PRISTINE | vrene

034

PRISTINE

30 minutes had passed since I got a call from Kuya Jojo pero hindi pa rin siya dumadating. I'm so tired and hungry, gusto ko na umuwi.

Suddenly, a man appeared on my sight at hinihingal pa na aakalain mong may paunahan sa labas.

"Trouble? What the heck are you doing here?" gulat na sabi ko. Trouble was still catching for air, so I offered him my tumbler. He gladly accepted it.

"Wait— bakit hindi mo binuksan?! Diyan ako umiinom!" sabi ko. Gosh, para kaming nag indirect kiss!

"So? We've kissed a lot of times, Pristine, if you don't remember. An indirect kiss shouldn't affect you." sabi niya na may halong kayabangan. Bwisit.

"Oh, sorry. You're right, I don't remember." sabi ko na lang para makaganti kahit konti. Pero parang mali yata 'yung ginawa ko?

"Really? No worries, I'll help you remember." sabi niya sabay kindat. Inirapan ko naman siya kahit naramdaman kong nag init ang pisngi ko.

"So bakit ka nandito?" mataray na tanong ko sa kanya.

"I'm here to fetch you. Malapit lang ako sa pinagshootingan niyo, natraffic nga lang ng saglit.."

"Paano mo nalaman na may photoshoot ako ngayon?" takang tanong ko. Sa pagkakaalala ko, wala naman ako nasabi sa tweet ko na may photoshoot ako?

Nginisihan lang niya ako at hinila na palabas. "Tara na, I can see that you're tired."

• ✧ ° • ✦ ° • ✧

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa kotse niya. Nagising na lang ako 'nung tinapik-tapik niya ang pisngi ko.

"Shit, nakalimutan 'kong bumili ng food! Wala kaming kakainin," sabi ko nang marealize na hindi ako nakapag take out.

"Don't worry, I bought while you were asleep. Here," sabi niya at inabot sakin ang dalawang supot ng McDo.

"Thanks, I'll pay you next time." sabi ko.

"Kahit oo mo lang ulit, okay na." bulong niya na hindi ko naman narinig. Nagdecide na akong bumaba kaya lumabas din siya. Nasa tapat na ako ng gate nang bigla niya akong tawagin.

"Bakit?" tanong ko.

He didn't answer but he went closer. Puta, he still has that effect on me!

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko nang marahan at hinalikan ako sa labi. I was too stunned to do anything or say something.

"Sabi ko sa'yo eh, I'll make you remember." sabi niya at siya na mismo nagbukas ng gate.

"Good night, sungit."

Tangina, bakit ang galing ni Trouble paglaruan ang feelings ko?