα, που η αισθητική των ανορθόδοξων ορθόδοξων υπερέχει του δικαιώματος μου να σε αγαπώ. Και ας είναι η ανάγκη μου για την αγάπη σου όσο σημαντικό το φαγητό για τα βρέφη. Και ας κλαίω σαν μωρό, στην αγκαλιά της μητέρας μου, που αγαπάει εμένα μα δεν αγαπάει εσένα μαζί μου. Ως πότε λοιπόν;

Θα με αφήσεις να σε κλέψω όπως ο αέρας το χώμα από το έδαφος; Θα μου επιτρέψεις να γίνω το νερό που σε ποτίζει; Θα με αφήσεις να μυρίσω την ευωδία του δέρματος σου; Και αν σε πληγώσω ποτέ, θα εξακολουθήσεις να με βλέπεις σαν τον γυμνό σου πόθο ή θα γίνω μία ξένη για την αγκαλιά σου; Στα ταξίδια, θα μου αγγίζεις το χέρι; Θα το πιάνεις στα χέρια σου και θα το φιλάς; Θα παρακαλάς να το χρησιμοποιήσω για να σου σβήσω τον πόνο που έχεις στα στήθη; Σε παρακαλώ, θα με παρακαλάς;

Ως πότε δεν θα μαλώνουμε σαν ζευγάρι, μέχρι να μάθεις αυτό που ήδη ξέρεις μέσα σου για εμένα κι εγώ για εσένα; Που είσαι; Έχω κουραστεί μακριά από την πραγματικότητα σου. Έλα και μείνε μαζί μου για ένα λεπτό και θα έχω κουράγιο να σε περιμένω άλλον ένα χρόνο. Ίσως εκείνη την φορά που σε γνώρισα στα όρθια και για είκοσι λεπτά, να έζησα τα πιο παραδεισένια «Και αν..» του μυαλού μου, καθώς περιεργαζόμουν τα όμορφα λακκάκια δίπλα από το χαμόγελο σου. Θέλω να μου χαρίσεις τη ματιά σου, να υπάρχεις μόνο για εμένα και να μη ξεχάσεις πως η ζωή και η ευτυχία σου, είναι για εμένα η αυτό-εκπλήρωση του ίδιου μου του εαυτού. Μου λείπει η παρουσία σου στη ζωή μου που θα προτιμούσα να ήσουν εδώ και να με χτυπούσες καθημερινά, από το να ζω χωρίς εσένα. Και για κάποιο λόγο αισθάνομαι ένα τείχος και μία λάβα από πίσω, να με περιμένει να βουτήξω. Κι εσύ κάθεσαι όρθια στην άκρη του τείχους και περιμένεις με ανυπομονησία να δεις αν θα αντέξω να σκαρφαλώσω ή αν θα βαρεθώ και θα σε αφήσω. Κι αν σε αφήσω, δεν θα βουτήξεις, αν όμως σε φτάσω, θα πέσουμε μαζί.

Όλοι μου ζητάνε να σε ξεχάσω, θα πληγωθώ λένε. Δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει μέσα μου όμως, όταν είσαι και δεν είσαι δίπλα μου. Όταν κάνω πως σε μυρίζω και θέλω να πέσω σαν κουτάβι πάνω σου και να αρχίσω να σε γλύφω από τη χαρά μου παντού. Μην πάει ο νους σου στο πονηρό, αυτό που αισθάνομαι δεν ζητάει την σάρκα σου. Οι δαίμονες μέσα μου, θέλουν να μολύνουν την ανένδοτη σου ψυχή. Θέλω να με θέλεις και θα το ξέρω όταν θα μου αφήσεις να σου κρατήσω το χέρι. Τα δαιμόνια μέσα μου, δεν είναι κακοί οιωνοί της αγάπης, μα η φλόγα που πυρώνει ξανά και ξανά στην θεόρατη όψη σου. Ζήτησε μου να προσέξω και θα σε κάνω ότι θέλω, κι όταν πια με αφήσεις, θα ξέρω ότι δική μου είσαι για πάντα.