My brother's best friend

Κεφαλαιο 11

Μιλάγαμε για πολύ ώρα μου είπε πράγματα για την μητέρα του και την νέα σύντροφο του πατέρα του , για την μικρότερη του αδερφή και τον αδερφό του Ian. Του είπα πράγματα για τους γονείς μου που δεν ήξερε ήδη από τον Πάνο, είχα πολύ καιρό να μιλήσω για αυτούς και δεν θέλω να το ξανακάνω , είναι 'ένα κομμάτι της ζωής μου που έχω θάψει καλά μέσα μου και δεν θέλω να βγει , θέλω να μείνει θαμμένο εκεί για πάντα .

"Σου μυρίζεις καμένο ;"ρώτησε και άρχισα να πανικοβάλλομαι αν έχω κάψει ακόμα ένα φαγητό θα αυτοκτονήσω  

"ΤΑ ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ!"φώναξα και έτρεξα στην κουζίνα και αυτός γέλασε, δεν είναι αστείο αν πάρουμε φωτιά και τρέχουμε πανικόβλητοι 

"Άρη ;"ρώτησα και ήρθε κοντά μου  , "Ξέρεις πως βγαίνει η κόκκινη σάλτσα από το χαλί ;"ρώτησα και άφησα να δει τον τεράστιο λεκέ στο πάτωμα , "Απλά άρχισαν να πετάγεται η σάλτσα  και όπως την πήρα έπεσε το καπάκι και χύθηκε κάτω"πρόλαβα πριν κάνει ερωτήσεις 

"Πάω να φέρω καθοριστικό"ξεφυσησε και στριφογύριζε τα μάτια του

"Αλήθεια ευχαριστώ , αν το έβλεπε αυτό η θεία άστα"γέλασα καθώς σκούπιζε το χάλι και για καλή μου τύχη ο λεκές είχε σχεδόν εξαφανιστεί , "Τίποτα"είπε και έπλυνε τα χέρια του από το καθαριστικό . Το φαγητό δεν είχε πάθει σχεδόν τίποτα και τρωγόταν .

"μπορείς να μου φτάσεις τα πιάτα?"ρώτησα και τα κατέβασε από το ράφι χωρίς όμως να μου τα δώσει, "έλα πάρε το"μου είπε και σταύρωσα τα χεριά μου 

"Το έχουμε ξαναπέσει αυτό το παιχνιδάκι"είπα κουνώντας το κεφάλι μου αρνητικά 

"Εγώ λέω να καταλήξει ακόμα καλύτερα από την προηγούμενη φορά"είπε και πέταξε κάτω το τραπεζομάντιλο, με πλησίασε μέχρι που φτάσαμε στο πάγκο της κουζίνας για άλλη μια φορά, με φίλησε χωρίς να βρει καμία αντίσταση από μέρος μου . Με έβαλε άλλη μία φορά στον πάγκο και άρχισε να κάνει τα ίδια με την προηγουμένη φορά αλλά πολύ ποιο έντονα μέχρι που ακούσαμε το τηλέφωνό μου να χτυπά για άλλη μια φορά . 

"Αλεξ "σηκώθηκε από πάνω μου και πήγε στην άλλη άκρη του δωματίου του δωματίου κρατώντας το κινητό μου στο χέρι του , "Τι ?"ρώτησα κατέβηκα από τον πάγκο αλλά έμεινα μακριά του 

"Σε παίρνει τηλέφωνο ένας Αλεξ"είπε μου έδωσε το τηλέφωνο να το σηκώσω και πήγα πιο πέρα και μίλησα ψιθυριστά 

- Ναι ;
-Δανάη , τι κανείς ;
-μια χαρά εσύ ;
-τέλεια τώρα , ήθελα να σε ρωτήσω αν θες να βγούμε σήμερα ;
-ξέρεις έχω φροντιστήριο μέχρι αργά σήμερα ...
-αύριο ;
- Εμ αύριο , έχω μια δουλειά ( είπα και κοίταξα τον Άρη που κουνούσε νευρικά το πόδι του )
- Ωραια όποτε θες πες μου . Αν είναι θα σου στείλω μήνυμα την Κυριακή εντάξει ;
-εντάξει .

Έκλεισα το τηλέφωνο και είδα το  Άρη να απομακρύνεται και ύστερα να φεύγει από τη κουζίνα 

"Που πας ;"ρώτησα ακολουθώντας τον , "Σου αρέσει ;"με ρώτησε  και δεν ήξερα τι να πω 

"Ποιος ;"έκανα πως δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάει μήπως και κερδίσω δευτερόλεπτα να σκεφτώ το οτιδήποτε

"Αυτός ο Αλεξ!"γύρισε και με κοίταξε στα μάτια . Είδα το βλέμμα του να λαχταράει  ένα όχι μια μικρή λέξη το όχι , αλλά δεν ήμουν σίγουρη για τίποτα πια . 

"Δε καταλαβαίνω γιατί ρωτάς εγώ-" προσπάθησα να πω αλλά με διέκοψε

"Άστο"είπε γύρισε την πλάτη του

"Που πας; Δεν θα φας ;"προσπάθησα να το κρατήσω εδώ λίγο ακόμα , μία στιγμή κοντά μου .Δεν ξέρω που θα καταλήξει η τι νιώθει αυτός αλλά νομίζω πως είμαι ερωτευμένη με τον άνθρωπο που φεύγει από κοντά μου αυτή τη στιγμή .

"Μου κόπηκε"είπε φεύγοντας από το σπίτι

Ηλίθια !

[...]

Τελείωσα από το φροντιστήριο και άρχισε να περπατάω προς το σπίτι , άνοιξα την πόρτα και είδα τον Άρη να κάθετε στον καναπέ, άφησα την τσάντα μου διπλά στον καναπέ μαζί με τα κλειδιά μου και πήγα κοντά του , δεν  μου έριξε ούτε ένα βλέμμα απλά συνέχισε να κοιτά την κλειστή τηλεόραση 

"Όλα καλά ;"ρώτησα αλλά αυτός συνέχισε να κοιτά την τηλεόραση , "Δεν μου μιλάς τώρα ;"ρώτησα

"Τι θες ρε Δανάη ;"φώναξε και πέταξε το τηλεκοντρόλ από την τηλεόραση που βρισκόταν δίπλα του 

"Γιατί δεν μου μιλάς  . Από το μεσημέρι που"με διέκοψε

"Ξέρεις , ξεχνά το . Ξεχνά ότι έγινε το μεσημέρι , στο πάρτι και οπού άλλου , κάτσε με τον Αλεξ . Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ασχολήθηκα με ένα 16χρονο"

Αουτς , ασχολήθηκα με ένα δεκαεξάχρονο , δεκαεφτά ακριβώς είμαι κύριε , δεκαεφτά!

Ανέβηκα στο δωμάτιο μου , άρχισα να κλαίω αθόρυβα , το γιατί δεν το ξέρω δεν ξέρω γιατί κλαίω απλά αυτό νιώθω . Γύρισα το κεφάλι μου και με πηρε ο ύπνος

Όλα σκατα !