Divergent 2.0

De ranglijst

Ik weet niet hoe het komt of wie voor deze verrassing heeft gezorgd, maar er ligt op elk bed oftewel een kostuum voor de jongens oftewel een kleedje voor de meisjes. Het zijn allemaal donkere kleuren; dat kenmerkt Onverschrokkenheid nu eenmaal. Ik loop naar mijn bed toe en zie een donkerzilverkleurige jurk liggen met bijpassende zilveren pumps. “Wow, dat is supermooi!”, fluister ik in mezelf. “Hey May, ik geloof dat we bij elkaar passen”, zegt Jack en hij neemt me vast bij mijn middel. Hij laat me dan een zwart kostuum zien – niet erg speciaal – met een donkerzilveren das. De das is gemaakt van dezelfde stof als mijn kleedje. Sowieso dat Jace dit voor ons geregeld heeft.

Maar wij zijn niet het enige koppel van onze aspirantengroep hoor: Tristan en Jill natuurlijk – ook al denk ik dat hij van haar profiteert –, Mariame en Louis en dan nog Tiffany en John, ze komen allebei uit Eruditie en waren toen al een koppel. Zij hebben ook allemaal bijpassende kledij.

Als iedereen zich heeft gedoucht en opgemaakt, lopen we met zijn allen, ik hand in hand met Jack, naar het binnenplein. Daar is alles versierd in dezelfde donkere kleuren als onze kledij. Het ziet er prachtig uit. Ik had geen idee dat Onverschrokkenheid zo’n feestjes kon organiseren!

Maar ons enthousiasme wordt al snel minder als Donovan aan het grote balkon verschijnt. Donovan, de grote leider van Onverschrokkenheid én de vader van Tristan… Tristan lijkt echt als twee druppels water op zijn vader! Ik heb hem eigenlijk nog niet vaak zien rondlopen in Onverschrokkenheid; waarschijnlijk verschijnt hij alleen als er iets belangrijks meegedeeld moet worden ofzo.

“Beste aspiranten, nu is het belangrijkste moment van jullie inwijding aangebroken; het tonen van de definitieve ranglijst! Jullie kennen het principe: jullie zijn met dertig, maar alleen de top 20 mag doorgaan naar het laatste deel van de inwijding, de rest wordt onverbiddelijk weggestuurd uit Onverschrokkenheid. En dat, beste aspiranten, spijt me ten zeerste… Kijkt u allen dan naar die scherm, hierop komt NU de ranglijst…”.

Nadat Donovan zijn laatste woorden heeft uitgesproken, verschijnen al onze dertig namen, één voor één beginnende bij 30, op het scherm totdat ieders naam erop staat. Ik hoor gejuich van de ene kant en gezucht en gehuil van de andere kant. Het is ook erg oneerlijk natuurlijk…

Opeens schudt Maarten me wakker: “Maybelle, je bent nog steeds eerste! Het is je gelukt!”.

Ik kijk nog eens fatsoenlijk naar het bord en zie inderdaad mijn naam bovenaan de lijst staan. Maarten staat op de tiende plaats, Jack op de derde, Jill op negende en Tristan op de tweede. Ook Mariame en Louis zijn erbij.

Maar dan zie ik dat Tiffany in huilen uitbarst en John omhelst. Ik kijk daarom snel terug op de lijst en zie dat Tiffany op de zestiende plaats staat, maar dat John op de 25ste staat. Hij mag dus niet door… Ik heb zoveel medelijden met dat schattige koppeltje dat uit Eruditie kwam. Ik zie ook dat Maarten triestig kijkt en naar hen toeloopt. Zij waren beiden vrienden van hem.

Dan word ik opeens omhelsd door Jack en kust hij me op de mond. “Goed gedaan, schat, je bent eerste! Ik ben zo trots op je!”, zegt hij en hij kust me opnieuw, lief en zacht.

Ik geniet er erg van totdat ik opnieuw de stem van Donovan hoor: “Degenen die niet in de top 20 zitten krijgen nog tien minuten om afscheid te nemen en worden dan onherroepelijk weggestuurd. Nogmaals mijn excuses, maar het leven in Onverschrokkenheid is nu eenmaal zo. Maar ook erg veel proficiat aan alle aspiranten in de top 20, ik ben trots dat jullie het al zo ver hebben gehaald! Maar mijn grootste bewondering gaat uit naar Maybelle Moore, het meisje uit Oprechtheid dat op de eerste plaats staat. Jij wint de prijs dat je iemand naar keuze mag uitnodigen om je hier, in Onverschrokkenheid, te komen bezoeken. Meld dit zeker aan je trainers één van de komende dagen. Spijtig genoeg zijn de tien minuten om…”, zegt Donovan triest, “Bewakers, haal ze weg! En de rest, maak er een leuke feestavond van!”. En weg is-ie!

Ik kijk rond en zie dat Maarten nood heeft aan wat pret. Ik trek Jack mee naar Maarten, neem deze zijn hand vast en sleur ze beiden de dansvloer op, net als de muziek begint de spelen. “Hey jongens, we gaan er toch wel een feest van maken nu we door zijn, hé?!”, zeg ik plagend. Eerst kijkt Maarten nog steeds triest, maar dan begint hij te lachen.

Dan zie ik Tiffany en ga naar haar toe. “Wil je ook met ons meedansen?”, vraag ik aardig. Ze zucht en zegt: “Alles beter dan triestig op mijn kamer gaan te zitten!”. Ze lacht, neemt mijn pols vast en sleurt me terug mee naar Jack en Maarten.

Laat het feest beginnen!

-----------------------------------------------------------------

Wat vinden jullie van de ranglijst? Is ze eerlijk? REAGEER!!

Kus Ofie_x