PRISTINE
After several tries of getting away from Trouble, syempre hindi ako nag succeed. I even tried running away nung bumaba ako sa kotse pero nahabol niya ako.
He's holding both of my arms using his hand, while opening the door. Umiirap ako kahit hindi niya nakikita, leche, masasampal ko na 'to eh.
"Alam ba ng napakabait mong girlfriend na nandito ako? Ayokong may susugod sa akin bukas," sabi ko.
"Bakit ko siya hahayaang sugurin ka? Ayokong may nananakit sa'yo. And to tell you, hindi ko siya girlfriend." sabi niya.
"Wow, lakas makasabi nang 'ayaw kong may nananakit sa'yo'. Akala mo hindi ako sinaktan eh." sabi ko at naupo na sa sofa niya.
"Oh dali, ano bang pag-uusapan? Gusto ko nang umuwi, inaantok na ako."
"Please take this seriously, Pristine." sabi niya. Umirap lang ulit ko.
"What do you want?" I asked. Hindi siya sumagot nung una kaya hinayaan ko siyang manahimik.
"You," he said. "I want you back, Pristine."
BINABASA MO ANG
PRISTINE | vrene
Short Story❝ when can i finally forget you? ❞ ↳ vrene ff ; epistolary & narration 𝘀𝘁𝗮𝘁𝘂𝘀: completed 𝘀𝘁𝗮𝗿𝘁𝗲𝗱: 06.17.18 𝗲𝗻𝗱𝗲𝗱: 09.25.18
