My brother's best friend

Κεφάλαιο 48

SOS, αν είστε σε μικρή ηλικία προσπεράστε το τελευταίο μέρος του κεφαλαίου η διαβάστε με δική σας ευθύνη :)

Έκατσα γρήγορα στο γραφείο μου ανοίγοντας το βιβλίο της ιστορίας αλλά τα δάκρυα δεν με άφηναν να δω τις αναθεματισμένες λέξεις . Έβαλα τα χέρια μου στο κεφάλι και άρχισα να κλαίω ασταμάτητα , γιατί όλα έχουν πάρει τι κατηφόρα ; Όλα έχουν δυσκολέψει απίστευτα  και δεν μπορώ να τα διαχειριστώ.

Έρχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο και εγώ είμαι σίγουρα ο σάκος του μποξ , με τον Άρη όλα πάνε ακόμα χειρότερα,  είχα φτάσει σε σημείο που έλεγα πως δεν μπορώ να πληγωθώ άλλο, αλλά εμφανίζεται μαγικά ο εξαφανισμένος πατέρας μου μαζί με έναν αδερφό που πρέπει να γνωρίσω . Έναν αδερφό που πήρε ότι έπρεπε να είχαν δώσει και σε εμάς , δεν ξέρω αν θέλω να τον γνωρίσω , ξέρω ότι δεν φταίει σε τίποτα αλλά αυτή δεν είμαι έτοιμη , δεν θα ήθελα να του φερθώ άσχημα είναι απλά ένα παιδί . 

Με τον Άρη άλλαξαν τα πράγματα όλα είναι αλλιώς, η σχέση μας έχει γίνει περίεργη ,δεν τον θέλω στη ζωή μου αλλά δεν μπορώ να διώξω έτσι απλά ότι ένιωσα για αυτόν  . Προσπαθεί να διαλύσει ότι είχαμε ξανά και ξανά ακόμα και άθελά του , απλά γιατί ; Γιατί το μετάνιωσε τώρα διάολε αφού ήξερε πως άνοιγε πληγές και έναν δρόμο που θα άλλαζε ότι είχαμε , γιατί δεν με άφηνε να προχωρήσω και με κρατά πίσω ξανά;Γιατί γύρισε δύο φορές; Γιατί ;

Μπορεί να κάνει συνέχεια μαλακίες και να έχει διαλύσει τα πάντα  αλλά μετάνιωσα για αυτά που είπα κάτω , δεν ντρόπιασα μόνο αυτόν αλλά και με εμένα , δεν θα ήθελα να πει κάτι τόσο προσωπικό μπροστά σε όλους απλά ο θυμός μου με τύφλωσε και ξέσπασα. Δεν έπρεπε να το κάνω .

"Είσαι καλά;"άκουσα μια φωνή πίσω μου και τον είδα να στέκεται στο κούφωμα της πόρτα με τα χέρια στις τσέπες .

"Άρη φύγε "είπα γυρνώντας ξανά την πλάτη της καρέκλας μου για να μην τον κοιτάω , άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να κλείνει και ξεφύσησα δυνατά σκουπίζοντας τα μάτια μου

"Αφού δεν είσαι"γύρισε την καρέκλα μου και γονάτισε μπροστά μου, "δεν πρέπει να είσαι μόνη σου τώρα "είπε ξανά πιάνοντας τα χέρια μου αλλά σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στην άλλη μεριά του δωματίου σταυρώνοντας τα χέρια μου και κοιτώντας το πάτωμα .

"Δεν πρόκειται να φύγω μέχρι να είσαι καλύτερα"είπε κάνοντας μερικά βήματα προς εμένα αλλά εγώ συνέχιζα να κοιτάω το πάτωμα "Όσο και αν με μισείς , ξέρω πόσο σκληρό ήταν αυτό σήμερα και σε καταλαβαίνω ."