Chapter 43: When God Said No

74 3 3
                                    

Note: please listen to Scott Alan's Godnight before reading. Hehehe Thank you!

-------------------------

Pinatatag ko ang loob ko sa kabila ng kaba na nararamdaman ko. Pinilit kong itinago ang mga luha ko sa tuwing kailangan kong bumulong sakanya na mag dasal para sa operasyon niya.


Nakita ko nanaman ang sarili kong taimtim na nananalangin. Sa apat na taong ganito palagi ang nagiging sinaryo ay sa wakas, matatapos na itong kalbaryo ko.


Naaalala ko nanaman ang mga panahon na gusto ko na siyang isuko sa tuwing nakikita ko ang sitwasyon niya. Hindi ko nadidinig na umiiyak siya pero alam kong paulit ulit siyang nasasaktan. Madalas kong isipin na ganun na ba ako kaselfish? Sa kagustuhan kong makasama pa siya ng matagal, masaksihan pa ang mga pinakaimportanteng araw ng buhay niya, kahit alam kong hirap na hirap na siya, pilit ko parin ba siyang ipaglalaban?


Sino bang ina ang matutuwa na mawalan muli ng anak? Sinong ina ang matutuwa na sa tuwing makikita mo ang anak mo na madaming tubo ang nakakabit sa katawan? Lahat ng ina ginagawa lahat ng paraan para maibsan lang ang paghihirap ng anak.


Yziandrea touched so many lives. And the support that everyone is giving is so overwhelming up to this day. I know she is fighting for her life and me as her mom would not give up on her either.


Ian was just reading yzian a book when one of her doctors came in to the room. I felt disappointed because it was not Maven.


"I have to be honest with you. Yziandrea's heart rate is depleting. If were going to wait for Dr. Villegas to come, we might loose her. The clock is running. I can start the operation and as soon as Doctor Maven will arrive, he'll continue it." Madiing sabi ng doctor.


"Okay.. please doc, save my daughter"Ian.


"Dont worry much, Mr. Bautista, we'll do everything that we can do. But right now, we really need to hurry up and transfer her to the operating room."


Ian and I just nooded.

The nurses started to move her bed and we immediately followed her. Ipinasok nila si yzian agad sa operating room para maanestesian na siya.


"Baby, look at mommy. Always remember that mommy loves you okay? I will just hold your hand. If you cannot hear mommy, look for Jesus, okay? Always look for Jesus. I love you so so so much anak, everyone is waiting for you okay? Everyone loved you. Im so proud of you baby." Pinilit kong pinigilan ang mga luha kasi alam kong, hindi iyon magugustuhan ni Yzian.


Yziandrea just smiled and held my face and I give her a kiss in her cheek. I moved backwards to make way for Ian.


"I love you dearly anak. Mommy and daddy will just be right here okay? " Ian kissed her cheek. "Daddy will wait for you. Mahal kita anak."

------------------------------


Its been 3 hours since they entered the room and finally it is finished. Dumating si Dr Maven ng makakalahati na ang operasyon. Ni isang salita, walang natinig si Ian at Shin mula rito. Dumeretso agad ito sa bata at itinuloy ang operasyon. It went smoothly. No bleeding, no complications.


"Patient stabizing... Continue to monitor her." Dr. Maven said to the group around him and took off his mask. Agad namang lumapit si Shin sa kanya ng matanggal na niya ang gloves nito.


"Thank you" shin mouthed.


Dr. Maven just nood his head and immediately left her and proceeded to took his gown.


The One That Got AwayTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon