The One That Got Away

Chapter 39: #SaveYzian

Hi!! As promised ako po ay nagbabalik na! Hehe. 💓💓 comment comment naman! Haha

"Ian, we were at Orange Chilren's Hospital. I rushed Yzian just now. She was on tubes and hardly breathing. Unconcious. She needs her dad."

Each words kept on ringing in my head. The picture of Yzian laying down, connected with tubes and unconscious gave me so much desperation and sanity. I cant keep myself calm knowing that my child was in danger.

Pinaandar ko na ang sasakyan saka ito pinalipad. Wala akong pakialam if makabangga ako or what. Basta ang importante makita ko ang anak ko.

I reached the hospital quickly. With a heavy heart, I immediately went to the informaton desk and ask for my daughter's name. Mabilis nila itong binigay saakin at agad naman akong tumakbo at pinuntahan ang anak ko.

I entered the room and immediately saw how painful the scene is. Yzian was connected with so much more tubes than I had imagined. Shin was on her side holding a rosary. Lumapit ako sa kanila at humagulgol. I planted a kiss on yzian's forehead and repeatedly saying sorry to her. Tumayo naman na si shin saka pinunasan ang mga luha niya habang papalayo sa amin.

"Hinahanap ka ni Yzian kaninang nagising siya Ian." Shin finally spoke.

Napatigil ako at napatingin sa kanya. Agad kong pinunasan ang mga luha ko sabay inayos ang tayo ko at lumapit ng bahagya sa kanya.

"Anong pwede nating gawin para sa bata? Para mabawasan ag nararamdaman niya?" Sunod sunod kong tanong.

Ng hindi ako kaagad nakadinig ng pagsagot niya sa mga tanong ko, ay napatingin ako sa mga mata niya. Pagod, Lungkot, kaba. Pero lahat ng yon nag laho ng punasan niya ang mga mata niya sa mga luhang namumuo nanaman. She cleared her throat and moved back his eyes on yzian.

"The doctors needed to sedate her not just to lessen the pain..."

"But to give us time to decide..."

Hindi ako nakapagsalita. Hindi ako makahanap ng mga salita na magtutugma sa mga bagay bagay. Nanghihina yung tuhod ko, nawawalan ako ng lakas sa hindi ko malamang dahilan. Kaya napaupo nalang ako sa sofa na malapit rito.

"Decide what? Bakit isesedate yung bata? Hindi ba mas risky pag ganon?" Bigla namang tumaas ang boses ko na kapwa naming ikinagulat.

Lumapit sa akin si Shin at naupo narin. Huminga ito ng malalim saka ito nagsalita.

"To decide kung itutuloy pa yung operasyon o hindi na."

"THATS NOT EVEN A PROBLEM SHIN! BAKIT HA? SUKO KA NA BA?!! NAPAPAGOD KA NA BA?!" Isang mainit na palad ang dumampi sa pisngi ko.

"Wag na wag mo akong susumbatan sa lahat ng yan Ian! Mahal na mahal ko si Yzian! Mahal na mahal ko ang anak ko at gagawin ko ang lahat para sa anak ko. Kahit pa ang kapalit nun ay ang dignidad ko bilang isang babae gagawin ko! Mailigtas lang ang anak ko! Gagawin ko, Ian. Gagawin ko!" Nakatanggap ako ng mga suntok sa dibdib ko na unti unting nanghina marahil ay dahil iyon sa pag-iyak niya. Hinawakan ko ang mga kamay niya para matigil na ang mga ito.

"Then why?" Mahinahon kong tanong.

Inalis niya ang mga kamay niya sa pagkakahawak ko at tiningnan ako,

"10 million US dollars in 72 hours, Ian." Himinga siya ng malalim at pinunasan ang luha niya.

"Kalahating Bilyong piso. Kapalit ng operasyon na kailangan ng anak ko. Ngayon sabihin mo, sa paanong paraan natin maisasalba ang buhay ni Yzian?!" Tumingin siya ng matalim sa akin saka siya lumapit kay Yzian.

Hindi ako nakagalaw sa kina uupuan ko. Saang kamay ako ng diyos kukuha ng pambayad ng operasyon para sa anak ko? Hinawakan ko ang noo ko at mariing ipinikit ang mga mata ko.

Ilang segundo lamang ang nakalipas, "...da..ddy" ng may marinig akong munting tinig.

Gising na si Yzian. Tila nabuhayan ang dugo ko. Gising na ang anak ko! Agad akong lumapit sa kanya. Kasabay nito ay ang pagtawag naman ni Shin sa mga doktor.

Dahan dahan kong yinakap ang munti niyang katawan. Pilit niyang iniangat ang kamay niya para punasan ang mga luha ko. "Im sorry anak. I'm so sorry nagayon lang si daddy. I love you Yzian. Mahal na mahal na mahal kita anak!" Sa gitna ng pagsusumamo ko ay ang pagngiti sa akin ng anak ko.

Dumating ang mga Nurse at Doctor para imonitor ang kalagayan ng bata. Inudjust ang mga aparato at tinurukan ulit ng mga gamot.

"So? Whats your final decision, Miss?" The Doctor turned to Shin. Hindi ko gusto ang tingin niya kay Shin kaya nilapitan ko siya at yinakap ng bahagya bewang. If I remember it right, he is Doctor Villegas. Siya yung Dr. na mailap hagilapin pero marami ng napagaling.

"Mrs. Bautista. I'm Mr. Bautista, Yzian's father and Shin's husband. And our final decision is yes! We'll proceed to operation and we'll give you your money. Cold cash!" Mariin ko siyang tinitigan at humawak naman sa akin si Shin ng mahigpit. Umalis naman na yung mga kasama niyang nurse at Junior interns.

I suddenly heard a laugh from the other side. "In 3 days? Oh common! I heard you're just a singer from the Philippines! How can you afford to pay 10 Million dollars??" He smirked.

Hindi ako nakapag salita. "Besides, I already provided Shin another option..." Tumingin nanaman siya ng malagkit kay Shin.

Hindi ako nakapag pigil kaya hinawakan ko siya ng mahigpit sa leeg. "Just do your thing! We can have that money and we'll throw it to your face! Stay away from my wife! Not my wife asshole! Not my wife!" Bulong ko sa kanya bago ko siya pinakawalan. Inayos naman niya ang damit niya bago siya lumabas ng kwarto.

Yinakap naman ako ng mahigpit ni Shin. "Ako ng bahala sa lahat. Hindi ka magagalaw ng gagong yun. Hindi. Kakayanin natin ito, okay? Gagawa ako ng paraan." Ngayon ko mas naintindihan ang mga sinasabi ni Shin kanina. Mas humigpit ang yakap ko sa kanya saka hinalikan siya sa noo. Hinding hindi ako papayag na ipalapa mo ang sarili mo sa leon, Shin. Hindi ako papayag na babuyin ka ng iba para lang maligtas ang anak natin.

"Sadali lang ha? May tatawagan lang ako." Tumango lang ito at bumalik na sa tabi ni Yzian.