Divergent 2.0

De voorbereiding

Ik ben zo blij als ik de volgende ochtend rustig wakker word van het luide geroep van Byron. Na alles wat ik al heb doorgemaakt, is een beetje routine zeer aangenaam. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en loop naar de douches.

Eenmaal opgefrist en aangekleed, zet ik me samen met Maarten, Jack en Tiffany aan een tafel in de kantine. “Is iedereen klaar voor vandaag?”, vraagt Jack enthousiast. De anderen zuchten. “Ik ben eigenlijk wel een beetje bang…”

“Het heet niet voor niets angstlandschappen hé, Tiffany!”, zegt Maarten lachend. Ze kijkt hem zuur aan en steekt snel haar laatste hap boterham in haar mond. “Het gaat wel lukken!”, zeg ik opbouwend, “We zijn al zo ver geraakt, we gaan het dus nu ook afmaken en echte Onverschrokkenen worden!”. Iedereen glimlacht. “We zijn blij dat je terug bent, Maybelle”, zegt Jack lief en hij zoent me op mijn voorhoofd.

Dan is het tijd om naar de binnenplaats te gaan. Vanuit hier gaan ze ons de weg wijzen naar de plaats waar wordt geleerd om te gaan met je angsten. De trainingszaal laten we nu voorlopig achter ons.

Eenmaal daar aangekomen, schrik ik van de kleine ruimte; de trainingszaal was vele groter! Het is een kamer van 10 op 10, met enkele stoelen in geplaatst. Blijkbaar worden we in kleine groepen van zes opgedeeld. Ik zit samen met Jack, Maarten, Tiffany, Jill en Mariame. Oef, Tristan zit gelukkig bij een andere groep.

Dan begint Byron zijn uitleg: “Beste aspiranten, vandaag gaan jullie leren om te gaan met de angsten die diep in je binnenste verscholen zitten. Deze stap is belangrijk in je opleiding tot echte Onverschrokkenen. Er staan zes ligstoelen in deze kamer. Ieder van jullie krijgt één stoel toegewezen alsook een monitor en een assistent die al je doen en laten opvolgt. Ik loop bij iedereen wel eens langs. Als je in de ligstoel ligt, krijg je een vloeistof ingespoten die ervoor zorgt dat je in slaap valt en je diepste angsten laat naar boven komen. Sommigen hebben veel angsten, anderen niet.”

“Wat is veel en wat is weinig?”, vraagt Tiffany beleefd. “Goh, de meeste angsten tot nu toe was vijftien denk ik, en de minste vier.” Ik zie Tiffany angstig slikken en de anderen kijken ook niet bepaald gelukkig.

“Verder: als de procedure is gestart kan niemand binnen of buiten zonder mijn toestemming. Je zal na je angstlandschap toch even moeten bekomen. Dan denk ik dat we eraan kunnen beginnen! Kies allemaal maar een assistent uit waar jullie je veilig bij voelen en zij doen de rest. Veel geluk!”.

Ik kijk even rond en zie dan een lief donker meisje naar me lachen. Ik loop naar haar toe, zet me in de ligstoel en stel me voor: “Hey, ik ben Maybelle!”. “Aangenaam!”, zegt ze, “Maar dat wist ik al…”. Ik kijk haar verward aan, zij kent mij, maar ik ken haar niet. Vreemd…

Net als ik haar wil vragen hoe ze mij kent, zegt ze: “Klaar?”. Voordat ik iets kan reageren, spuit ze de vloeistof in mijn arm. Mijn zicht wordt wazig en ik voel me heel licht in mijn hoofd en dan wordt alles zwart…

-----------------------------------------------------------------

Woohoo, spannend!!!! Ik vraag me echt af waarvoor Maybelle bang zou zijn ;-) maar ook waar de anderen bang voor zouden zijn!!! Wat denken jullie? REAGEER!!!!

Kus Ofie_x