PRISTINE
"Kung gusto mong magtagal ako dito, 'wag kang magbiro ng ganyan. Sisipain na talaga kita, Trouble!"
"Do I look like I'm joking?" sabi niya. "Hindi. Maling term pala nagamit ko. You're lying pala dapat." sabi ko.
"Fuck, I missed you a lot and the thought of you and that Train being on a relationship really tortured me up until now tapos sasabihin mo nagsisinungaling ako?"
I was shocked with his outburst. Pero muling nakabawi nang hinayaan kong lamunin ako ng galit ko sa kanya.
"Do you think I still care on what you feel after hurting me?" sabi ko.
"No, but I would lie if I tell you na hindi ako nasaktan sa sinabi mo noong nagkaharap kayo ni Prielle."
The anger I'm feeling was quickly turning into tears. With that, I stood up. Uuwi ako. Aalis ako. Hindi na ako makikinig sa kanya.
"Saan ka pupunta?"
"Sa malayo sa'yo! Eto ka na naman eh! Sasaktan mo na naman ako. Pagod na ako, pwede ba? Ang tanga ko naman masyado kung magpapadala na naman ako sa mga sinasabi mo!" sabi ko.
"'Wag please.. 'wag mo akong iwan. Kahit ngayon lang, pakinggan mo ako."
BINABASA MO ANG
PRISTINE | vrene
Krótkie Opowiadania❝ when can i finally forget you? ❞ ↳ vrene ff ; epistolary & narration 𝘀𝘁𝗮𝘁𝘂𝘀: completed 𝘀𝘁𝗮𝗿𝘁𝗲𝗱: 06.17.18 𝗲𝗻𝗱𝗲𝗱: 09.25.18
