Divergent 2.0

Onverwacht bezoek

Na Tiffany’s begrafenis heb ik niets anders gedaan dan in mijn bed gelegen en gegeten. Het voelt raar aan zonder haar, ook al was ik nog niet lang bevriend met haar.

Opeens schalt er door de luidspreker: “Maybelle Moore, u wordt gevraagd op het binnenplein” Ik kijk om me heen, niets te zien. Ik kruip dan maar uit bed en loop slenterend naar het binnenplein.

Eenmaal daar aangekomen wacht me een aangename verrassing! “Mama!”, roep ik. Ik loop naar haar toe en vlieg in haar armen. “Oh schat, ik heb je zo gemist! Alles oké?” Ik knik en pink af en toe een traantje weg. Ik heb mijn mama zo gemist! Stomme inwijding ook. Normaal mag je je pas terug begeven onder de mensen als je inwijding is afgelopen, maar omdat ik op de eerste plaats van de ranglijst stond, mocht ik al iemand uitnodigen.  Mama leidt me naar de bezoekersruimte.

En daar wacht me een nog grotere verrassing… “Papa, ben jij dat?”, vraag ik. De man met de asblonde haren knikt. Ik zie dat Maarten er ook is en stiekem een blik op mama werpt. Die twee hebben elkaar ook nog niet ontmoet natuurlijk! Ik ren naar papa, terwijl Maarten naar mama rent. We keuvelen nog wat gezellig met elkaar, als ik dan toch eindelijk dé vraag opbreng.

“Mama, papa… Wat hebben wij te maken met ‘De Kolonie’?” Hun gezichten worden heel bleek en papa zucht. “Ik voelde dat we jullie dat toch ooit eens moesten vertellen. Ik heb gehoord dat Andromeda jullie alles al verteld heeft?!” Maarten en ik knikken.

“De enige vraag is”, zegt Maarten, “Waarom hebben jullie ons uit elkaar gehouden?” Nu zucht mama. “Jullie liepen anders veel te veel gevaar. Het is nog nooit voorgekomen dat er twee kinderen in één familie deel konden uitmaken van ‘De Kolonie’. Het is al erg genoeg dat jullie beiden Afwijkend waren, maar dan ook nog een deel zijn van ‘De Kolonie’? Dat konden we niet toelaten. Daarom hadden je vader en ik besloten jullie niet samen op te voeden. Uit groot verdriet natuurlijk…” “We begrijpen jullie!”, zeggen Maarten en ik in koor. Dan volgt er een groepsknuffel.

Opeens hoor ik veel tumult van op het binnenplein komen. “Oh nee”, zegt papa tegen mama, “Het is al begonnen!” Ik kijk hen verward aan. “Wat is er begonnen?” Ze staan plots recht en nemen onze handen vast.  “De leiders van Eruditie en Onverschrokkenheid zijn begonnen aan ‘De grote schoonmaak’, aka ‘We ruimen alle Afwijkenden op’. We moeten vluchten! Weten jullie ‘De Kloof zijn?” Wij knikken.

“Ik heb er al gezeten, mama…” Ze kijkt me verschrikt aan en slaat haar hand voor haar mond.

“We hebben nu geen tijd voor zo’n dingen.”, zegt papa. “Dus jullie kennen ‘De Kloof’? Helemaal daar op het einde vind je een afvoerbuis. Volg die als je in gevaar bent en je komt uit bij het geheime hoofdkwartier van ‘De Kolonie’! We moeten nu gaan!”

We lopen naar buiten en opeens hoor ik een bekende stem uit de luidspreker komen. “Maybelle Moore, geef je nu over of je schattige vriendje Jack zal het niet overleven…” Oh nee, Tristan heeft Jack! “Ik moet naar Jack toe! Gaan jullie al, ik moet dit afhandelen!” Ik hoor ze alle drie nog ‘nee’ zeggen, maar ik ben al lang weg.

Op naar Jacks kamer!

----------------------------------------------

Eindelijk zijn Maarten en Maybelle herenigd me hun ouders!!!! Maar wat zou er met Jack gebeuren? Tristan kennende...  REAGEER!!!

Het volgende hoofdstuk, zoals in de A/N staat, zal wat later komen, bedankt alvast voor het respect!! :-) <3

Kus Ofie_x