PRISTINE | vrene

065

PRISTINE

The moment I saw Trouble.. I just want to run away from him. Kasi naalala ko na, panira nga pala ako. Naaalala ko na hindi na nga pala ako.

"Pris.." tawag niya. Before he could add anything, lumabas ako. Tinahak ko ang exit. Uuwi ako, hindi ko yata kakayanin na wala kaming ibang kasama, kahit pa nasa kabila lang sila Madelline.

"Pristine, wait lang!" rinig kong tawag niya kaya lalo kong binilisan. Puta, bakit parang ang layo ng exit?!

I called Madelline to say na uuwi ako. But before I could press the call button, inagaw na sa akin ni Trouble 'yung phone ko.

"Hey, phone ko 'yan!" reklamo ko. "Let's talk, please.."

"No, akin na 'yang phone ko." sabi ko. "Hindi ko ibabalik 'to hangga't hindi tayo nag uusap,"

"Edi sa'yo na 'yan. Punyeta. Wala ka bang pambili ng phone?!" sabi ko at naglakad na ulit papalabas.

I ran to the exit and shit happened, pagkalabas ko sa mall, bumuhos ang napakalakas na ulan. Nice.

"Pristine! Wala kang payong, baka magkasakit ka," At ang tanginang Trouble, nandito pa rin pala.

"So? Anong pake mo? Kaya ko alagaan ang sarili ko kung sakaling magkasakit ako!"

"Fine, we'll not talk but please, let me take you home." sabi niya.

The rain poured harder, as if it's a cue for me to say yes. Tumango ako at hindi nakatakas sa akin ang ngisi niya.

Sumakay na kami sa kotse niya. He gave me towel to dry up myself kahit papaano.

"Ibaba mo na lang ako sa may kanto, magpapasundo ako kay Serenity." sabi ko after a long silence.

Napansin ko kasi na malapit na kami kaya nagsalita na ako. Laking gulat ko nang lumiko siya imbes na isang straight na ang dadaanan niya!

"Bakit ka lumiko? Pa-doon ang bahay namin!"

"I know." sagot niya. "Alam mo naman pala eh, then drop me there!"

"No, we'll talk at my house whether you like it or not!" pagtataas niya ng boses.

"Ayoko! Itigil mo, bababa ako!" sabi ko at sinubukang buksan ang pinto. He swiftly held my hands at habang ang isa ginamit niyang pang drive.

"Hindi ka uuwi hangga't hindi tayo nakakapag usap ng maayos."